Al vanaf een week of 5 is onze lieve baby van inmiddels 10 maanden een slechte slaper. Hij sliep in de co-sleeper, maar na de nachtvoeding terug in bed was al snel een no-go. Eigenlijk zijn hele bedje. Met 7 weken bleek hij enorme oorontsteking te hebben, wat deels verklaarde waarom hij op de arm in slaap wilde vallen. Sinds toen zijn de oorontstekingen gekomen en gegaan, net als heftige snotneuzen, waardoor hij vaak slecht kan ademen. Inmiddels is de bedoeling dat hij in zijn eigen ledikantje slaapt (nu naast ons bed), maar in slaap vallen kost heeeeel veel moeite en strijd. Het is het meest relaxte kind zo lang er niet geslapen hoeft te worden, maar raakt in blinde paniek als we het slaapritueel (schone broek, evt pyjama/slaapzak ) starten en in bed leggen is soms bijna onmogelijk. Hij valt nu in slaap als papa hem, op een goede dag liggend in zijn bedje, vast houdt (handen en speen), of op schoot in de houdgreep of bij mij aan de borst. Hij vertoont vrijwel geen slaap signalen, wordt alleen wat rustiger, wrijft heel soms in ogen. Dit betekent ook op de opvang dat ze het lastig vinden, pas waren ze hem zelfs vergeten naar bed te brengen, hij was wakker van 9:30-18:00. Thuis doodop, maar geeft geen kick. Tot we in de buurt van een bed komen…
We hebben het idee dat hij, door alle oorontstekingen en verstopte neuzen slapen/bed associeert met pijn en dus niet wil slapen. De meeste nachten wordt hij 2/3 keer wakker en valt dan aan de borst in slaap. We denken dat hij ook te weinig eet overdag; na een paar happen is hij vaak klaar, van een fles drinkt hij hooguit 100-120ml, maar meer krijgen we er niet in.
Hij is al hij KNO-arts geweest, maar te jong om iets te doen. Ondanks voor heftig hoesten bij huisarts en toen bleken ook zijn longetjes niet helemaal schoon, sinds hij puffer heeft slaapt hij wat beter (daarvoor vaak na 30-60 minuten in paniek door bed aan kruipen, waarschijnlijk benauwd). Kortom; slapen is ellende!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen met tips, mensen met adviezen voor betere slaap associatie, kinderen waarbij de neus amandel is verwijdert; anything?! We weten niet goed waar we moeten ‘beginnen’, hebben zelf het idee dat lichamelijk ongemak een enorme rol speelt, maar dat we hierdoor ook een verkeerd patroon hebben aangeleerd.
Kleine side note; zus was ook geen goede slaper, lag geregeld bij ons, maar met maand of 9 was dat we echt veel beter. Konden we toen wel gewoon in bed leggen en daarvoor hoefde ik er hooguit 1/2 keer per nacht uit, slaapt nu goed. Ik heb dus heel lang (misschien te lang?) geroepen dat het vanzelf wel goed komt.
We hebben het idee dat hij, door alle oorontstekingen en verstopte neuzen slapen/bed associeert met pijn en dus niet wil slapen. De meeste nachten wordt hij 2/3 keer wakker en valt dan aan de borst in slaap. We denken dat hij ook te weinig eet overdag; na een paar happen is hij vaak klaar, van een fles drinkt hij hooguit 100-120ml, maar meer krijgen we er niet in.
Hij is al hij KNO-arts geweest, maar te jong om iets te doen. Ondanks voor heftig hoesten bij huisarts en toen bleken ook zijn longetjes niet helemaal schoon, sinds hij puffer heeft slaapt hij wat beter (daarvoor vaak na 30-60 minuten in paniek door bed aan kruipen, waarschijnlijk benauwd). Kortom; slapen is ellende!
Zijn er mensen die dit herkennen, mensen met tips, mensen met adviezen voor betere slaap associatie, kinderen waarbij de neus amandel is verwijdert; anything?! We weten niet goed waar we moeten ‘beginnen’, hebben zelf het idee dat lichamelijk ongemak een enorme rol speelt, maar dat we hierdoor ook een verkeerd patroon hebben aangeleerd.
Kleine side note; zus was ook geen goede slaper, lag geregeld bij ons, maar met maand of 9 was dat we echt veel beter. Konden we toen wel gewoon in bed leggen en daarvoor hoefde ik er hooguit 1/2 keer per nacht uit, slaapt nu goed. Ik heb dus heel lang (misschien te lang?) geroepen dat het vanzelf wel goed komt.
