hallo allemaal,
heb net een afspraak bij de vk gemaakt voor 12 juli, duurt nog wel lang. Ook kan ik een afspraak maken voor een echo in het zh. Vroeg de vk me of ik ook een nekplooimeting(npm) wil laten doen. Had ik nog niet over nagedacht, want ik ben 33 en vanaf 36 is het risico geloof ik groter op een kindje met het Down-syndroom. Maar goed, ik zei dat als het kon, dat ik dat wel zou willen die npm. Kreeg ik me daar een verhaal over me uitgestort! Tsja, ik had me er natuurlijk niet in verdiept, dus zij alle risico's van verder onderzoek (als er een dikke nekplooi gemeten was) opsommen. En als het zo zou zijn, willen we dan de zwangerschap afbreken? Ja, dat komt er natuurlijk achteraan.
Mijn man en ik hebben wel gezegd, ook bij de eerste zwangerschap, dat we de zwangerschap af laten breken als er iets niet goed zou zijn. Of in elk geval iets heel erg niet goed zou zijn.
De vk zei dat de kans erg klein was, en als de nekplooi iets dikker was, dat het nog niet zo hoefde te zijn, en als je het zeker wilt weten een vruchtwaterpunctie moet laten doen wat weer ernstige gevolgen kan hebben voor de baby( 1:200 gaat niet goed). Dus doe je misschien een risicovol onderzoek terwijl er niks aan de hand is.
Een heel verhaal dus waar ik toch wel mee in mijn maag zit. Je voelt je zo blij en dan moet (nou ja, moet?) je over zoiets na gaan denken. Heeft iemand hier ervaring mee? En wat hebben jullie gedaan? Ik denk nu eigenlijk dat we het maar niet doen, in onze families geen bijzonderheden, ik ben "nog maar" 33, en de vorige keer ging het ook goed. Dat zegt natuurlijk niks, maar toch.
gr Kyra
heb net een afspraak bij de vk gemaakt voor 12 juli, duurt nog wel lang. Ook kan ik een afspraak maken voor een echo in het zh. Vroeg de vk me of ik ook een nekplooimeting(npm) wil laten doen. Had ik nog niet over nagedacht, want ik ben 33 en vanaf 36 is het risico geloof ik groter op een kindje met het Down-syndroom. Maar goed, ik zei dat als het kon, dat ik dat wel zou willen die npm. Kreeg ik me daar een verhaal over me uitgestort! Tsja, ik had me er natuurlijk niet in verdiept, dus zij alle risico's van verder onderzoek (als er een dikke nekplooi gemeten was) opsommen. En als het zo zou zijn, willen we dan de zwangerschap afbreken? Ja, dat komt er natuurlijk achteraan.
Mijn man en ik hebben wel gezegd, ook bij de eerste zwangerschap, dat we de zwangerschap af laten breken als er iets niet goed zou zijn. Of in elk geval iets heel erg niet goed zou zijn.
De vk zei dat de kans erg klein was, en als de nekplooi iets dikker was, dat het nog niet zo hoefde te zijn, en als je het zeker wilt weten een vruchtwaterpunctie moet laten doen wat weer ernstige gevolgen kan hebben voor de baby( 1:200 gaat niet goed). Dus doe je misschien een risicovol onderzoek terwijl er niks aan de hand is.
Een heel verhaal dus waar ik toch wel mee in mijn maag zit. Je voelt je zo blij en dan moet (nou ja, moet?) je over zoiets na gaan denken. Heeft iemand hier ervaring mee? En wat hebben jullie gedaan? Ik denk nu eigenlijk dat we het maar niet doen, in onze families geen bijzonderheden, ik ben "nog maar" 33, en de vorige keer ging het ook goed. Dat zegt natuurlijk niks, maar toch.
gr Kyra