Dat is een angstaanjagend verhaal. Een nabloeding is gelukkig al geen alledaags gebeuren, maar het kan bij elke bevalling optreden. De verloskundige heeft daarvoor medicijnen in haar verlostas en meestal is dat effectief genoeg om de nabloeding tot stand te brengen. Soms zal ze de blaas legen met een catheter zodat de baarmoeder beter kan samentrekken. Als dit de nabloeding niet stopt zul je een infuus krijgen met andere, sterkere medicijnen. Als je nog thuis bent zal de vk een ambulance bestellen om je zo snel mogelijk naar het ziekenhuis te transporteren.
Het hangt er een beetje vanaf waardoor de nabloeding ontstaat. Als de placenta nog niet geboren is is het zaak die zo snel mogelijk geboren te laten worden. Soms lukt dat niet en dan zal dat op de operatiekamer moeten.
Als de bloeding komt door een gescheurd bloedvaatje in een inknipping dan moet er zo snel moeglijk gehecht worden.
Als de bloeding ontstaat doordat bijv de placenta loslaat voor de geboorte van de baby zie je vaak zeer ernstige bloedingen, soms met stoornissen in de bloedstolling. Dat zie je soms ook bij vrouwen die het hellp syndroom hebben.
Moeders die overlijden zitten vaak in die laatste 2 groepen. Gelukkig zijn dat allebei niet veel voorkomende aandoeningen.
Door de eeuwen heen zijn moeders overleden aan bloedingen, infecties en bloeddrukproblemen en anno 2005 zijn dat nog steeds de hoofdoorzaken van overlijden. Gelukkig overlijden er veel minder moeders dan 100 jaar geleden, maar het sterftecijfer is niet nul.
Een relatief nieuwe categorie zijn de moeders die een placentaprobeem hebben door een keizersnede bij de vorige bevalling. Doordat het % keizersnedes zo stijgt zie je dit tegenwoordig vaker. Als de nieuwe placenta zich nestelt op het litteken kan dat akelige nabloedingen veroorzaken. Met de echo kun je dit bij 20 weken zien gelukkig, maar het is ook 1 van de redenen dat je na een keizersnede altijd in het ziekenhuis moet bevallen.