Bij ons is het wisselend een drama en lekker rustig of zelfs gezellig, maar steeds vaker rustig. Mijn zoontje, bijna 5 jaar, en ik willen 's morgens heel rustig op gang komen, mijn dochtertje, net 3, staat lekker vroeg al rond te stuiteren. Zo vermoeiend, maar zij is tenminste wel wakker genoeg om te eten of zich aan te kleden. Helaas heeft ze het daarvoor meestal veel te druk met spelen. Mijn zoontje moet ik wakker maken voor het naar school gaan (terwijl hij met die stuiterbal in een stapelbed slaapt). Soms als wakker hij echt moeilijk wakker wordt kleed ik hem voor het ontbijt aan (om te helpen wakker te worden), maar meestal moet hij zichzelf aankleden na het ontbijt. Zowel aankleden als ontbijt duren echt lang. Maar ik zet de wekker nu iets vroeger, waardoor ik zelf eerst rustig wakker kan worden voor ik de stress van het aansporen aanga. De jongste is dan soms al lekker aan het spelen, maar die weet nu ook dat ze mama gewoon nog even met rust moet laten tot ze aan tafel geroepen wordt. Werkt veel rustiger. Ik blijf meer ontspannen en dat werkt door op de kinderen. Natuurlijk blijft het aankleden soms een heikel punt, maar met zijn juf heb ik afgesproken dat ik dat zeker van hem mag eisen. Hem daaraan herinneren helpt. En ik heb hem in het koude voorjaar ook een keer zonder jas aan op de fiets gezet (2 minuten fietsen naar school) omdat hij zichzelf niet kon aankleden, met z'n kleren had ik ook al moeten helpen en mijn geduld was op. Daarna was het weer een tijdje geen enkel probleem.
