Lieve meiden
Ik wou dat ik jullie allemaal persoonlijk kon bedanken voor je lieve woorden, maar dat gaat niet. Al jullie hartverwarmende reacties doen mij erg goed.
Vandaag zijn we bij een gyn en een psych geweest, en weten nu nog minder wat we moeten doen. Als we ermee doorgaan zal het de eerste jaren een heel zware tijd worden, en ik weet niet of we dat trekken. Ook weet ik niet wat we het kindje daarmee aandoen.
Volgende week volgen nog een vruchtwaterpunctie (test op chromosomale afwijking) en een gesprek met een KNO arts die hopelijk de precieze problemen kan schetsen en ook de gevolgen voor het kindje en onszelf in kaart kan brengen. We willen uiteraard het beste voor het kind, maar we moeten er zelf niet aan onderdoor gaan.
Over een week moeten we een keuze maken.
Ik hoop op het forum te blijven, maar ik ben bang voor wat er gaat gebeuren. Ik ben ook bang als we besluiten er niet mee door te gaan, voor de mentale gevolgen van die keuze. Hoe dan ook, moeten we op alle honderdduizend vragen die we hebben een antwoord zien te krijgen voor we wat dan ook beslissen.
Ik houd jullie op de hoogte. En ik hoop dat jullie dit verhaal kunnen loslaten en dit niet op jezelf gaat betrekken. Geniet van jullie zwangerschap!
Frees