Nergens zin in

Hoi, ik herken je verhaal. 
IIkwas ook erg misselijk en heb vanaf 6/7 weken een paar keer een bloeding gehad. 
Ik was constant moe en had ook nergens zin in.. 
Ik heb van de dokter tabletjes gekregen tegen de misselijkheid (suprima) en ben ondertussen overgeschakeld op gember capsules( online te bestellen) doordat ik niet meer misselijk ben, en gewoon toegeef aan het moe zijn voel ik me stukken beter! Vorige week met het zonnetje besloot ik daarom maar om gewoon even het hele huis te gaan poetsen haha! 
 
Bij mij bleek de bloeding te komen door een kleine hematoom die verder geen kwaam kan omdat de baby deze dichtdrukt en een naar buiten staande baarmoedermond die door tegen elkaar schuren soms wat kan bloeden. Geen zorgen om een miskraam gelukkig. 
Morgen ben ik alweer 12 weekjes! Ik begin me nu elke dag beter te voelen... Het wordt beter !
 
Heel herkenbaar, nu 8 weken en ook somber gevoel voor geen goede rede.. Heb ook het gevoel om de kleinste dingen te kunnen huilen.. Dingen doen helpt vaak toch, toch even naar buiten, even winkelen, naar de bios.. ook al heb je er echt geen zin in.
Sterkte allemaal, het is over een maandje vast beter!
 
Hi iedereen,
 
ik ben momenteel 5 weken zwanger van mijn eerste kindje. Sinds een week ervaar ik tamelijk zware mentale klachten. Ik heb nergens zin in en voel mij mentaal erg neerslachtig en somber. Ik kan precies geen vreugde of liefde voelen en alles voelt als een opgave aan. Volgens de huisdokter is dit normaal met de hormonen die nu meer aangemaakt worden maar om heel eerlijk te zijn maakt mij dit enorm angstig 
 
Dit was ik precies bij m'n eerste zwangerschap (begon rond de 7 weken) ik was continu moe. Wilde alleen maar slapen of eten (dat dan wel) , maar verder was het om alles huilen. Ik hoop voor jou dat dit gevoel snel verdwijnt en je lekker kan genieten. Bij mij bleef dit echt erg lang aanhouden (helaas) , heb in m'n verlof 1 a 2 weekjes geen last er van gehad. Maar t verdween pas echt toen ik bevallen was . 
 
Het gevoel is geheel normaal. Had ik ook heel erg last van, het gaat gepaard met veel onzekerheid, je lichaam dat verandert, je leven die er anders uit gaat zien en dan die hormonen..
Vanaf 2e trimester ging het beter en voelde ik me energiek, kon ik weer genieten van het eten en van het leven. Kreeg ook steeds meer vertrouwen in mijn lichaam dat alles goed was met de baby. Het gevoel verandert maar he kost even tijd.
Praat erover en lucht je hart. Probeer dat te doen waar je zin in hebt en waar je je goed bij voelt.
Mijn ritme was het eerste trimester ook niet veel. Grotendeels, slapen en eten. Jezelf eraan toegeven. ?
 
Terug
Bovenaan