ik moet het van me afschrijven, wat was ik blij toen ik in oktober erachter kwam dat ik nog een keer zwanger was, geheel onverwachts. Alles leek goed te gaan, de echo's waren zo als het hoorde, het hartje klopte en toch bleef er bij mij een gevoel knagen dat er ergens iets niet klopte. Dit gevoel werd op 31 januari jl. bevestigd, ik werd op zondag 30 januari wakker met een beetje kramp maar dacht er verder niks bij, die krampen werden in de loop van de middag wat heftiger en uiteindelijk stopten ze er helemaal mee. Maar in de late avond kwamen ze heel heftig terug, ik ben gaan slapen en dacht bij mezelf ik ga morgen wel even de gyn. bellen. Zolang duurde het niet, tijdens het slapen kreunde ik echt van de pijn en maandag om half 5 in de ochtend maakte mijn man me helemaal wakker en zei:'of je nu wil of niet ik breng je nu naar het ziekenhuis, want ik vertrouw het niet." Daar aangekomen werd er gelijk een echo gemaakt en we zagen ons zoontje vrolijk rondzwemmen en het hartje klopte gewoon, dus ik zei nog tegen mijn man,:'zie je, niks aan de hand". maar de verloskundige wilde ook een inwendig onderzoek doen, en dat was niet goed, ze zag dat ik ontsluiting had al 3 cm en dat mijn vliezen al helemaal zichtbaar waren. ik kreeg nog weeenremmers maar het hielp niet, de weeen namen af, maar de ontsluiting heeft helaas doorgezet en zo onze zoon Nasiem op 31 januari om 20.16 geboren. Hij was helemaal af, zag er echt mooi uit voor een kindje van deze termijn, Oogjes, oortjes, voetjes, handjes...echt alles was er al, hij had alleen nog moeten groeien. Het heeft zo moeten zijn, maar de emoties die dat teweeg heeft gebracht zijn onbeschrijflijk, ik heb eerder 2 miskramen gehad en dat vond ik al erg, maar dit is voor mij nog erger, het was al een echt kindje om te zien. We hebben hem begraven en een naam gegeven, dat doet me goed. Maar de pijn is echt vreselijk! Hoop echt dat dit me nog eens bespaard blijft en ook een ander wens ik dit niet toe!
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
na 18 weken bevallen van levenloos zoontje
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Wat een vreselijk nieuws! Heb er verder geen woorden voor. Heel erg veel sterkte!
Hier zijn helaas geen woorden voor. Mijn neef heeft dit twee jaar geleden gehad ook gehad. Ik wens jullie heel veel sterkte toe!
jeetje meid wat een triest verhaal, krijg er gewoon tranen van in m'n ogen.
Ik heb zelf nu ook ondervonden dat een kindje krijgen echt een wonder is hoor. Ben vorige week geopereerd omdat ik een bbz had, resultaat eileider minder, en had vijf maanden geleden ook al een miskraam gehad.
Maar nu ik jouw verhaal lees besef ik dat het nog erger kan.
Heb je al kinderen? Niet dat dat het minder erg maakt hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar misschien kan je daar een beetje troost uithalen. Ik heb zelf al een zoon van 9 jaar, en hij kan me toch weer laten lachen.
Ik hoop dat je soms de zon toch weer kan zien schijnen, sterkte met het verwerken. En je weet hier op het forum kan je altijd je ei kwijt, we zijn er om elkaar te steunen.
Liefs Heidi
Ik heb zelf nu ook ondervonden dat een kindje krijgen echt een wonder is hoor. Ben vorige week geopereerd omdat ik een bbz had, resultaat eileider minder, en had vijf maanden geleden ook al een miskraam gehad.
Maar nu ik jouw verhaal lees besef ik dat het nog erger kan.
Heb je al kinderen? Niet dat dat het minder erg maakt hoor, begrijp me niet verkeerd. Maar misschien kan je daar een beetje troost uithalen. Ik heb zelf al een zoon van 9 jaar, en hij kan me toch weer laten lachen.
Ik hoop dat je soms de zon toch weer kan zien schijnen, sterkte met het verwerken. En je weet hier op het forum kan je altijd je ei kwijt, we zijn er om elkaar te steunen.
Liefs Heidi
Lieve mama van Nasiem*,
Jeetje wat een verhaal. Wat een heftige tijd.
Mooi dat jullie je zoon een naam hebben gegeven en bewust afscheid hebben genomen.
