Wij waren de eerste dagen ook best wel radeloos. Thuis hebben wij zo'n vlotte slaper! En opeens in het vakantiehuis... noppes!
Ik denk dat we allemaal even moesten wennen. M. aan een andere ruimte om in te slapen en andere activiteiten. Wij aan op reis met een baby van 13 maanden en (vooral ik dan) slapen met een baby op de kamer. Halverwege de week hebben we onze draai wat gevonden en compromissen gesloten in dutjes/niet helemaal het ritme overboord gooien maar toch zelf ook eens de deur uit kunnen, nieuwe vakantiestructuur,... Maar goed, het had evengoed anders kunnen uitpakken. Dus ik snap helemaal dat jullie er toch genoeg van hadden en daarna dubbel en dik genoten hebben van jullie staycation!
Wat ik een beetje jammer vind, maar daar kan niemand iets aan doen natuurlijk...
Tot M. 9 maanden was, was hij eigenlijk best gewend aan oppassers, op restaurant gaan, een keer een dutje in het reisbedje ergens anders, een iets langere autorit en daar dan een slaapje doen. Maar toen was er Corona, was hij ook net in een periode dat hij bepaalde dingen begon te beseffen... En mochten/konden we nergens meer gaan. Nu moeten we alsnog door een fase waarin hij aan al deze dingen moet wennen, terwijl we net vonden dat we op dit vlak een mooi evenwicht hadden. Niet dat we elke week een oppas nodig hadden, op resto gingen, hem ergens anders lieten slapen... maar net voldoende om te weten wat het is en er aan te kunnen wennen. Soit, hij zal het wel terug oppikken I guess