Mijn zoon kon zijn hoofdje prima optillen op zijn buik en hield het echt wel eventjes vol. Ineens vertikte hij het, ruim anderhalve week. Alleen maar huilen huilen huilen. Zelfs de fysio vond het bijzonder. We moesten echt weer terug met oefenen dus opnieuw op schuin vlak gaan oefenen en weer opgebouwd naar op een plat vlak. Ineens ging hij het weer doen en nu doet hij het beter dan ooit. Dit was trouwens voor hij de eerste prikken kreeg. Hij kreeg de prikken toen de buikligging alweer allang beter ging. Waarschijnlijk was het hier toch ook echt dat sprongetje, we zien hem nu plots veel meer grijpen met zijn handjes en afzetten met zijn benen. Denk dat de focus daar eventjes op is gegaan, haha!