Helaas herken ik er veel in. Wij zijn onze zoon Finn* afgelopen april bij een zwangerschap van 18 weken verloren.
Kun je je verdriet ergens kwijt? Ik heb zelf veel gehad aan de mailgroep Extreem Vroeg Geboren bij de Stichting Lieve Engeltjes en de gesprekken met een psycholoog.
Neem je tijd en laat het verdriet toe. Heel veel sterkte!
Het ligt niet in de lengte
of zwaarte van tijd
of iets je lief en dierbaar is
het ligt in de diepte
van het verlangen
in de liefde waarmee je lief hebt
in de liefde ligt
het verdriet als je verliest
En je huilt omdat
in je tranen je liefde ligt
liefs,
mama van Finn*
Jeetje wat een verhaal. Wat een heftige tijd.
Mooi dat jullie je zoon een naam hebben gegeven en bewust afscheid hebben genomen.
Helaas herken ik er veel in. Wij zijn onze zoon Finn* afgelopen april bij een zwangerschap van 18 weken verloren.
Kun je je verdriet ergens kwijt? Ik heb zelf veel gehad aan de mailgroep Extreem Vroeg Geboren bij de Stichting Lieve Engeltjes en de gesprekken met een psycholoog.
Neem je tijd en laat het verdriet toe. Heel veel sterkte!
Het ligt niet in de lengte
of zwaarte van tijd
of iets je lief en dierbaar is
het ligt in de diepte
van het verlangen
in de liefde waarmee je lief hebt
in de liefde ligt
het verdriet als je verliest
En je huilt omdat
in je tranen je liefde ligt
liefs,
mama van Finn*
Oh meiden, ik huil met jullie mee. Ik verloor mijn kindje van 11 wk pas geleden. nog wel heel klien, maar mooie echo's met armpjes en beentjes gezien en nu is er niets meer. Waarom moeten deze dingen toch gebeuren. Zeker als je ziet dat jullie kleintje zo af was en er prachtig uitzach en even daarvoor nog leefde..... Heel veel sterkte!!!
ow jeetje, dit is echt erg om te horen. Kreeg al tranen bij het lezen van je verhaal. Soms begrijp ik niet waarom dingen gaan zoals ze gaan, maar er zullen vast redenen zijn.
Het verdriet is vast ondraaglijk. Ik heb zelf een miskraam gehad (augustus 2010) en was toen 10 wkn zwanger. Ik heb dagen niets kunnen eten omdat ik zo verlangde naar mijn kind (was mijn eerste zwangerschap) maar het mocht niet zo zijn. Het ergste was na de miskraam. Ik heb een curretage gehad en na die cur.. werd ik opgenomen in het ziekenhuis met hoge koort en onsteking. NA dit gehad te hebben moest ik weer gecurreteerd worden omdat mijn baarmoeder niet helemaal schoon was. Hierna weer opgenomen omdat mijn lichaam te zwak was en werd steeds ziek. nu ben ik 5.5 maand verder, probeer nog steeds zwanger te worden maar elke keer teleurstellingen. Ik blijf het proberen..
Lieve mama van Nasiem (nasiem betekent bries)
Allereerst heb je een prachtige naam gekozen. Ik wens je veel sterkte..
Het verdriet is vast ondraaglijk. Ik heb zelf een miskraam gehad (augustus 2010) en was toen 10 wkn zwanger. Ik heb dagen niets kunnen eten omdat ik zo verlangde naar mijn kind (was mijn eerste zwangerschap) maar het mocht niet zo zijn. Het ergste was na de miskraam. Ik heb een curretage gehad en na die cur.. werd ik opgenomen in het ziekenhuis met hoge koort en onsteking. NA dit gehad te hebben moest ik weer gecurreteerd worden omdat mijn baarmoeder niet helemaal schoon was. Hierna weer opgenomen omdat mijn lichaam te zwak was en werd steeds ziek. nu ben ik 5.5 maand verder, probeer nog steeds zwanger te worden maar elke keer teleurstellingen. Ik blijf het proberen..
Lieve mama van Nasiem (nasiem betekent bries)
Allereerst heb je een prachtige naam gekozen. Ik wens je veel sterkte..
Wat een mooie naam Nasiem! Ik vind het zo erg! Jullie lieve kindje! Wat goed dat je man je meenam zeg! Wat een verhaal.....erg, vreselijk. Ow lieverd, het was je zo gegund! Heel veel sterkte!
Woorden schieten tekort......................
Woorden schieten tekort......................