nieuw hier en wat vraagjes...

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi allemaal!

Ik ben Eva en (helaas) nieuw op dit forum. Ik heb eergisteren een miskraam gehad. Had vandaag 8 weken moeten zijn.
Ik vind het erg moeilijk en ben erg verdrietig. Het was onze eerste zwangerschap en ik hoop dat ik dit nooit mee mee hoef te maken.

Gelukkig heb ik niet zoveel pijn gehad als ik erop terugkijk, maar wel veel bloedverlies. Dat is nu gelukkig weer een stuk minder, vergelijkbaar met een gewone menstruatie.
Ik ben er wel erg van geschrokken. Je weet niet wat je moet verwachten he? Ben maandag bij de gyn. geweest en ik wist dat het een miskraam zou kunnen worden, maar ik wist totaal niet wat er dan allemaal gebeurd in je lichaam. Was dus een beetje in paniek. En erg emotioneel natuurlijk.

Nu lees ik hier van erg veel meiden dat ze het liefst zo snel mogelijk weer zwanger willen worden. Ik twijfel nog heel erg. Aan de ene kant wil ik niets liever, ik wil zo graag dat fijne gevoel weer terug!
Maar aan de andere kant ben ik bang dat ik mijn verdriet dan verdring met een snelle nieuwe zwangerschap. Verwerk je het dan wel echt?
En ik denk dat als ik snel weer zwanger zou worden dat ik dan erg bang zou zijn dat het weer misgaat.
Hoe denken jullie hierover?

En hoe hebben jullie mannen gereageerd op de MK? mijn vriend was erg ondersteboven. Hij vond het vooral heel erg voor mij, hij kan er nooit zo goed tegen als ik verdriet heb en moet huilen (en ik heb wat afgehuild....) Hij zoekt altijd graag oplossingen en die kon hij nu niet geven. dus wist hij niet zo goed hoe hij ermee om moest gaan. We verwerken ons verdriet dus allebei op onze eigen manier, maar hebben toch ook wel weer veel steun aan elkaar.

Dit weekend gaan we lekker weg naar een luxe hotel! hebben we ff nodig. hoeven nu toch niet meer direct te sparen voor een babykamer.... Hoe erg dat ook is.

Nou ik trubbel nog even verder hier. ik hoop dat jullie hier iets over willen vertellen, want in je omgeving is het moeilijk om er echt over te praten merk ik.

Veel groetjes Eva

 
Hé eva,

Wat een ellende. Wel goed dat je mannetje zo meeleeft. En huil het er maar uit, dat is wel goed (lukt sowieso wel met al die hormonen).
Ik heb in November vorig jaar m'n eerste miskraam gehad en dat had echt wel voeten in aarde. Ik wilde wel graag weer zwanger worden en in Mei was ik dat weer. Echter ging het helaas voor een 2e keer mis. Nu kwam het niet vanzelf opgang, dus heb ik voor een curretage gekozen.
De huisarts vroeg vorige week wat onze plannen nu zijn. En daarbij de melding dat je je goed af moet vragen of je een 3e (bij jou 2e) miskraam nu aan kan?? Nee, ik kan dat dus niet. Hoe graag ik ook zwanger wil worden is het dus toch beter even te wachten. Gelukkig leeft mijn mannetje ook erg met me mee, al snapt hij m'n huilbuien niet altijd.
Ik hoop dat je iets aan m'n antwoord hebt.
Succes met de dingen weer op een rijtje krijgen en veel sterkte voor de komende tijd.
Liefs Kaly
 
hoi eva

ik ken je van het maart forum omdat ik daar ook ben...ben nu 8 weken zwanger en heb hiervoor in juni een MK gehad...ieder zijn gevoel om er voor te gaan ja/nee is verschillend. praat er over met je man en kijk naar wat jullie zelf willen. de een is er meteen aan toe, de ander gewoon niet. prima toch, zolang het maar jullie eigen keuze is. Ik wilde eigenlijk ook 1 maandje wachten en mijn lichaam ff rust gunnen dus niet op de juiste dagen geklust zeg maar...en wat bleek? zwanger meteen!! dit kindje wil dus echt bij ons horen en het heeft zo moeten zijn. we zijn er dan ook ziels gelukkig mee,ookal hadden we het niet verwacht.

Ik wens je alle geluk en veel sterkte. veel succes met je keuze!!!

liefs sweety
 
Hte is nog zo pril, je hoeft nu echt nog niet te beslissen hoor of je driect weer zwanger wil worden. Heb je zin om tsraks weer te vrijen, dan kan je op dat moment nog beslissen om het wel of niet met condoom te doen. Laat het lekker aan het moment en je gevoel over.

Na mijn eerste miskraam was ik binnen na 3 maanden weer zwnager, ik heb toen twee dochters achter lekaar gekregen. Daarna heb ik met 8 weken een miskraam gehad. Mijn ex was toen ook weggegaan dus de keuze om weer zwanger te worden was er niet. Voirg jaar heb ik na een zwangerschap van 18 weken een kindje verloren en ik was twee maanden later weer zwanger. Nu heb ik een zoontje van 4,5 maand en ben weer 6 weken zwnager.

Natuurlijk is het extra spannend, maar kijk vooruit en bedenk maar zo de meeste zwangerschappen gaan gewoon goed. Bij mij hebben de nieuwe zwnagerschappen me zeker geholpen om niet in mijn verdiret te blijven hangen. Ik kon weer vooruit kijken.

Als je een miskraam krijgt terwijl je nog geen kindje hebt, dan speelt natuurlijk ook de ansgt mee dat het misschien wel nooit lukt. Maar nogmaals de meeste vrouwen krijgen na een miskraam gewoon nog een kindje.

Succes en bepaal zelf je tempo.

Liefs
Miep
 
Dankjewel voor jullie lieve reacties!

Miepke ik denk dat je gelijk hebt en dat het nog erg pril is. Ik ben er ook nog erg door in de war.
Ik merk wel dat het gevoel dat ik wel weer zwanger wil worden steeds meer gaat overheersen. Nog niet meteen, maar ik wil eigenlijk ook niet nog een half jaar wachten met proberen.

Sweety wat fijn dat je meteen weer zwanger was!   Was je meteen weer net zo blij als de eerste keer? Of ook meer onzeker? Ik denk namelijk dat ik het wel erg spannend zou vinden. Maar ik merk aan al jouw berichtjes (lees alles mee haha) dat de blijdschap sterk overheerst! En gelukkig maar!

Kaly wat erg voor je, 2 keer achter elkaar. Ik ben na 1 keer meemaken al een wrak, dus ik kan me alleen maar voorstellen hoe het moet zijn om twee keer je droom in duigen te zien vallen....
Maar ik geloof heel sterk in :eek:ok voor jou komt na regen zonneschijn. Ik houd me daar nu heel erg aan vast, en merk dat het best helpt om je dat voor te houden. Je zal dit al best wel van meer mensen gehoord hebben...En troost is fijn. Ook al heb je er eigenlijk weinig aan he?
Ik kan me ook indenken dat je in een 3e keer geen trek hebt op het moment. Gaan ze bij jullie nu kijken of er een medische oorzaak is? ik wil namelijk wel erg graag weten of er een oorzaak was. Moet maandag weer naar de gyn. dus wil het wel vragen. Ik wil jou even heel veel sterkte wensen, ik ik hoop zo voor je dat je dit noooooit meer mee hoeft te maken!

Nogmaals dankjewel voor jullie reacties, dat doet goed in deze  tijd...

Liefs eva
 
hoi meis

Ja ik was wel meteen weer blij maar ingetogener. Je bent voorzichtiger blij omdat je weet dat het weer mis kan gaan. Ik houd het nu nog steeds voor mezelf vorlopig, ookal voel ik me goed. Ik heb volgende week 2de echo, als die goed is en ik zie een hartje kloppen ga ik het pas vertellen denk ik. Plus ik wordt steeds dikker dus ikhoud het niet lang meer vol om het niet te vertellen. Maar ik rpobeer er wel van te genieten!! valt af en toe idd niet mee want bij elk krampje denk je automatisch van shit zou het weer???maar het wordt nu wel wat minder gelukkig!!

luister naar jezelf wat jullie willen en doe het rustig aan! veel succes en sterkte!

liefs sweety
 
Dag Eva,

Wat vervelend dat je dit moet meemaken. Ik weet er helaas ook alles van. Ik heb in totaal 3 MK's gehad voor mijn 1e kind is geboren.

Weet je wat het ergste is van de eerste MK, althans dat vind ik, je bent onbevangen als je er aan begint. Je bouwt zodra je weet dat je zwanger bent een droom op van hoe het zou zijn als het kind er is, hoe de bevalling zal gaan, een naam, tekst op kaartjes etc. Maar ook op je verjaardag wel of niet zwanger, met kerst zwanger etc.
Als dat dan ineens niet meer blijkt uit te komen, moet je alles weer bijstellen en dat vond ik het zwaarste.

Eén troost daarbij is dat je dat de volgende keer niet meer zult doen. Uit zelfbescherming blijf je dan met beide benen op de grond staan. Dat is aan de andere kant ook jammer.
Maar die onbevangenheid ben je nu kwijt en dat moet je accepteren.
Jij zult nooit meer zo zorgeloos zwanger zijn (in het begin) als iemand die geen MK's heeft meegemaakt.

Ik was na de eerste meteen weer zwanger en toen ging het weer mis (vermoeden partiele mola), dus toen ben ik daarna aan de pil gegaan. Het bleek geen mola te zijn, maar wij hadden er even genoeg van. Mijn man heeft er iedere keer net zo veel verdriet van als ik.

Eva, de angst dat het misgaat blijft. Ik ben nu na 1 kind zwanger van de tweede (6 weken) en moet over twee weken een echo maken. Na de eerste euforie van de zwangerschap, sta ik nu weer op de grond te wachten op de echo.
Bij mij is dat dus niet over gegaan. Je blijft je lichaam afzoeken naar tekenen of het leeft of niet, maar helaas kun je van buiten niet voelen of zien wat daar binnenin gebeurt.

Ik kan dus, net als jij en alle anderen, er alleen maar vertrouwen in hebben dat het goed gaat komen. Wel denk ik dat het uitmaakt of je al een kind hebt of niet, maar ik kan je zo drie verhalen van vertellen van mensen met meerdere miskramen die allemaal een kind hebben gekregen.

En als ik zo vrij mag zijn, ten opzichte van mensen die niet zwanger raken: jij verschijnt aan de start en raakt zwanger, al schiet je honderd keer op het doel, uiteindelijk zul je een doelpunt scoren!

Het klinkt een beetje gek, maar daar heb ik altijd in geloofd.

Zorg wel dat je tijdens dit alles goed met je man blijft praten en dit iets is van jullie samen!

Heel veel succes met je herstel en beslissing of je er al weer voor wilt gaan!

gr Sandra


PS mijn grootste dooddoener uit mijn omgeving toen ik een MK kreeg voor het eerst, ACH JE BENT NOG JONG......thuhuh als ik geen kind had gewild, was ik niet gestopt met de pil en ik was toen 25! Als men toen had geweten dat ik pas 28 was toen mijn kind werd geboren, hadden ze dat niet gezegd!

Nogmaals succes!
 
Ha Eva,

Ik moet 31 Aug weer naar de gyn voor nacontrole. Tevens gaan ze chromosomen onderzoek doen. Er werd al wel gewaarschuwd dat daar bijna nooit een antwoord uit komt. Het zal waarschijnlijk domme pech zijn.
Ik probeer me inderdaad wel voor te houden dat na regen echt wel weer zonneschijn komt.

Ik vind het verhaal van SandraD wel mooi. De 2e keer was ik inderdaad minder aan het voorspellen (met kerst zwanger zijn, niet op wintersport kunnen etc.) Ik ben daar nu ook weer van af gestapt. Ik denk dat ik bijna dwangmatig bezig was met zwanger worden en nu heb ik een harde les gehad dat je zoiets niet af kunt dwingen. Misschien had ik dit wel nodig.

Ik vind het ook jammer dat je nu nooit meer onbezorgt kunt genieten van een volgende zwangerschap, je zult altijd (zeker in het begin) erg gespannen zijn.
Mensen om me heen zeggen wel dat ik er niet zo mee bezig moet zijn, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik hoop ook voor jou (en de rest) dat er snel weer zonneschijn is.
Liefs Kaly
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan