Nou, ik probeer het nog eens een keer.. Ik heb al een paar keer mijn
hele POSITIEVE verhaal ingetikt, maar dan werkte het forum niet goed en
was al mijn inspanning voor niets. Maar omdat ik in dezelfde
onzekerheid heb gezeten als jullie en ik jullie toch wat vertrouwen wil
geven, probeer ik het nog één keer...
Op 28-08-2004 werd mijn dochter geboren dmv een spoedkeizersnede (onder
narcose): Ik had een placenta praevia en bloedde hevig, vandaar.
Gelukkig was mijn dochter, ondanks haar vroege geboorte, gezond. Ik
hoopte wel meteen ooit nog een normale bevalling mee te maken!
In januari 2006 bleek ik opnieuw zwanger en toen ik voor een
termijnecho naar het ziekenhuis ging, bleek het om een tweeling te
gaan!! Aan de ene kant was ik in HOERA-stemming, aan de andere kant zag
ik de bui al hangen: Bij tweelingzwangerschappen is de kans op
complicaties aanzienlijk groter...
Tot 34 weken zwangerschap leek het toch weer uit te draaien op een
keizersnede, want beide kindjes lagen in stuit. Op het laatste moment
waren ze toch nog allebei gedraaid en werd ik voor de keuze gesteld: De
operatie toch door laten gaan of afblazen en afwachten?? Moeilijk
hoor!! Ik wilde natuurlijk graag een gewone bevalling meemaken. Maar
stel dat het toch weer uitdraait op een keizersnede? Dan heb je een
heleboel moeite gedaan voor niets. Of erger nog: Misschien draait het
dan juist uit op een spoedsituatie en moet ik tóch weer onder narcose...
Uiteindelijk koos ik er toch voor om het zelf te proberen en de angst dat dit niet de juiste keuze zou blijken te zijn, bleef...
Op 8 oktober braken rond de middag de vliezen. De bevalling was
begonnen. De volgende ochtend om 6 uur kreeg ik regelmatige weeën. (Ik
was toen al in het ziekenhuis, omdat de kindjes nog niet goed ingedaald
waren. Normaal mag je weer naar huis als alles goed blijkt te zijn,
maar ik en de tweeling moesten blijven.) Om 10 uur werd ik aan een
infuus met weeënopwekkers gelegd. (Dat mag dus wel, maar met beperkte
dosering en de weeën moeten zelf zijn begonnen, zodat de baarmoedermond
al verweekt is, heb ik begrepen. Gel wordt nooit gebruikt als je een
keizersnede in je voorgeschiedenis hebt.)
Om 5 uur 's middags was de ontsluiting volledig, maar ik had de pech
dat alle gynaecologen met andere dames bezig waren. Ik moest 1 uur lang
persweeën wegpuffen. Dat vond ik het zwaarste van de hele bevalling.
Om 6 uur mocht ik eindelijk persen en om 19:03 werd onze zoon geboren, gevolgd door zijn zusje om 19:10.
Echt meiden, dat is ZOOOO bijzonder!! Ik gun dit echt iedereen. Ik vond
het eerst wel spannend allemaal. Een keizersnede was mij bekend en over
bevallen hoor je van die wisselende verhalen. Maar ik zou het zo weer
doen!
Het herstel gaat vele malen sneller. Ik ben 6 weken geleden bevallen,
maar alweer helemaal hersteld!! Nou, dat was de vorige keer echt niet
zo!! Na een jaar was ik weer een beetje de oude. Pfff...
Mijn ervaringen met gewoon bevallen na een keizersnede zijn dus heel
positief. En ja, het lidteken kán scheuren, maar die kans is niet heel
groot. En hoe je ook bevalt, er is altÃjd een zekere kans op
complicaties. Het risico van het 'vak', zullen we maar zeggen. Probeer
het te relativeren!
Ik wens jullie allemaal mooie bevallingen toe, hetzij in een
verloskamer, hetzij in een operatiekamer. Uiteindelijk is het
belangrijkste dat moeder en kind het goed maken, toch?? Toitoi!!
Liefs, Sisi.
