nare ervaring

A

ANONYMOUS_USERNAME

Niet om jullie te ontmoedigen, maar gewoon om mijn verhaal kwijt te kunnen.
Met 31 wkn werd ik opgenomen in het ziekenhuis. Ik had al ontsluiting, veel te vroeg natuurlijk! Aangezien de kleine in een stuit lag, werd mij geadviseerd een keizersnee te overwegen. Nog 1 week hebben ze het kunnen rekken. 's nachts kreeg ik hevige rugpijn. Na een aantal uur over het bed gekropen te hebben, toch maar gebeld. De zuster kwam kijken, maar kon niets raars vinden. Later nog een andere arts, maar die zei "neem maar een tablet en ga slapen". De hele nacht heb ik rugpijn gehad en niet kunnen slapen. Toen ze 's ochtends weer kwamen kijken, bleek ik al 6 cm ontsluiting te hebben. Ik werd meteen naar de verloskamer gebracht. Toen mijn man er was gezegd dat we een keizersnee wilden. Er werd een echo gemaakt, nog steeds lag de kleine in een stuit. Arts: "nee hoor mevrouw u gaat het lekker zelf doen hij ligt er goed voor", en vertrok weer. Daar lag ik dan. Enige tijd later mocht ik persen. Geen idee hoe een perswee voelt, had nog steeds alleen rugpijn. Binnen mum van tijd was het kontje eruit, echter het hoofdje kwam niet mee. Al snel werd er alarm geslagen. 4 man duwen op de buik, 2 man met de hand erin, een aantal scharen en toen eindelijk kwam de kleine ter wereld. 1800 gr en donker blauw! Score van 1, omdat alleen het hartje klopte. Ik werd gehecht, kleine naar de ic. 2 dgn later werd ik naar huis gestuurd, ondanks dat ik koorts had. Wat bleek, mijn hechtingen ontstoken. Dezelfde dag lag ik weer in het zkhs. Zonder verdoving alle hechtingen eruit gehaald. Het moest met gaasjes vanzelf helen. Door de ontsteking had ik ook een infectie opgelopen. Ben ontzettend ziek geweest. Hoge koorts, benauwd, ijlen... Dubbele longontsteking! Ik mocht de kleine niet eens meer aanraken. Dat doet pas echt pijn! Na 1,5 week infuus, mocht ik eindelijk naar huis. Iedere dag op en neer naar het zkhs voor de kleine en 2x per dag wond verzorging. We zijn inmiddels een jaar verder en alles lijkt in orde. We maken ons wel zorgen of de kleine niet te lang zuurstoftekort heeft gehad. Helaas kun je dit pas op latere leeftijd zien. Als je terug kijkt op de bevalling, kun je haast niet bevatten dat dit echt gebeurd is. Het doet me ook nog steeds verdriet. Soms kijk ik naar de kleine en moet ik spontaan huilen. Ben ontzettend dankbaar dat hij erdoorheen gekomen is. Nu ik zwanger ben van de 2de weet ik 1 ding zeker, dit gebeurd nooit meer!
 
Hi,

Nu snap ik je vragen op het andere deel van het forum beter.
Zoals ik daar al schreef: vraag op tijd een gesprek met je gyn aan! Leg je angsten uit! En zeg dat je dit niet meer wilt.

maar weet ook dat het niet zeker is dat je kindje nu weer in een stuit komt en dat je dan waarschijnlijk zeker geen kzs zal krijgen. Dat doen ze niet graag. Ik snap je angst, maar ga praten!

Gr. Tamara.
 
Hoi,
Oh meid wat een heftige eravring. Dat mag je gerust traumatisch noemen. Heb je al overwogen om professionele hulp in te schakelen om je te helpen dit trauma te verwerken? Om het een plekje te kunnen geven? Onderschat het effect van zo'n heftige ervaring niet. Als je al moet huilen als je naar je kleintje kijkt, dan zit er nog heel veel onverwerkte pijn van je bevalling.

Hoe kijk je nu uit naar de bevaling van de 2e kindje? Kun je daar wel vertrouwen in hebben? Wellicht kan een doula wat voor je beteken. Google maar op doula en mijn naam, dan vind je me wel.

Sterkte joh!

Teddy
 
Wat een verschrikking. Het is echt een nachtmerrie die werkelijkheid wordt.
Een knuffel voor jou! En ik hoop dat je tweede bevalling een fijne ervaring wordt!!!
 
Dag lieverd,

ik las je verhaal en ook ik moest m'n tranen wegslikken; wat een diepe ellende en verdriet... hier ook zo'n helse bevalling alleen wij hebben op het laatst een keizersnede GEEIST. En dat was achteraf de beste keuze die er is geweest; de gynaecoloog heeft eerlijk toegegeven dat ze vaker naar de intuitie van een vrouw moeten luisteren als zij aangeeft dat het niet goed zit. ik zal je alle details besparen en mezelf ook; anders ben ik weer de hele ochtend bezig met m'n bevalling van 3 jaar geleden ook ik ben zwanger van de 2e en dat wordt dus netjes een geplande keizersnede. Gewoon omdat ik dat wil; gewoon bevallen is bij ons geen optie meer puur uit gevoel. Ik weet van mezelf dat ik helemaal in paniek ga als ik moet bevallen door deze ervaring en dan lukt het natuurlijk al helemaal niet. Plus dat je in de zwangerschap dan al zoveeeeeeel stress hebt omdat je ertegen op ziet als een berg. Logisch.

Nee hoor, hier dus een supervrouw als gynaecoloog; wij sturen dan ook iedereen die iets heeft van gynaecologische aard naar haar. Echt een toppertje; dus als je haar naam en gegevens wil dan hoor ik het wel! Zij geeft je rust en vertrouwen en eerlijkheid. Als ik haar niet had gehad ging ik gegarandeerd naar een ander ziekenhuis.

Dus lieverd, laat je niet met een kluitje in het riet sturen. Als jij het absoluut niet meer ziet zitten om normaal te bevallen en het je nu alweer zoveel stress geeft neem dan actie meid! Zorg voor jezelf en voor je gezin!!!! Ik ben zelf heel actief geworden na ons voorval in het bekijken van andere behandelmethodes en hulpmiddelen en heb geleerd dat je voor jezelf moet opkomen!!!

Ik hoop in ieder geval dat je eerste lieve kleintje er inderdaad geen beschadingen van overhoudt; die is nog het grootste slachtoffertje in dit hele gebeuren....

heel heel veel sterkte en wijsheid gewenst! Ik ben normaal actief op het januarieforum 2010.

Liefs
Sunny
 
Mijn hemel zeg... wat een verhaal... Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik er van moet zeggen. En dan dacht ik dat ik een zware bevalling had gehad, dat valt echt in het niets bij jouw verhaal. Maar zoals ze hierboven al zeiden... praat erover met de gyn en het ziekenhuis... Dit kan zo gewoon niet...

Heel veel sterkte bij de aanstaande bevalling!!

Eghosa
 
Blijf er niet mee zitten…

Verdriet en slechte ervaringen door bevallen moeten zoveel mogelijk worden voorkomen en als het er is, snel opgeruimd worden. Zoek hulp om het probleem waarmee je zit, helemaal uit te pluizen en uit te vinden waar het vooral aan heeft geschort. Dus wat je zo verdrietig, boos, opstandig of juist zo lamlendig en depressief maakt.

Overal vallen spaanders, dus ook bij het begeleidingen van bevallingen. Vooral bij steeds wisselende contacten met verschillende verloskundigen en artsen gaat er veel mis.

Om problemen te voorkomen zijn 10 wetenschappelijk onderbouwde tips voor vrouwen opgesteld. Mail naar network.woman@planet.nl en je krijgt ze per omgaande in je mailbox. Die tips helpen je op weg bij een nieuwe zwangerschap. Het zijn handvatten om een gepaste strategie te kiezen, problemen te voorkomen.

