niet zo'n leuke gedachtes

A

ANONYMOUS_USERNAME

Ik heb lang getwijfeld of ik het hier neer zou typen maar doe het toch maar. Ik ben namelijk bang, erg bang. Bang dat wanneer ik bij Tyche ga kijken ze niet meer leeft. Tyche lag eigenlijk heel de dag in de box en 's avonds ook totdat we naar bed gingen. Ik kon dan altijd even langslopen en naar haar kijken. Op het cb zeiden ze dat ik haar toch meer in bed moest leggen want in de box zou ze te veel prikkels krijgen en niet gaan slapen. Ze slaapt idd erg weinig maar er zijn geen gigantische huilbuien zoals het cb voorspelde. Nu heb ik haar toch maar in bedje gelegd en ik maak me echt druk. 'S nachts ga ik er ook heel vaak uit... even mijn hand op haar buikje leggen en voelen of ze nog ademd. Ik word echt gek van angst. Heeft iemand meer dit en heeft iemand tips?? Waar de angst vandaan komt kan evt door mijn moeder zijn. Zij is voor mij een kindje verloren aan wiegendood. Maar ik heb die dus niet gekend enzo dus komt het daar wel vandaan? Ik weet me echt geen raad en wil haar liever in de box hebben als in bedje maar wil natuurlijk ook het beste voor haar. Wat nu?

Groetjes Kirsten
 
Hoi,

Denk dat iedereen wel eens deze gedachtes heeft hoor!
Dat is normaal.
Wij hebben Merel al vanaf het begin in haar bedje laten slapen. Ze slaapt altijd goed door snachts en wij moeten haar zelf wakker maken voor de fles en dan denk ik ook wel eens van: zou het nog wel goed zijn?
En dan erg opgelucht als ze vweer die vrolijke lach opzet...
 
Hoi,

Ik herken het wel hoor!! Ik leg haar wel in haar bedje overdag, maar ga altijd een paar keer kijken, en ben altijd blij als ze een kreuntje laat horen door de babyfoon, dan zeg ik altijd in mezelf dankje wel, haha!
Wat misschien een idee is om een babyfoon met camara te kopen, wij hebben er zelf ook al aan lopen denken, omdat onze kleine meid zich boven de dekens weet te wurmen en als ze lang ligt is dat wel erg koud voor haar en soms wil ik ook niet te vaak gaan kijken want dan  ik ben bang haar wakker te maken.Ook voor de nacht is het erg handig, hoef je je warme bed niet uit, misschien een idee!

Groetjes mv Chelsey (9weken en 4 dagen)
 
Oooh Kirsten, ik snap precies wat je bedoeld!
Je weet eigenlijk best dat alles goed zal zijn maar toch hou je die angst. Elke avond als ik ga slapen gaat het door me heen, zal hij er morgen nog zijn?
Het word gelukkig al wat minder. 'S avonds als ik hem in bed had gelegd en zelf ook naar bed ging, dan ging ik altijd na 20 minuten nog eens kijken voordat ik zelf goed kon slapen. Mijn man verklaarde mij voor gek, want dan was ik zelf net lekker warm, ging ik er weer uit. Dit heb ik nu gelukkig wat minder.

Ben ook altijd blij als ik wat gekreun door de babyfoon hoor! Wij hebben nu een nieuwe babyfoon (Alecto 88) en die kan je heel gevoelig instellen, dus ik hoor dan ook elk kreuntje en dat geeft me een fijn gevoel.

Toch merk ik dat je steeds meer vertrouwen in je kind gaat krijgen en dat maakt het wat makkelijker.
Een troost je bent dus niet de enige! Probeer het wat los te laten, anders leef je zolang je kleintje klein is altijd in een soort angst!

Succes, liefs Fennie en Jente (15 weken)
 
Hoi,
Ik ben er ook heel bang voor,vooral nu ze zonder geluidjes slaapt,de eerste 12 wkn ofzo maakte ze nog echt van die geluisjes,heel veel.Maar ik laat mijn meisje `s morgens in box en `s middags na fles11/12 u gaat ze na bed ,dan weer in box en dan `s avonds in bed voor de nacht.Trouwens wij hebben ook een baby foon met camera,echt een aanrader.,als ze `s middags in bed ligt kan ik haar gewoon zien beneden op schermpje.Echt fijn.
Groetjes Gaby
 
Hoi Kirsten,

Ik herken dit wel hoor! Ik heb veel dierbare mensen verloren in mijn leven en nu je zelf moeder bent met alle verantwoordelijkheid voor zo'n klein lief mensje dan komt leven en dood opeens weer heel dichtbij. Ik ben ook een beetje bangig dat haar wat overkomt, dat ze ziek wordt, wiegendood of dat we een ongeluk krijgen met da auto . Ik check regelmatig of ik haar nog hoor ademen Ik heb ook een grote angst dat ik zelf kom te overlijden en dat ik haar niet kan zien opgroeien. Ik heb namelijk een dierbare vriendin aan borstkanker verloren terwijl haar 2e kindje net 1 jaar oud was Ik wil mijn dochtertje niet overdreven beschermd opvoeden en haar alle ruimte geven om zich te ontwikkelen maar het is wel moeilijk..... Ik ben niet gelovig maar elke dag vraag ik aan mijn overleden ouders of ze alsjeblieft kunnen zorgen dat ik en mijn dochtertje oud mogen worden. Ik wil ook zelf neit in angst leven en gewoon genieten van al het mooie maar is niet altijd makkelijk. Praat er eens over met vriendinnen misschien dat zij jou hierin ook kunnen steunen. Dat doe ik ook en lucht erg op. je kan niet in de toekomst kijken dus geniet van alle momenten die je nu hebt. Sterkte! maria
 
hoi

ik antwoord niet zoveel op deze site maar jou verhaal herken ik zo goed ik snap je helemaal ik had die angst ook
en ik heb een babyfoon met camera gekocht   zo kan je haar altijd in de gaten houden en je kan hem zo gevoelig afstellen dat je haar gewoon hoort ademen   hij is niet goedkoop hoor ik heb er bijna 200 euro voor betaald bij prenetal  maar ik voel me wel veel beter   en je kan hem gewoon meenemen naar je slaap kamer dan kan je het ook in de gaten houden (hier staat tie dahg en nacht aan )
ik hoop dat het voor jou ook helpt

groetjes priscilla mama van rick
 
Hoi,

Ook ik herken het heel erg. Ik ben ook veel mensen verloren in mijn omgeving en mijn schoonzusje is haar kindje ook verloren aan wiegendood. Als Jamie op bed ligt ga ik regelmatig kijken of hij nog ademt. Hij ligt sinds kort 'snachts ook op zijn eigen kamertje en ik ga er regelmatig uit om hem te controleren.

Groetjes Natasja
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan