Hoi allemaal,
Ik ben nieuw hier en gooi meteen een onderwerp in de strijd!
Wij hebben vandaag de 20 weken echo gehad en alles was prima, zag er allemaal erg goed uit. We wilden ook graag weten wat het wordt. We hebben al een zoontje, ik hoopte stiekum dat het een meisje zou worden.
Maar het wordt weer een jongen.
En nu ben ik zo teleurgesteld..
Ik zou willen dat ik blij zou zijn dat het gezond is en politiek correct zou kunnen zeggen dat het me niet uitmaakt. Maar ik vind het zo jammer. En dat op zich vind ik dus niet kunnen. Maar het gevoel is erg sterk.
Ik wilde bij de eerste al heel graag dat het een meisje zou worden.
Ik ben zelf meisjesachtig en iedereen zei bij de eerste zwangerschap al jij bent nou echt een meisjes-mama. Of jij krijgt zeker een meisje.
Niet dus.
Ik ben gek op mijn zoontje, echt waar, maar nog altijd jaloers als ik moeders met meiden zie.
Zal dit ooit weg gaan? Of blijf ik zou verdervelijk?
Ik weet dat ik dankbaar moet zijn dat ik (waarschijnlijk) straks twee gezonde kindjes heb, maar het lukt me nu even niet.
Ik hoop niet dat ik hier mensen mee beledig of pijn doe, dat is absoluut niet de bedoeling, maar ik moet echt even mijn hart luchten...
liefs Toetje
Ik ben nieuw hier en gooi meteen een onderwerp in de strijd!
Wij hebben vandaag de 20 weken echo gehad en alles was prima, zag er allemaal erg goed uit. We wilden ook graag weten wat het wordt. We hebben al een zoontje, ik hoopte stiekum dat het een meisje zou worden.
Maar het wordt weer een jongen.
En nu ben ik zo teleurgesteld..
Ik zou willen dat ik blij zou zijn dat het gezond is en politiek correct zou kunnen zeggen dat het me niet uitmaakt. Maar ik vind het zo jammer. En dat op zich vind ik dus niet kunnen. Maar het gevoel is erg sterk.
Ik wilde bij de eerste al heel graag dat het een meisje zou worden.
Ik ben zelf meisjesachtig en iedereen zei bij de eerste zwangerschap al jij bent nou echt een meisjes-mama. Of jij krijgt zeker een meisje.
Niet dus.
Ik ben gek op mijn zoontje, echt waar, maar nog altijd jaloers als ik moeders met meiden zie.
Zal dit ooit weg gaan? Of blijf ik zou verdervelijk?
Ik weet dat ik dankbaar moet zijn dat ik (waarschijnlijk) straks twee gezonde kindjes heb, maar het lukt me nu even niet.
Ik hoop niet dat ik hier mensen mee beledig of pijn doe, dat is absoluut niet de bedoeling, maar ik moet echt even mijn hart luchten...
liefs Toetje