Na 17 maanden nog steeds niet doorslapen ...

Hoi Esther,

Zo dat is heftig een apgarscore van 1! Schrok je je niet wezenloos? Ben je thuis bevallen of in het zh?
Het is idd heel zwaar een huilend kindje. Ik weet er helaas alles van. Gelukkig ligt die periode nu in het verleden.....

Voelt ze zich bij een ander dan niet op haar gemak ofzo dat dat er dan thuis weer uitkomt? Zo erg heeft Gernald het niet. Die vind het leuk om ergens mee naartoe te gaan, moet thuis wel even nog opblijven, want gelijk naar bed dat gaat niet. Maar even lekker met de duplo of met zijn auto's spelen helpt er goed. Ook zetten we altijd een kookwekkertje. Als die gaat moet hij naar bed. Dat is heel duidelijk voor hem en dat heeft ie ook nodig. Maar overstuur is hij niet.
Kan me voorstellen dat je af en toe niet weet wat wijsheid is en je de neiging hebt om maar lekker thuis te blijven om haar te sparen. Hopelijk vergroeit ze het van lieverlee en wordt ze er wat flexibeler in.

Groetjes Corina
 
Hoi Corina,

Ik ben gelukkig in het ZH bevallen anders vrees ik dat het anders zou zijn afgelopen. Nee, ik schrok niet ... ik had een hele zware bevalling achter de rug en was blij dat het gedaan was, was in zo'n roes. Hoorde wel van alles om mij heen en dat de kinderarts miest komen maar ik dacht alleen maar; het komt wel goed! Mijn man zag lijk wit ... ik weet dus wel dat men in rep en roer was. Na ongeveer 5 a 10 minuten werd ze op mijn borst gelegd en kon ze rustig gaan adem halen. In eerste instantie was ze heel benauwd en kwam ze niet op gang, ze huilde ook niet, was slap en blauw. Ja, onvoorstelbaar ... maar de ernst kwam niet tot me door.

Ja, dat huilen. Ik heb er lang over gedaan om weer rust te voelen van binnen. Daar is zeker 1 jaar over heen gegaan. Afgelopen zaterdag was ze tussen vreemde mensen en ze vond het prima, ... in een ander huis, vreemde mensen, ja dat is haar letterlijk vreemd en komt ze niet gelijk op gang maar het gaat beter. Vooral niet forceren en et positieve benoemen.

Ja, ik heb de neiging om thuis te blijven uit angst. Toch ga ik er vrij vaak op uit en dat kan een rondje supermarkt zijn, lekker aan de wandel, haar laten wennen aan van alles wat bij het leven hoort.

Ik zal de tip van de kookwekker onthouden!

Groetjes!
 
p.s. ik herken je verhaal over je baby laten huilen terwijl het kindje honger heeft! We deden van alles en het huilen stopte niet, Pas na (te lange) tijd gingen we haar meer voeding geven, tegen het advies van kraamhulp en later CB in. Maar het werkte. AL DIE TIJD HAD HET KINDJE GEWOON HONGER! Achteraf gezien vind ik het heel erg jammer dat we zo moesten starten. Maar goed, je det je best, het was ons eerste kindje en we hadden helemaal geen ervaring. Je vaart blind op de adviezen...
 
Hoi Esther,

Tjonge kan me voorstellen dat je man lijkwit zag zeg! Dat is allemaal maar net goed afgelopen. Weten ze ook of het een oorzaak had dat ze zo'n slechte start had? Jij zult bij een eventuele volgende zwangerschap wel heel erg tegen de bevalling op gaan zien denk ik. Het is best heftig wat je hebt meegemaakt. Heb je het wel allemaal goed kunnen verwerken?

