niet zo'n leuke gedachtes

Hoi,

Ik denk dat iedere ouder wel eens van die enge gedachtes heeft.
Zo denk ik steeds als ik de trap af loop met Kay:"Stel  dat ik  nu van de trap val,.." Ik zie dan ook gelijk de meest gruwelijke beelden voor me,..
Met slapen heb ik dat niet zo heel erg, maar ik ben wel er bang dat er iets met de kleine zou kunnen gebeuren. Zo niet nu, danwel in zijn toekomst.

Nu begrijp je pas de bezorgdheid van je eigen ouders..
Ja een enge gedachte, maar het mag alles niet gaan overschaduwen.
Blijf lekker ontspannen genieten van je kleine.

Esmé mv Kay

(Ook mensen om zich heen verloren)
 
ik heb dat ook zo erg voor dat ik ga slapen ben ik geloof ik wel 3 keer bij marek geweest
ik ben ook aan het proberen om hem overdag in zijn eigen bedje te laten slapen   dat gaat op zich goed maar ik ga zowat elk kwartier na bovenom te kijken of hij zich niet onder de dekens heeft weten te wurmen.
Vanochtend heb ik hem alleen in zijn slaapzakje in bed gelegd ik zit er over na te denken om zo'n combi sleeper te halen zodat hij helemaal geen dekens nodig heeft.

groetjes mira mv marek 13 wk
 
hoi hoi

he meid vervelend hoor die enge gedachtes, maar zoals je ws al kan lezen ben je niet de enige.....

de een heeft er ws meer last van dan een ander, maar denk dat iedere mama wel eens zulke gedachtes heeft, oa ikzelf ook...elke avond voordat ik ga slapen check ik alles of alles wel goed ligt, ze niets over haar hoofdje kan trekken en er niets ligt wat ze in haar mond kan stoppen en heel vaak als ik naar de wc moet kijk ik weer, overdag heb ik er niet zo'n last van.....
 

je moet er voorjezelf denk ik een ritme in zien te vinden.... ga in het begin gewoon kijken waarneer je wilt en bouw het dan langzaam af.. om de 15 min daarna om het half uur ......zodat je ook weer wat rust krijgt.....

en idd zo'n babyfoon met beeld , lijkt me ook wel geruststellend en ik heb wel eens gehoord dat er dingen zijn die je onder het matras legt en die een geluidje maken als ze geen beweging wbt ademhalen meer voelen... hierdoor wordt je op tijd gewaarschuwd....( weet niet meer hoe het heet..).

zoals je ziet je bent niet de enige en blijf er vooral over praten , krop het niet op , denk niet dat je afwijkend bent en heb je er behoefte aan dan typ je hier gewoon weer wat..


liefs tobi...
 
Hoi mira
De combi sleeper  gebruik ik sinds zaterdag,en dus geen dekentjes en lakentjes meer.Erg fijn.Ik heb hem overgekocht van iemand die de grotere maat nodig had.Even uit wassen en klaar en geld bespaart.kijk een op marktplaats.nl daar staan.Nieuw is die ongeveer 82 euro.
Groetjes Gaby.
 
Je gevoel is heel herkenbaar...
Hoewel Daantje en Linde mijn 5e en 6e kindje zijn, heb ik het nog steeds....
Vooral in het begin, ze waren zo klein....

Maar ik probeer rationeel te blijven. De kans op wiegendood is heel klein. Er wordt hier niet gerookt, heb in de zwangerschap niet gerookt, ze liggen niet onder een dekbedje etc.
Neemt diet weg dat ik de babyfoon ook altijd op z'n hardst heb staan als ze boven liggen te slapen.

Zo'n camera of een 'alarm' werd mij in het ziekehuis sterk afgeraden (Daantje en Linde waren te vroeg, en alegn in het begin aan de bewaking), dit omdat het een schijnveiligheid zou geven, en je er alleen meer gespitst op raakt dat het wel eens fout zou kunnen gaan.

Als je het onprettig vind, laat de deur van haar kamertje dan open, zet de babyfoon heel hard.
Maar je gevoel, ik denk dat velen met mij dat wel herkennen...
 
ja hoor, herkenbaar. Ik denk dat iedereen dit in meer of mindere mate heeft. Zo te lezen heb jij het vrij veel. Het enige advies wat ik kan geven is: het zal vanzelf wennen als ze groter wordt. Leg haar boven in haar bedje en ga kijken zo vaak je wilt.  Misschien dat het je lukt om steeds ietsjes minder vaak te kijken? En anders vind ik die  camera best een optie hoor! Zo te horen maak jij jezelf gek en dat is ook niet de bedoeling!  
Rationeel gezien weet je vast wel dat de kans klein is. In de tijd van je moeder wisten ze een heleboel nog niet. Roken, dekbedje, op de buik liggen etc. dat was allemaal nog niet bekend. Nu wel en als je aan alles gedacht hebt is de kans klein!
Probeer jezelf niet gek te maken. Probeer te ontspannen. En die nachten: elke keer eruit is zo vermoeiend. Kun je het bedje niet naast jullie bed zetten?

sterkte!
Diane
 
Het klinkt misschien stom maar ik ben echt blij dat ik niet de enige ben met deze gedachtes. En natuurlijk kan er wel iets fout gaan wat je ook doet.. maar toch. Moedergevoelens ... zucht.

Ook herken ik me in het verhaal van mensen die bang zijn dat hun zelf iets overkomt... heb ik ook. Ik zeg zelfs ooit tegen mijn man dat hij, wanneer ik zou overlijden, Tyche 'zo en zo' moet opvoeden.. dat is gelukkig minder geworden.

Wel maakte ik me een beetje zorgen laatst. Heb mijn oma verloren aan borstkanker... zij was toen pas 52. Nou laatst dacht ik ook iets te voelen. Meteen naar de huisarts. Hij zei: Ja ik kan wel kijken maar je bent veel meer gerust gesteld als je even foto's zou laten maken in het ziekenhuis.Ik krijg een verwijsbrief mee... klaar! Wil ik de deur uitlopen zegt ie :     ' Dit komt wel vaker voor net na een bevalling hoor, die zorgen'.
Hij is echt een lieve arts.

Bedankt voor jullie reacties!!
 
Hoi Kirsten,

Tja, hier nog iemand. Ik moet wel zeggen dat met Siebe die angst dat hem iets overkomt een stuk minder is dan bij Merijn. Ik denk toch dat het het nieuwe is en dat ik me nu ook veel zekerder voel dan bij Merijn. Waar dat aan ligt weet ik niet zeker, misschien omdat ik alles al een keer heb meegemaakt. Ik weet het niet.

Waar ik inderdaad nu wél veel angstiger voor ben en dat had ik bij Merijn een heel stuk minder, is dat mijzelf dus wat overkomt. Zoals je weet sta ik er momenteel alleen voor en ik kan af en toe echt bang zijn dat mij b.v. 's nachts wat overkomt en ik niemand kan waarschuwen en de kindjes hier dan misschien wel een dag of langer alleen zouden zijn. Over het algemeen heb ik wel regelmatig sms-contact met mijn ex en kom ik regelmatig bij mijn ouders, maar ik denk dat ik toch eens tegen hen ga zeggen dat als we een langere periode geen contact hebben, ze maar even moeten proberen contact te zoeken. Of ik denk dat ik ook  bij de overburen eens zal aankaarten dat als mijn gordijnen b.v. 's ochtends om 11.00 uur nog niet open zijn, ze maar eens even aan moeten bellen of zoiets.  Bij de gedachte dat mijn kindjes hier aan  hun lot over worden gelaten, als mij iets overkomt, baart me echt af en toe zorgen. Natuurlijk moet ik dit niet gaan overdrijven en dat zal ik ook niet gaan doen, maar het houdt me echt wel eens bezig. Tja, dat is die mallemolen die de hele dag door mijn hoofd spookt. Piekeren, piekeren, piekeren. Eens komt een tijd dat het allemaal weer beter zal gaan

Groetjes Fonske.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan