A
Anoniem
Guest
Mariska, jij begrijpt me echt goed! Mama's in mijn omgeving die gelukkig geen huilbaby hebben (gehad), begrijpen me gewoon niet. Die komen met "Ja, mijn kind sliep vandaag ook slecht. 's Ochtends gewoon 2 uur, maar 's middags maar een half uur. En hij huilde ook even." Grrrr. Mijn dochter heeft nog nooit zoveel op een dag geslapen. Dat zou voor mij een superdag zijn! Dan zou ik ook beter met het huilen kunnen omgaan, denk ik.
Maar ja, ze snappen niet dat je het er nu nog moeilijk mee hebt. Ik heb het nog geen plaatsje kunnen geven, in ieder geval. En iedere keer dat ze weer zoveel huilt, schrik ik meteen en ben ik bang dat het weer opnieuw begint. Die angst zit nog heel diep.Heb jij dat ook? Nu Zifjon al zo lang ziek is (en jij ook) zit jij dan ook meteen weer in die huilfase van toen? In je onmacht, omdat je niet weet hoe je je kind kan helpen? Ook al weet je nu dat hij ziek is. Ik snap heel goed dat je dan even de deur achter je dicht trekt.
En ik herken ook helemaal dat je met ieder ding dat je probeert, weer zoveel hoop hebt. En dat datgene bij iedereen werkt, maar net weer niet bij jou. En dat je daar inderdaad nog zoveel extra verdriet om hebt.
In die extreme huilmaanden (zo noem ik het maar even) huilde ze ook buiten veel. Ik heb toen ook wat afgelopen met haar, want dat was de enige manier om haar nog een beetje te laten slapen. Wel pas na zo'n drie kwartier lopen. En als ik ook maar even stopte, was ze meteen wakker... Ik had diverse routes die ik liep en als ik ze dan te vaak liep, wisten de mensen die ik dan tegenkwam (die hun hond uitlieten rond hetzelfde tijdstip, of van die nieuwsgierige vrouwtjes die meteen naar buiten snellen) precies dat ze weer niet sliep en veel huilde. Nu kan ik er wel een beetje om lachen, maar toen vond ik het echt niet leuk! Nu huilt ze buiten minder, maar ik ben vaak zo moe, dat ik me er niet meer toe kan zetten om naar buiten te gaan. Hopelijk als het nu lente wordt (snel aub!!) dat ik dat wat meer zie zitten.
Zo, ik ga weer verder. Bedankt voor je berichtjes Mariska (en natuurlijk de andere mama's). Dat doet me echt goed. Mariska, jij ook veel sterkte. Het lijkt me echt niet makkelijk om ook je ME een plaatsje te geven. Als je wilt spuien, doe dat dan lekker op het fourm! Ik leef ook met jou mee!
Liefs,
Dory
Maar ja, ze snappen niet dat je het er nu nog moeilijk mee hebt. Ik heb het nog geen plaatsje kunnen geven, in ieder geval. En iedere keer dat ze weer zoveel huilt, schrik ik meteen en ben ik bang dat het weer opnieuw begint. Die angst zit nog heel diep.Heb jij dat ook? Nu Zifjon al zo lang ziek is (en jij ook) zit jij dan ook meteen weer in die huilfase van toen? In je onmacht, omdat je niet weet hoe je je kind kan helpen? Ook al weet je nu dat hij ziek is. Ik snap heel goed dat je dan even de deur achter je dicht trekt.
En ik herken ook helemaal dat je met ieder ding dat je probeert, weer zoveel hoop hebt. En dat datgene bij iedereen werkt, maar net weer niet bij jou. En dat je daar inderdaad nog zoveel extra verdriet om hebt.
In die extreme huilmaanden (zo noem ik het maar even) huilde ze ook buiten veel. Ik heb toen ook wat afgelopen met haar, want dat was de enige manier om haar nog een beetje te laten slapen. Wel pas na zo'n drie kwartier lopen. En als ik ook maar even stopte, was ze meteen wakker... Ik had diverse routes die ik liep en als ik ze dan te vaak liep, wisten de mensen die ik dan tegenkwam (die hun hond uitlieten rond hetzelfde tijdstip, of van die nieuwsgierige vrouwtjes die meteen naar buiten snellen) precies dat ze weer niet sliep en veel huilde. Nu kan ik er wel een beetje om lachen, maar toen vond ik het echt niet leuk! Nu huilt ze buiten minder, maar ik ben vaak zo moe, dat ik me er niet meer toe kan zetten om naar buiten te gaan. Hopelijk als het nu lente wordt (snel aub!!) dat ik dat wat meer zie zitten.
Zo, ik ga weer verder. Bedankt voor je berichtjes Mariska (en natuurlijk de andere mama's). Dat doet me echt goed. Mariska, jij ook veel sterkte. Het lijkt me echt niet makkelijk om ook je ME een plaatsje te geven. Als je wilt spuien, doe dat dan lekker op het fourm! Ik leef ook met jou mee!
Liefs,
Dory