Nerveus voor de bevalling

[Anoniem]

Hoi,

Ben zwanger van de eerste. Heb dus geen ervaring met bevallen. Heb veel gelezen en krijg veel info van mijn jongste zusje (moeder van 2 meiden, op natuurlijke manier bevallen).
Ben van nature vrij nuchter en  denk  "ik laat het wel op me af komen en we zien wel." Kan nooit zeggen hoe het gaat lopen, is immers voor iedereen anders.  
Ik ben er eigenlijk meer mee bezig mijn man op de bevalling en het hele gebeuren eromheen voor te bereiden.
De zwangerschapsyoga helpt me ook, geeft me vooral vertrouwen dat ik het allemaal best kan, als ik  me in mezelf terugtrek in mijn "zone" van rust en kalmte in mezelf houd. Dat klinkt misschien zweverig, maar voor mij werkt t en ik hoop dat ik t ook dan zal kunnen.

Op mijn werk zijn een aantal dames die in het afgelopen jaar bevallen zijn en die me overstelpen met verhalen en goed bedoelde adviezen. Ik hoor ze aan, en haal eruit wat ik kan gebruiken, de rest probeer ik maar zo snel mogelijk te vergeten.

Voor de rest, ik zie het wel, misschien wordt het erger over een paar weken als de uitgerekende datum steeds dichterbij komt.

Es

 

[Anoniem]

O, nog vergeten te melden:

ik ga voor de natuurlijke manier, als alles goed gaat. We hebben gekozen voor een ziekenhuisbevalling, omdat ik een gat heb in de tussenwand van mijn hart. Dus voor mijn eigen veiligheid, niet voor de baby, want die is kerngezond.

Voor de gemoedsrust van mezelf en mijn man, willen we graag zeker weten dat er hulp in de buurt is als ik plotseling blauw aanloop of mijn hartritme enorm raar doet.

Es

 

[Anoniem]

Hallo allemaal

Ik laat het weer over me heen komen. Dat deed ik bij de eerste ook en het was me
alles meegevallen. Op de knip na dan. Voel je niks van zei de verloskundige, nou wel
dus. Ik zat tegen het plafon van de pijn. Maar goed daar ben ik ook weer overheen
gekomen. Ook had ik veel indianenverhalen gehoord zoals 3 dagen weeen inscheuren
vacuumpomp getrek en gesjor. Dus ik dacht dat het wel een tijdje zou duren. ik ben een
dag bezig geweest en vond het dus alles meevallen. Terwijl ik toch bijna naar het
ziekenhuis toe raakte. Niks van gemerkt, ik hoorde de helft niet van wat ze zei.
Doordat ik stokdoof was op dat moment. Ik ga er gewoon weer van uit dat ik weer
flink overloop en laat het weer over me heen komen.

Allemaal veel succes en veel liefs Cindy

 

[Anoniem]

hoi anettes

Bij mijn zoontje heb ik er 48 uur over gedaan 2 dagen dus incl2 nachten niet geslapen
toch vond ik het allemaal wel te doen     teminste tot de 8 cm ontsluiting was het allemaal prima op te vangen

aangezien me manneke in het vruchtwater had gepoept moest ik in de auto en naar het ziekenhuis   dat wel wel een hel omdat ik alles staand opvangde en nu moest zitten

eenmaal aangekomen in het zienhuis zat ik op 8 cm onsluiting en ging het heel pijn doen ik ben onder de douche gaan staan   en als je op het punt komt dat je het niet meer volhoud dan zit je meestal op de 10 cm onsluiting en krijg je snel al persweeen

zo heb ik het ervaren       het ergste moment

toch kijk ik heel erg uit naar de bevalling naar de kleine en de kraamweek
kan mij niet snel genoeg komen de weeeen hahaha

groetjes soraya

 

[Anoniem]

Hé Meiden !!!!

Dat  doet me goed.... te lezen dat ik niet de enige ben met mijn angsten en onzekerheden. Ik dacht dat het te maken had, met mijn ervaring van de vorige keer, maar als ik het zo lees, heeft niemand van jullie zomaar een 'gladjes verlopen' bevalling gehad. Iedereen heeft zo zijn eigen verhaal. En tja... er is ook van te voren  helemaal niks over te zeggen, hoe  de  bevalling  zal verlopen. Maar ik ga me proberen positief in te stellen  en zoals zoveel van jullie schrijven: "het maar gewoon over me heen te  laten komen"....

Bedankt meiden voor jullie reactie's
Liefs, Annette