En bij een 2e komt die onrust van binnen weer terug. Ik wil je niet bang maken ofzo natuurlijk, maar nu bij Jelte had ik zo'n angst in me dat hij net zoveel zou gaan huilen als Gernald, dat de vk en de kraamverzorgster ook zeiden dat ik die heftige periode van Gernald dus nooit goed had verwerkt en het er nu uit kwam. Ik was zo enorm aan het vergelijken en maar steeds aan het zeggen: oh als ie maar niet zoveel gaat huilen, en als ie maar niet net wordt als zijn broer. En toen begon hij dus wél veel te huilen, maar dat had achteraf een andere oorzaak. Ik heb tegen een depressie aangezeten, zo heftig kwam dat allemaal weer op me af. Vandaar ook net mijn vraag of je het wel allemaal goed hebt kunnen verwerken en van je af hebt kunnen praten. Nu met het vele huilen van Jelte heb ik me nooit ergens voor gegeneerd en altijd al mijn emoties eruit gegooid en er open over gesproken. Dat ik dus ècht niet op een roze wolk zat enzo. Dat heeft me enorm goed gedaan.

Nee forceren moet je echt niet doen. Als zij aangeeft iets niet te willen moet je niet gaan pushen. Ik heb het bij Gernald weleens gedaan omdat je niet wilt dat andere mensen verkeerde dingen denken, maar op een gegeven moment heb ik daar lak aan gekregen. Jij als meoder kent je kind het beste en weet hoe je daar mee om moet gaan. Als een ander daar moeite mee heeft is dat hun probleem. Mocht jij er mee omgaan zoals een ander verwacht dat je dat zou doen dan heb jij een probleem, want zit jij met een kind dat overstuur is.

Heel goed dat je toch weg gaat ondanks dat het verleidelijk is om maar lekker veilig thuis te blijven. Ik herken het hoor! Een verjaardag vond ik vreselijk, omdat ik wist dat Gernald na 5 min al ging vragen wanneer we weer naar huis gingen.....

Ja zielig is dat hè, als je er achteraf achter komt dat je kind honger heeft. Dat overkomt me ècht geen 2e keer meer hoor, zoals je in mijn verhaal hebt kunnen lezen. Doordat je je oren laat hangen naar het cb mis je een prachtige eerste periode! Dat neem ik ze nu nog altijd kwalijk! Vandaar dat ik nu ook niet alles zeg en als ik het per ongeluk wel zeg en ze zijn het er niet mee eens dan trek ik nu ècht mijn mond open.

Nou weer heel wat emoties naar buiten laten komen haha.

Groetjes Corina
 
Hoi Corina,

Ik ben heel blij met je reactie. Het doet me zoveel terug denken aan mijn eigen situatie. Heel herkenbaar.

Fabienne zat klem achter het schaambeen dus ik moest in allerlei houdingen bevallen! En dat met rug weeen ... het was heel erg pijnlijk! Doordat ze klem zat voelde ik haar op een gegeven moment al bungelen, heel raar en bizar. Het heeft heel veel moeite gekost haar te halen. Met lof voor de ervaren verloskundige die zo kalm bleef. Achteraf hoorde ik van haar dat ze dit nog nooit mee had gemaakt.

Eerlijk gezegd is het voor mij goed zo, geen tweede kindje, ook gezien het feit dat ik nu 38 ben. Ik ben heel blij dat ik toch nog een kindje heb mogen krijgen. Dat heeft jaren geduurd tot ik het opgegeven had en ik spontaan zwanger werd!

Nee, die roze wolk ken ik ook niet. Ik heb dit ook vaak gezegd tegen buitenstaanders. Dan wordt er raar naar je gekeken, het zij zo.

Gisteren heeft Fabienne buiten gelopen, ze vond het geweldig! Dan voel ik me een trotste moeder en is de rest vergeten. Dat vrolijke gezichtje en zo ondeugend! Je gaat vanzelf weer lachen!

Of ik toch nogeens met een psycholoog ga praten? Ik hou het in gedachte en blijf alert op signalen van mezelf ... als ik het gevoel ga krijgen dat ik lange tijd zware lasten mee ga dragen dan moet ik gewoon gaan. Ik ga eerst naar een osteopaat om naar mijn bekken en rug te laten kijken want dat zit niet goed ... Ik heb te vaak pijn daar dus eerst de boel maar weer recht zetten!

Heel erg bedankt voor je mede-leven en jouw verhaal, dat doet me erg goed.

Groetjes Esther

Ik heb me lang depressief heb gevoeld, nu gaat het beter maar of ik het echt verwerkt heb? Soms denk ik van wel tot ermomenten zijn dat ik weer in een dal zit en dan denk toch hulp te gaan zoeken.


 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan