Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
MRI gepland bij ons dochtertje van 18mnd
- Onderwerp starter Rabarber
- Startdatum
Wij hebben ook een MRI gehad bij ons zoontje rond die leeftijd. Het was ontzettend spannend en ik vond het heel moeilijk. Zeker omdat m'n zoontje echt hysterisch ging huilen toen hij in slaap gebracht werd. Hij mocht gelukkig wel op mijn schoot blijven toen hij onder narcose gebracht werd.
Verder werden we ontzettend goed begeleid en opgevangen. Zou je wel aanraden om iemand mee te nemen, ik was blij dat ik niet alleen was!
Verder werden we ontzettend goed begeleid en opgevangen. Zou je wel aanraden om iemand mee te nemen, ik was blij dat ik niet alleen was!
Onze zoon had geen mri maar moest geopereerd worden met 10maand. Ook wij als ouders vonden dat natuurlijk erg spannend, vooral de narcose voor zo'n klein kindje. Mijn man en ik hadden van te voren heel duidelijk onze "rollenverdeling" besproken. Ik wilde graag dat degene die het rustigst van ons beide was, met onze zoon meeging naar de OK. Dus mijn man is met hem mee gegaan. Het liefst was ik zelf meegegaan, maar kinderen voelen het erg goed aan als hun ouders gespannen zijn, dus daarom is mijn man mee gegaan. Probeer zo "relaxed mogelijk" te zijn, is mijn tip (lekker makkelijk gezegd..)
Onze zoon vond het hele ziekenhuistripje trouwens geweldig. Eerst al bij de vooronderzoeken, super leuk zoveel mensen die even met hem kwamen spelen (althans wij kregen de indruk dat hij dat zo ervaarde). Toen al medicijnen gekregen waar hij een beetje slaperig en lacherig van werd. Daarna super vrolijk met papa mee op de arm naar de OK. Daar probeerde meneer nog het masker dat over zijn neus/mond zat af te likken, lekker vanillesmaakje was het blijkbaar, en toen was hij heerlijk aan het slapen.
Het wachten vond ik ook slopend. Zorg idd dat je niet alleen bent en dat je evt wat afleiding hebt! Wij mochten er op de uitslaapkamer weer bij zijn, dat was erg prettig. Daar heeft hij toen ook direct een flesje melk gedronken (hij moest nuchter zijn voor de operatie).
Heel veel succes en sterkte!
Onze zoon vond het hele ziekenhuistripje trouwens geweldig. Eerst al bij de vooronderzoeken, super leuk zoveel mensen die even met hem kwamen spelen (althans wij kregen de indruk dat hij dat zo ervaarde). Toen al medicijnen gekregen waar hij een beetje slaperig en lacherig van werd. Daarna super vrolijk met papa mee op de arm naar de OK. Daar probeerde meneer nog het masker dat over zijn neus/mond zat af te likken, lekker vanillesmaakje was het blijkbaar, en toen was hij heerlijk aan het slapen.
Het wachten vond ik ook slopend. Zorg idd dat je niet alleen bent en dat je evt wat afleiding hebt! Wij mochten er op de uitslaapkamer weer bij zijn, dat was erg prettig. Daar heeft hij toen ook direct een flesje melk gedronken (hij moest nuchter zijn voor de operatie).
Heel veel succes en sterkte!
Dank voor jullie reacties. Wat fijn om niet alleen te zijn. We gaan zeker samen ik en mijn man en ik hoop maar dat ik het los kan laten op het moment dat ze haar gaan onderzoeken. We hebben al eea meegemaakt. Ik hoop dat er wat uit het onderzoek komt in de zin van dat we kunnen verklaren waarom ze bepaalde dingen niet doet, bv gaan kruipen of omrollen of oprekken. Ik moet haar stimuleren van de fysio dat allemaal te gaan doen maar ik blijf ook denken wat als ze het ech niet kan? Dat blijkt misschien later en dan voel ik me schuldig dat ik haar push. Het zou ook luiigheod kunnen zijn zeggen sommigen maar dat geloof ik niet zo omdat kinderen zelf vooruit willen waar ze kunnen in mijn optiek. Het wachten is ook moeilijk vind ik want je wil duidelijkheid. Wsl krijgen we ergens in maart pas het onderzoek.
Hoi! In april is het bloed geprikt en toen was het afwachten. De eerste paar dagen/weken veel mee bezig geweest, maar het leven ging door en zo vergaten wij het ook wel even. In augustus kregen wij de diagnose. Het SON syndroom.
Onze dochter liep achter in motorische ontwikkeling, spraak en bleek heel slecht zicht te hebben. Ze kreeg net voor de bloedonderzoeken al een bril en dat maakte al zoveel verschil!
Er hoeft bij jullie natuurlijk helemaal niks uit te komen! De tips van de andere ouders zijn al heel goed tav de onderzoeken en hoe ermee om te gaan.
Verder is het jezelf niet gek maken (i know..makkelijker gezegd dan gedaan) en vooral erover praten!
Nu wij een diagnose hebben voelt het ergens wel als een opluchting.
Onze dochter liep achter in motorische ontwikkeling, spraak en bleek heel slecht zicht te hebben. Ze kreeg net voor de bloedonderzoeken al een bril en dat maakte al zoveel verschil!
Er hoeft bij jullie natuurlijk helemaal niks uit te komen! De tips van de andere ouders zijn al heel goed tav de onderzoeken en hoe ermee om te gaan.
Verder is het jezelf niet gek maken (i know..makkelijker gezegd dan gedaan) en vooral erover praten!
Nu wij een diagnose hebben voelt het ergens wel als een opluchting.
Dank je wel voor je reactie, het is idd heel fijn om erover te praten. Vooral dit nu hier want in het dagelijks leven krijg ik vaak terug van 'dat komt vanzelf' maar er blijft iets knagen dan. Ik zeg ook het leven gaat door en we doen gewoon alles maar wat jij ook zegt het geeft rust als je eindelijk iets van een aanwijzing krijgt. We kunnen niet teveel erop vooruitlopen want zelfs als we een diagnose hebben weet je nog niet hoe het verder ontwikkeld, dat is ook weer per individu anders. Ik kan toch niet wachten totdat we ook iets meer weten. Dan kunnen we het misschien beter een plek geven en haar begeleiden zoals het het beste kan. Nogmaals dank. Ik voel me al minder alleen.