<p>Hoihoi,</p><p>8 weken geleden ben ik bevallen van een dochter waar ik dolgelukkig mee ben. Buiten de helse pijn van de weeën en het niet los willen laten van de placenta waarbij ik 2 liter bloed verloren ben vond ik het een geweldige ervaring en mooie bevalling. ( is ons eerste kindje) </p><p>Nu 8 weken later lukt het me niet om de zwangerschap en bevalling “los te laten” en het een plekje te geven.. bij alles wat te maken heeft met zwangerschap of bevalling komen vaak de tranen omdat ik het jammer vind dat de hele ervaring voorbij is. Laat ik voorop stellen dat ik dolgelukkig ben met ons meisje en dit absoluut niet meer kan en wil missen. Ik vraag me alleen nu af in hoeverre dit normaal is, zijn er mama’s die dit ook herkennen en hoe zijn jullie hiermee omgegaan? </p><p>Groetjes</p>
Niet kunnen loslaten
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Heel herkenbaar. Onze dochter is 1.5 week oud en met 37 weken gehaald ivm een vergiftiging. Ben opgenomen, gelijk ingeleid en een mega vlotte bevalling van nog geen vier uur. Geen 'tijd' om het te beseffen. En wat mis ik het zwanger zijn, die buik en het getrappel! Ondanks dat ik het zo zat was want zat al met 30 weken thuis ivm hoge bloeddruk met veel klachten. Tranen in overvloed hier. Besef dat je ineens moeder bent en niet meer zwanger. Helpt mij om het gewoon te laten gaan en er over te praten, lucht op en het schijnt erbij te horen.
Heel herkenbaar. Onze dochter is 1.5 week oud en met 37 weken gehaald ivm een vergiftiging. Ben opgenomen, gelijk ingeleid en een mega vlotte bevalling van nog geen vier uur. Geen 'tijd' om het te beseffen. En wat mis ik het zwanger zijn, die buik en het getrappel! Ondanks dat ik het zo zat was want zat al met 30 weken thuis ivm hoge bloeddruk met veel klachten. Tranen in overvloed hier. Besef dat je ineens moeder bent en niet meer zwanger. Helpt mij om het gewoon te laten gaan en er over te praten, lucht op en het schijnt erbij te horen.
Heel herkenbaar. Onze dochter is 1.5 week oud en met 37 weken gehaald ivm een vergiftiging. Ben opgenomen, volgende morgen gelijk ingeleid en een mega vlotte bevalling van nog geen vier uur. Geen 'tijd' om het te beseffen. En wat mis ik het zwanger zijn, die buik en het getrappel! Ondanks dat ik het zo zat was want zat al met 30 weken thuis ivm hoge bloeddruk met veel klachten. Tranen in overvloed hier. Besef dat je ineens moeder bent en niet meer zwanger. Helpt mij om het gewoon te laten gaan en er over te praten, lucht op en het schijnt erbij te horen.
Heel herkenbaar. Onze dochter is 1.5 week oud en met 37 weken gehaald ivm een vergiftiging. Ben opgenomen, volgende morgen gelijk ingeleid en een mega vlotte bevalling van nog geen vier uur. Geen 'tijd' om het te beseffen. En wat mis ik het zwanger zijn, die buik en het getrappel! Ondanks dat ik het zo zat was want zat al met 30 weken thuis ivm hoge bloeddruk met veel klachten. Tranen in overvloed hier. Besef dat je ineens moeder bent en niet meer zwanger. Helpt mij om het gewoon te laten gaan en er over te praten, lucht op en het schijnt erbij te horen.
Hi,
dit is zeker herkenbaar! Mijn dochter is bijna 4 maand en ik praat nog steeds regelmatig over de bevalling. Ik ben ingeleid met een vergiftiging met 38,5 weken. En 8 uur na het breken van de vliezen was ze er.
Samen met mijn vriend praat ik er veel over en kijken we de beelden terug. Van de week heb ik het allemaal in een brief geschreven aan mijn dochter. Ik vond het zelf jammer dat mijn moeder er zo weinig van kom herinneren, dus op deze manier hoop ik het een beetje te hebben vastgelegd.
Het is oké om er regelmatig over te beginnen. Een bevalling is een soort positief trauma heb ik gehoord. En je kindje herinnerd je (nu nog) dagelijks.
dit is zeker herkenbaar! Mijn dochter is bijna 4 maand en ik praat nog steeds regelmatig over de bevalling. Ik ben ingeleid met een vergiftiging met 38,5 weken. En 8 uur na het breken van de vliezen was ze er.
Samen met mijn vriend praat ik er veel over en kijken we de beelden terug. Van de week heb ik het allemaal in een brief geschreven aan mijn dochter. Ik vond het zelf jammer dat mijn moeder er zo weinig van kom herinneren, dus op deze manier hoop ik het een beetje te hebben vastgelegd.
Het is oké om er regelmatig over te beginnen. Een bevalling is een soort positief trauma heb ik gehoord. En je kindje herinnerd je (nu nog) dagelijks.
Herkenbaar hoor! Eerste nacht kon ik geen oog dicht doen omdat de bevalling zich dan steeds weer ging afspelen. Het was allemaal zo snel gegaan en ik zat zo in mijn eigen wereld dat het allemaal half aan me voorbij is gegaan. De dagen na mijn bevalling heb ik er veel over gepraat met mijn man, verloskundige kwam langs en heeft alles tot in detail met me doorgelopen en mijn kraamhulp was ook een luisterend oor. Daarna ook vaak over gepraat met vriendinnen en iedereen die op kraamvisite kwam en het wilde horen haha! Dat heeft echt geholpen 
nu 4 maanden later is dat weg hoor. Duurt gewoon een paar weken om het een plek te geven, ligt er natuurlijk ook aan hoe je je bevalling hebt ervaren en hoe snel je herstelt denk ik. Maar helemaal normaal dat het indruk heeft gemaakt! Is ook niet niks
nu 4 maanden later is dat weg hoor. Duurt gewoon een paar weken om het een plek te geven, ligt er natuurlijk ook aan hoe je je bevalling hebt ervaren en hoe snel je herstelt denk ik. Maar helemaal normaal dat het indruk heeft gemaakt! Is ook niet niks