Eisen van zaken als keizersnede enz. raad ik niet aan, dwingen en forceren werkt negatief als je iemand echt nodig hebt als het er op aankomt. Goede samenwerking heb je verschrikkelijk hard nodig bij bevallen. Dus maak eens lekker ruzie met je begeleider, confrontatie dus, om tot een ander type samenwerking te komen met die begeleider. Dat klaart de lucht, een betere optie. Daarbij hebben we ook nog het fenomeen dat iedere bevalling anders is en anders loopt. Gewoon bevallen, hoewel veel van jullie dat door slechte ervaringen erg tegenstaat is toch het meest gunstige voor je kind en jezelf. De kunst van begeleiden komt meer en meer in de mode tot mijn vreugde, dus ga op zoek naar iemand die bij je past en waakt over je bevalling, zonder het van je over te nemen. Je dus de ruimte geeft!

Weg met dat verdriet…
Verdriet en slechte ervaringen moeten met aandacht en tijd tijdens het kraambed en het na controle gesprek, 6 - 8 weken na de bevalling, uitvoerig besproken worden. Het moet helder zijn, voor zowel vrouwen als de begeleiders, wat goed en wat fout liep en hoe de bevalling is ervaren.
Voor iedere volgende bevalling moet het oude niet verwerkte verdriet zo veel mogelijk en ‘open’ besproken worden. Aandachtige doorlopende begeleiding van een arts of verloskundige kan zeer helend werken en de slechte ervaring meer naar achteren schuiven of zelf doen verdwijnen.
Voor jezelf is het in ieder geval erg belangrijk om de reden van dingen en handelingen te weten, dus je moet de gebeurtenissen leren begrijpen om ze een plek te kunnen geven. Het is ook nogal wat, een kind krijgen.

TIPS
• Maak alsnog een verslag van je bevalling, beschrijf zo objectief mogelijk wat je persoonlijke bevindingen zijn van de bevalling en wat en hoe je het hebt ervaren. Dit geeft je duidelijkheid.
• ZIT je 3 maanden - of jaren na de bevalling nog met het verhaal van je bevalling. Neem dan contact op met je oude begeleider en vraag om een gesprek over die bevalling.
• Bespreek samen je eigen verslag en de gegevens uit de status, de map waar de arts of verloskundige alles in heeft genoteerd over het verloop en de handelingen en 15 jaar bewaard worden (WGBO). Spreek je tijdens dit evaluatie gesprek uit over je bevindingen en je ervaringen en praat alles wat je nog op je hart hebt HELEMAAL uit.
• Het gesprek over het verloop en de gebeurtenissen van de bevalling met de oude begeleider geeft je de kans het verloop anders en meer objectief te leren zien, zodat je zaken een plek en betekenis kunt gaan geven en verder komt.
• Lukt het je niet dit te organiseren, de oude begeleider is er niet meer of wil geen gesprek voeren, vraag dan bij Netwerk WOMAN network.woman@planet.nl om een adres bij je in de buurt voor een verwerking gesprek met een onafhankelijke, ervaren vroedvrouw counselor. Dit is een gericht gesprek van één tot maximaal twee maal één uur. Tijdens dit gesprek wordt ‘open‘ over je persoonlijke verwachtingen, ervaringen en gevoelens ten aanzien van die bevalling gesproken en ben je daarna zeer waarschijnlijk beter in staat de verwerking zelf af te maken.
• Denk je dat het dieper zit en je er zo niet uitkomt, ga dan, via je huisarts, snel op zoek naar een eerstelijns psycholoog.

Blijf er asjeblieft niet mee zitten …
Tine Oudshoorn, verloskundige, senior consultant.
 
Jeetje, bedankt allemaal voor jullie reactie. Komt goed deze keer. De gyn heeft al toegezegd dat het een kz gaat worden, omdat natuurlijk bevallen gewoonweg geen optie is. Als een kind van 1800 gr er al niet door past, hoe dan wel met een voldragen kind.. 1 ding is zeker, na deze is het mooi geweest. litteken beneden, litteken boven, tijd dat manlief er ook een litteken bij krijgt :)

Groetjes
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan