Na 1 jaar proberen nog steeds niet zwanger

Voor vandaag misschien een hart onder de riem. Ik ben er twee weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben, nu 6 weken en 3 dagen. Ik durf het niet van de daken te schreeuwen, omdat we nog geen echo hebben gehad en omdat ik helaas weet dat het nog mis kan kan. 
Wij hebben een miskraam gehad in ronde 10, hebben het in totaal 25 rondes geprobeerd, allerlei onderzoeken in het ziekenhuis gehad zonder dat ze wat wilden doen en nu was ik in ronde 25 spontaan zwanger. Het kan dus wel, probeer moed te houden, hoe moeilijk dat ook is. 
Ik was ook elke maand zoo mega verdrietig en boos, dus ik snap je helemaal. Geduld is blijkbaar een schone zaak, hoe stom en lastig ook.
 
Hoi Taraa!
Gelukkig niks ernstigs! Toch kan ik me voorstellen dat het erg vervelend is als er iets word gevonden.. dan blijf je toch twijfelen denk ik. 
En nu? Worden jullie nu nog behandeld?
Ik hoop ook zo voor jullie dat het lukt zonder behandelingen, dat mag wel een keer naar al die teleurstellingen!
 
Wat leuk, gefeliciteerd!!
Pff 25 maanden dat is echt heel lang.. dat lijkt me echt zo erg! 
Het is Inderdaad nog heel spannend tot de eerste echo.. ik hoop echt dat het goed zit, het is jullie gegund na al die tijd!!
 
Hoi hoi, ook hier herkenning. Wij hebben. Er bijna 4 jaar overgedaan... Zijn niet naar een huisarts geweest omdat ik bang was dat er slechts nieuws uit zou komen, dat het bij ons niet zou kunnen/lukken. Toen we begin dit jaar een reis hadden geboekt hadden we besloten daarna toch een afspraak te gaan maken... En toen was ik zwanger, en stond ik met een positieve test in mijn handen. We konden het niet geloven en heb nog meerdere testen gedaan maar toch echt allemaal positief! Inmiddels ben ik 33 weken zwanger en kunnen we over een paar weekjes ons meisje in ons armen houden. 
Ik snap dat het heel moeilijk is als er kinderen om je heen worden geboren... Wat heb ik wat af gehuild en ben ik boos geweest! Waarom was het ons niet gegund? Maar hoe moeilijk het ook is, probeer positief te blijven... Bij jullie komt het vast ook goed, met of zonder hulp! Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan... Maar blijf die hoop houden! 
Liefs, x
 
Hoi hoi, ook hier herkenning. Wij hebben. Er bijna 4 jaar overgedaan... Zijn niet naar een huisarts geweest omdat ik bang was dat er slechts nieuws uit zou komen, dat het bij ons niet zou kunnen/lukken. Toen we begin dit jaar een reis hadden geboekt hadden we besloten daarna toch een afspraak te gaan maken... En toen was ik zwanger, en stond ik met een positieve test in mijn handen. We konden het niet geloven en heb nog meerdere testen gedaan maar toch echt allemaal positief! Inmiddels ben ik 33 weken zwanger en kunnen we over een paar weekjes ons meisje in ons armen houden. 
Ik snap dat het heel moeilijk is als er kinderen om je heen worden geboren... Wat heb ik wat af gehuild en ben ik boos geweest! Waarom was het ons niet gegund? Maar hoe moeilijk het ook is, probeer positief te blijven... Bij jullie komt het vast ook goed, met of zonder hulp! Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan... Maar blijf die hoop houden! 
Liefs, x
 
Hoi! 
Wat bijzonder na zo’n lange tijd toch zwanger!! Gefeliciteerd!!
Fijn om een verhaal te horen waarbij het toch wel uiteindelijk lukt. Dat geeft weer een beetje hoop. 
Geniet ervan!
 
Wij zijn momenteel aan ronde 28. Binnen enkele dagen zou ik of goed nieuws hebben of doorgaan naar ronde 29. 
Ik ben zelf al op controle gegaan en gynea zag niets abnormaal. Heb wel een onregelmatige cyclus en had een cyste van 5cm op mijn eiertak. 
Hij wou dat we het nog wat langer probeerde voor we verder gingen kijken omdat ik nog maar 26 ben... 
Nu zijn wij op het punt gekomen om een afspraak te gaan maken. Eerst word dan de vriend getest. Als er daar spraken is van vertraging. Dan gaat hij proberen mijn cyclus regelmaat bij te krijgen.
Dus ik snap hoe moeilijk dit is. Zeker als iedereen rondom kindjes krijgt. Bij mij zelfs op het werk gebeurd collega was net van de pil... Zij voelde zich schuldig tegenover mij. 
 
 
Terug
Bovenaan