Mogelijke constatering ADHD zoon 5 jaar

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,

Ik ben een moeder van een zoon van 5 jaar. Hij zit in groep 2 en met de leerkracht heb ik vaak om de tafel moeten zitten, omdat mijn zoon volgens  deze leerkracht  mogelijk ADHD heeft.  Wij - als ouders - denken dat dit zwaar overtrokken is en het kind zelf wordt hierdoor weer eens  gestigmatiseerd.  De school  doet ons in zekere zin verplichten  dit aan te geven bij de kinderarts (want de  school mag  zelf geen diagnose stellen) en  krijgen we hierop eindelijk het verlossende antwoord: wel of geen ADHD??? Wie heeft dit nog meer meegemaakt? Ik ben benieuwd naar al jullie verhalen op dit gebied!
Groet, Vera
 
De school kan jullie níet verplichten om dit bij de kinderarts aan te geven(?)!
Wat heeft de kinderarts er uberhaupt mee te maken????
Er kan wél een schoolpsychologisch onderzoek in gang gezet worden, maar dat is absoluut níet verplicht! Júllie moeten toestemming geven!
Ik vind het nogal onproffesioneel van de leerkracht om meteen aan te geven dat hij mogelijk aan ADHD denkt. De leerkracht hoort alleen aan te geven wat voor gedragsproblemen,  moeilijkheden  hij/zij ervaart in de groep. ADHD is tegenwoordig gauw als stempel op een kind gedrukt. Er zijn namelijk zoveel symptomen die wat weg hebben van ADHD, maar dan iets héél anders blijken te zijn!
Ik ben zelf leerkracht op een basisschool, weet er dus wel wat van af. Ben ook Sociaal Pedagogisch Hulpverlener. Heb met ADHD-kinderen gewerkt, autischtische kinderen, gedragsgestoorde kinderen.
Maar, de vraag is, herkennen jullie de problemen die de leerkracht benoemt ook thuis???
 
De school heeft de OBD (Onderwijsbegeleidingsdienst) laten langskomen om vervolgens mijn kind te laten testen op o.a. ADHD. Wij hebben inderdaad hiervoor toestemming moeten geven. Eigenlijk is de druk van de school erg hoog en wij weten er helaas weinig vanaf, dus zijn we gezwicht voor de druk van de school. De kinderarts, zo vertelt de school, moet uiteindelijk de doorslaggevende factor zijn, en met welk nieuws hij/zijn ook komt....
Na het bezoek aan de kinderarts volgende week, stop ik met het medische circuit en laat ik het gewoon voor wat het is. Thuis is hij overigens niet druk. Tja, hij is wel wat ongehoorzaam, zeker als hij moe is aan het einde van de dag, dan kan hij inderdaad ook onhandelbaar zijn, maar dat is bij zoveel kinderen te vinden!? Het doet me goed jouw reactie te lezen, want wij als ouders hangen er een beetje tussen en we weten het op een gegeven moment niet meer hoe we met het 'probleem' om  moeten gaan.
 
Bij ons worden de kinderen door de schoolpsycholoog getest, die werkzaam is bij een onafhankelijke instantie die bij alle scholen test. Maar, deze psycholoog mag dus wel een diagnose stellen: hij is nl psycholoog. Bij mijn weten kan alleen een psycholoog deze diagnose stellen. Maar goed, kan het mis hebben natuurlijk!
Wel heel vervelend dat jullie het gevoel hebben er zo bij te hangen. Ergens gaat er dan dus iets mis, zit er iets scheef.
Hebben jullie dit wel aangegeven? Misschien moet de school eens beter naar hun beleid kijken wat betreft gespreksvoering met ouders over dit soort problemen.
Nou, heel veel succes in iedergeval!
 
Hallo,
Ik zou graag willen reageren op dit onderwerp omdat ik niet helemaal begrijp waar u zo op tegen bent ik   heb zelf namelijk ook een zoontje waar ik al vanaf zijn 3e jaar al voor aan het knokken ben dat er iets met hem aan de hand is en niemand geloofde mij ik was toen al van mening dat hij een vorm van adhd of iets anders had.
Hij is nu inmiddels al acht jaar oud en er is nu pas gecontateerd dat hij het ook daadwerkelijk heeft en ik heb spijt dat ik niet eerder mijn vuist op tafel heb geslagen bij de huisarts. Nu heeft hij onnodig omdat ik niet wist wat ik ermee moest groep drie over moeten doen en is hij al vier jaar lang op zijn tenen aan het lopen op school. Ik kan nu eindelijk omdat het daadwerkelijk is bewezen dat hij het heeft hulp voor hem krijgen. Dus wees blij dat school ermee komt dan hoeft jou zoon niet al die ellende mee te maken wat mijn zoon heeft moeten meemaken het is geen zonde als hij het echt zou hebben. Hij blijft toch hetzelfde met een beetje extra hulp. gr jabive
Ps. mijn zoon is niet druk maar kan gewoon niet zijn aandacht te lang foccussen op een bepaald onderwerp is snel afgeleid en kan niet als "normale kinderen "langdurig stilzitten. En thuis schiet hij zo nu en dan heel erg uit zijn slof en kan dan wat aggressief reageren niet heel veel anders dan "normale kinderen".
 
Hoi Jabive,

Even een korte reactie. Ik snap heel goed dat je nu achteraf spijt hebt dat het niet eerder geconstateerd is, dat je zoon - we noemen het maar ADHD - heeft. Maar ik ben er nog steeds van overtuigd dat ADHD niet echt een 'ziekte' is, waar de school en andere instanties zelf mee komen opdraven. Ik zie in mijn zoon namelijk een gewoon, speels, lief, ongehoorzaam en gehoorzaam, leuk, humoristisch, af en toe druk, (en  noem nog meer op)...  jongetje. Als hij volgens ons, té ver gaat, dan corrigeren wij hem. Zo ook op school. Als hij lief is voor zijn zusje, dan wordt hij beloond.

Mijn vraag tot nu toe is: Wat is ADHD eigenlijk????? Ik weet de afkortingen wel hoor en ik weet ook dat het een verzamelnaam is, maar ik kan dit echter niet terugvinden in mijn kind. Anders had ik allang aan de bel getrokken en geroepen naar de huisarts: kan iemand mij helpen, want het is niet meer om uit te houden!

Waar het mij omgaat is, dat in mijn geval iedereen (en dan bedoel ik eigenlijk de leerkracht, de kinderarts...) het geheel benoemen als zijnde: ADHD en geef maar wat pillen mee, dan komt het goed. Maar ik heb zelf, als moeder,  helemaal niets tegen een druk jongetje!

Hopelijk gaat het met jouw zoontje nu goed!!
Gr. Vera

 
Hallo Vera,
Ik begrijp absoluut jou verontrusting wel hoor en nee het is geen ziekte die met een pilletje te bestrijden is want het blijft altijd aanwezig maar adhd is niet een definitieve betekenis van druk zijn ofzo wat men meestal zegt maar het heeft te maken met een probleem waar het kind op de leeftijd van bv 7 a 8 jaar heel veel last van heeft omdat hij dan moet leren en presteren en een kind met adhd kan dat niet ook al wil hij het maar al te graag want zijn concentratie is te kortdurend en zijn werktempo kan daardoor verslechteren met als gevolg dat het kind niet mee komt met de rest van de klas. Wat weer tot gevolg heeft van zittenblijven en noem maar op het is in princincipe te vergelijken met een kortsluiting. Kortsluiting wordt veroorzaakt door teveel energie in een keer met als gevolg ik noem maar wat het  springen van de stoppen dat is bij een kind met adhd ook, teveel indrukken kunnen als gevolg hebben dat het kind zich niet kan concentreren of juist heel erg druk wordt dat ligt er maar aan in wat voor een gradatie je kind het heeft.
Het kind heeft het veel te druk in zijn hoofd en kan niet bijbenen met de rest, welke ouder wenst dat voor zijn kind. Daarom zijn medicijnen zo belangrijk, omdat die ervoor kunnen zorgen dat je kind weer rust in zijn hoofd heeft en mss wel met de klas mee kan komen. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met mijn verhaal mss begrijp je nu waarom het zo belangrijk is voor je kind dat er onderzoek naar gedaan wordt want dan kun je dingen uitsluiten en/of er mee leren leven.
En nogmaals mijn kind is ook niet zo heel erg druk hoor en is heel lief hulpvaardig en goed voor iedereen thuis heb ik er amper last van. Maar het gaat om het welzijn van mijn kind en dat is voor mij het belangrijkste ik hoop dat dat voor jou ook zo is succes en sterkte in jou proces ik hou het forum wel in de peiling. groetjes jabive
 
Hoi Jabive,

Ik begrijp heel goed dat het medicijn Ritalin goed kan  werken voor kinderen die het echt nodig hebben op de leeftijd waar jij het over hebt in je berichtje. Dat kinderen door deze vorm van medicatie goed kunnen functioneren, is werkelijk geweldig.

Ik ben wel tegen dat middel als er zomaar een diagnose door de school wordt gesteld. Het predikaat ADHD wordt  toch snel op iemands hoofd geplakt, omdat het jongetje  wat onrustig is, te veel prikkels om zich heen heeft, te veel kinderen in klas met wie hij leuk kan spelen.

Voor jouw zoontje is het medicijn wat laat gekomen, terwijl jij al eerder het gevoel had dat hij ADHD had. Waarom heeft de huisarts dat niet serieus opgevat? Niet negatief bedoeld, maar  waarom  heb je dan niet zelf  toendertijd een specialist  benaderd? Nouja, allemaal vragen....vooral interesse.

Groeten,
Vera
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan