Niet zo leuke speelafspraak gehad met 3,5 jaar

Ancha

New member
Hoi allemaal, Ik heb een heel lief en slim kletskousje van 3,5. Ze is erg bezig met "grote meid" worden en heeft het vaak over dat ze graag bij kindjes van de opvang zou willen spelen of dat ze bij haar komen spelen. Ze heeft vandaag haar eerste speelafspraak gehad met een meisje uit haar groep. Daar spelen ze altijd leuk samen, dus ik dacht dat wordt leuk. Ze was dolenthousiast, en eenmaal daar was ze druk, maar gezellig. Het meisje was een beetje timide en vond het erg moeilijk om haar speelgoed te delen. Dat resulteerde soms in flink duwen en trekken (speelgoed werd dan uit mn dochters handjes getrokken), en dan was het even huilen geblazen aan beide kanten. Meisje werd dan getroost door de ouder, en dan speelden ze verder. Later in de middag kwam het buurmeisje onverwacht ook aan, en daar zat mn dochter ook altijd mee op de opvang
(tot zij een maand geleden naar de basisschool ging). Dus mn dochter was blij haar te zien! De 3 meisjes waren vaak samen op de opvang aan het spelen, maar nu waren het eigenlijk de 2 meiden tegen mijn kind. Zij vond het allemaal leuk en gezellig, en wou leuk gaan spelen maar de 2 meisjes zaten tv te kijken en waren niet erg happig. Mijn hart brak hoor, mn dochter zocht steeds toenadering, maar er kwam amper respons. Toen vroeg ze ook nog aan het buurmeisje of zij een keer bij ons kwam spelen...het kind zei eerst niks en na 3 keer vragen zei ze nee dat wil ik niet (en ik dacht ik wil het ook niet!!). Ik zag de teleurstelling op dat snuitje. Mn dochter mocht ook niet naast haar zitten, ze schoof steeds bij haar weg. Zo onaardig, wist niet dat dit soort gedie zo jong al begon. Ik denk dat het buurmeisje jaloers was dat mijn dochtertje daar aan het spelen was, op de opvang waren er ook soms jaloezie-issues omdat de buurmeisjes elkaar natuurlijk al lang kenden, en mijn dochter daar eigenlijk "tussen" kwam en vriendjes met het ene meisje werd. Ik vond deze speelafspraak eigenlijk een enorme sof, en het zit me dwars. Het niet willen delen met mijn kind, het vrolijke van mijn kind tegenover het passieve van het meisje, het jaloerse buurmeisje... Maar dochter vindt de meisjes allebei nog steeds heel lief zei ze, en vond de middag reuze leuk? Pff.
Met de buurkindjes van hier en als haar halfzusje met haar stiefbroertjes langskomen heb ik dit nog nooit meegemaakt. Altijd leuk en gezellig, geen naar gedoe. Speelgoed delen is voor mijn kind geen probleem en ze is eigenlijk alleen maar superblij als er kindjes komen om mee te spelen.
Hoe kom ik nou van deze nare nasmaak af, ik kan dit soort dingen heel moeilijk van me af zetten :-/ het is al half 1 en kan hier dus niet van slapen.
 
Ik snap dat dat akelig is.
Op het kinderdagverblijf is er natuurlijk een wat neutralere setting. En kom je niet in het eigen domein van het andere kind.
Maar ik denk dat jaloezie en erbij willen horen al heel sterk speelt. 
Laatst waren we met zijn drieën aan het stoeien, ik gaf onze dochter even een knuffel. Mijn man legde zijn hand op mijn been, en onze dochter duwde die weg. Ik haar proberen uit te leggen dat ik van hen allebei veel houdt maar wel anders. Sindsdien gaat het beter.
Misschien dat die moeder van die speel-date aan haar kind uit kan leggen, dat meerdere vriendinnen hebben, oke is?
Maar uiteindelijk denk ik niet dat je dochter aan een een teleurstelling ontkomt. Helaas hoort dat bij het leven. Je kan haar niet tegen alles beschermen.
Op een bepaalde leeftijd komt daar gedoe bij over beste vriendinnen en hartsvriendinnen en dat soort gedoe doet gewoon pijn.
 
Ik denk dat vooral jij het erg vind. Wat ik goed begrijp hoor, want als mijn zoontje van 3,5 wordt afgewezen door een ander kind voelt het ook alsof ze aan mij komen. Kinderen zijn helaas heel hard voor elkaar, maar gelukkig kunnen ze ook heel veel hebben. Ene moment knallende ruzie en volgend moment dikke vrienden.
Vergeet niet dat kinderen pas vanaf 5-6 jarige leeftijd echt leren samen spelen, dat kunnen ze op deze leeftijd echt nog niet. Peuters en kleuters zijn egoïstisch en leven voor zichzelf. Zo is nu eenmaal hun ontwikkeling. Later komt pas oorzaak gevolg en wat hun gedrag met een ander doet.
Ik zou het dus niet te persoonlijk opvatten.. De ene keer "samen" spelen gaat nou eenmaal beter dan de andere keer, zelfs als dit in dezelfde setting is 
 
Bedankt, jullie reacties helpen mij weer even te relativeren. Ze zijn op deze leefrijd inderdaad nog best primair in hun reacties en ook heel flexibel gelukkig. Ik begrijp dat het in mijn hoofd erger is dan het voor haar was. Na een nachtje slapen (uiteindelijk toch gelukt ?) is het ook wat lichter geworden. Dochter heeft vandaag nog aan papa en stiefmama verteld hoe leuk ze het had gisteren... Dit is dus duidelijk meer een me-problem, hahaha 
 
 
Even nog een positieve noot: 
Wat fijn dat je dochter zo positief ingesteld is. Dat maakt haar weerbaar tegen de negatieve dingen in het leven. 
En wat je beschrijft is trouwens super herkenbaar. Hier ook een 3,5 jarige thuis 
 
Dat is inderdaad zo, die krijg je er niet zomaar onder haha. Laat ik zelf maar een beetje weerbaarder worden en dit soort dingen minder snel persoonlijk opnemen
Thanks ?!
 
Terug
Bovenaan