nav verkeerde uitspraak van de namen: hoe ben je op de naam gekomen en wat betekent het?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Mijn zoontje heet Arjun. Mijn man, zijn papa is Nederlands. Ikzelf ben Hindoestaans.

De meeste mensen Spreken zijn naam uit hoe je het schrijft, andere zeggen Arjen of Arjan. Maar mijn schoonfamilie en natuurlijk hindoestanen spreken het goed uit: "Ardjoen" .

De naam Arjun komt uit de Bhagavad Gita (de hindoestaanse bijbel) Waar het verhaal over de krijger Arjuna gaat. Maar omdat Arjuna voor Nederlandse begrippen meisjesachtig klinkt ,hebben we er Arjun van gemaakt. Wat ook een echte hindoestaanse naam is.

Ik las een keer de Bhagavad Gita en zag de naam daar staan, ik vond Arjuna een mooie naam en mijn man vond het ook, maar dan moest de laatse a wel weg. Dus dat hebben we dan gedaan.
 
Onze dochter heet Senne Yarah. Haar roepnaam is Senne en deze naam hebben we eigenlijk gekozen omdat we  deze erg mooi vonden. Vanaf het moment dat deze op ons lijstje stond, voelde het gewoon goed. De tweede naam vonden we ook erg mooi en is tevens een vernoeming naar mijn peetoom, die helaas overleden is. We hebben trouwens wel opgezocht wat Senne betekent en dat is 'de ware' of 'waarheid' en dat vind ik extra mooi aan haar naam. Ik zou toch een andere naam gekozen hebben als de betekenis in mijn ogen negatief zou zijn.

Groetjes,
Dionne
 
Hoi,

hier is de achternaam van d......... dus wilden we absoluut geen naam met een g. Om de rest van je leven te paraferen met GVD leek me niet zo geschikt. Verder moest de naam zowel voor Nederlanders als voor Duitsers goed uit te spreken zijn omdat we in Duitsland wonen en Nederlanders zijn. Ten derde moesten we de naam beiden nog mooi vinden ook. Ten vierde wilden we geen naam uit de top 10. Voor een meisje lukte dat en werd het Laura. Voor een jongen kwamen we er niet uit met al deze eisen en werd het Jesse. Daar was ik niet helemaal tevreden over omdat hij in de top 10 staat en de avond voor de bevalling deed ik nog een (zwakke) poging om de naam te veranderen. Het werd de volgende dag (konden we ook niet weten) een meisje en dus Laura. In het begin had ik er wel wat moeite mee om haar Laura te noemen omdat toen de twijfels kwamen van wij hebben nu besloten dat jij de rest van je leven zo heet en ben je het er wel mee eens, maar dat was snel over.

Groetjes Ilona
 
Hoi,

'Esther' was mijn voorstel en de eerste naam waar mijn man het ook meteen zonder nadenken mee eens was. Ik vind het een rustige naam, een naam die helemaal 'af' is en ook een naam met geschiedenis. Esther was een vrouw die bijzonder mooi, slim en dapper was en zo haar volk redde van de ondergang. Een sterke vrouw dus. Dat vond ik wel mooi, dat mijn meisje haar naam zou dragen.

Verder heet ze nog Catharina naar mijn schoonmoeder en Maria naar mijn moeder. Want ze is niet helemaal een onbeschreven blad, maar hoort bij een familie.

Eigenlijk hebben we het langst geruzied over de achternaam. Maar daar lees ik hier nooit over. Ben ik de enige die haar kindje haar eigen achternaam wilde geven?

Groetjes,

Eveline
 
Hoi Eveline,

NEE, maar mijn vader komt uit een gezin met 9 kinderen en daar zullen er dus nog meer komen met mijn achternaam, en ik heb nog twee broers waarvan er nu een ook zijn eerste kind verwacht. Mijn man komt uit een "uitstervende" familie en hij is de laatste, op zijn zus na, die zijn naam door kan geven. Bovendien is mijn man daar erg ouderwets in, dus heb ik maar toe gegeven. Ondanks dat er in mijn grote familie nog geen enkele Wijma geboren is. omdat de kleinkinderen of van de zussen van mijn vader waren of van de dochters van zijn broers. Mijn broer (kleinkind nummer 11) krijgt dus de eerste Wijma.

Groetjes Ilona
 
Nee hoor, ik wilde ook heel graag dat mijn dochter mijn achternaam zou krijgen. In de eerste plaats omdat ik niet goed overweg kan met mijn schoonfamilie en ik niet wilde dat ze hun naam zou krijgen, erg hè! Het voelde zo verkeerd om dat te willen dat ik heb toegegeven en onze dochter nu de naam van mijn partner heeft.

Toch heb ik daar soms spijt van, het is nu ook echt schriftelijk familie van haar. En aangezien ik echt niet met ze overweg kan (mijn partner en ik komen echt uit totaal andere families) gun ik ze eigenlijk mijn dochter niet.
Maar dat is echt verwerpelijk en slecht van me, dus weet alleen mijn partner dat ik er soms zo over denk, en nu jullie.

Overigens kan ik deze primitieve gevoelens heel goed voor me houden hoor, dus mijn dochter zal hopelijk een normale band met haar opa en oma (mijn schoonouders) krijgen. Ik wil haar i.e.g. niet beïnvloeden.

Liefs Irene
 
Hoi,

Onze dochter, geboren op 24 januari, heet Nikki Gerdina. Haar roepnaam is Nikki. Er is eigenlijk geen speciale reden waarom nu precies Nikki als roepnaam.  Andere namen die mij en mijn man ook aanspraken zaten allemaal al verwerkt in de namen van mijn 3 nichtjes.
Wel wilden we graag een roepnaam die niet eindigde op een 'a', aangezien wij dit nogal hard vinden klinken, vooral als de naam door een rasechte Leidenaar uitgesproken zou worden. Ook wilden we da de naam ook goed uit te spreken was door Denen, aangezien we nogal vaak in Denemarken komen en we daar veel vrienden hebben.
Haar tweede naam, Gerdina, is naar mijn moeder. Zij is helaas 10 jaar geleden overleden en heb altijd gezegd dat als het een meisje is, dan graag ook de naam van mijn moeder.

Gelukkig wisten wij al wat het zou worden. Het was al moeilijk genoeg om met een meisjesnaam te komen waar we het allebei over eens waren. Moet er niet aan denken om dan ook nog eens met  een jongensnaam op de proppen te komen.

Groetjes,

Marieke
 
over de voornaam kan ik geen mooi verhaal vertellen, die vonden we gewoon leuk, stevig en stoer: Berend.

De achternaam, daar hebben we heel lang over gebakkeleid!!!
 (al vanaf jaren voor de zwangerschap tot een maand voor de bevalling). Ik draag het kind, heb een mooie achternaam, vrij uniek in Nederland en merk al mijn gehele leven dat ik door mijn achternaam  positief opval. Mijn vriend heeft een saaie achternaam, die in Nederland aan het uitsterven is (niet in Duitsland). Maar  dat uitsterven van die naam kan mij  echt aan m'n reet roesten, zo'n mooie naam is het en dat gezeur over familiebomen interesseert mij ook totaal niet.  

Uiteindelijk heeft Berend de achternaam van zijn vader, als erkenning dat hij de vader is, en hij heeft ook mijn achternaam gekregen als tweede voornaam. Dus: Berend, achternaam mama, achternaam papa.
Het heeft even geduurd voordat de burgerlijke stand dit allemaal begreep en accepteerde. Zo moeste we aantonen dat mijn achternaam ook een voornaam is. Blijkbaar is er in NL een wet dat achternamen niet als voornamen gebruikt mogen worden.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan