nieuw hier en wat vraagjes...

SandraD wat jij zegt voel ik precies zo! I
Ik had alle plannen al gemaakt. Ik zag mezelf met kerst al met een dikke buik, met mijn verjaardag, we hadden zelfs aan aan de vakantie volgend jaar gedacht (wat dichter bij huis in een huisje). De babykamer in gedachten al helemaal ingericht.En dan valt alles in duigen. Dat vind ik echt het ergste.
Alles is ineens weer anders. En eventuele volgende keer zal ik dat niet zo snel  doen zoals nu denk ik.  

We zijn net terug van een weekendje weg. Was niet helemaal wat ik ervan verwacht had. Zo'n gebeurtenis heeft toch wel heel veel impact op je relatie zeg.
We hebben heel veel gepraat, ruzie gemaakt en het weer goed gemaakt. Voor mijn vriend is het al zo'n beetje afgesloten, het is voorbij. Ik heb nog steeds veel verdriet en wil erover praten. Het is moeilijk om op een lijn te blijven. Ik wil ook graag praten over de toekomst, wat gaan we nu doen. Hij vindt dat veel te vroeg en wil eerst zorgen dat we weer samen plezier beleven. Heeft hij ook wel gelijk in, maar ik wil mijn fijne gevoel ook wel weer graag terug!

Moeilijk moeilijk moeilijk dus.....

Ik ben blij dat ik hier mijn verhaal kwijt kan! Jullie reageren allemaal zo lief!
Dank jullie wel!

Veel liefs Eva
 
Nog even voor Kaly, dat dwangmatige, ik vrees dat ik daar ook last van heb....
Je hebt gelijk, we krijgen zo een harde les dat we het niet zelf kunnen regelen he?
Helaas wordt het voor ons beslist en hebben we zelf niks in de hand.

Maar ik blijf er wel bij dat we vertrouwen moeten hebben in de toekomst. Als het voor ons weggelegd is zal het ook gebeuren. En ik weet zeker dat het dan goed gaat! De vraag is alleen ff wanneer...haha.

Heb al zoveel kaartjes gehad met : Na regen komt zonneschijn......

Liefs Eva
 
Eva,

wat Sandra zegt, zeg ik ook altijd in mijn omgeving, maar dan in andere woorden. Als je pril in de zwangerschap een miskraam krijgt, verlies je geen kindje, maar je toekomstbeeld en je dromen. Zo zie ik het tenminste. Maar goed het verdriet is er natuurlijk niet minder om.

Miep
 
Hoi allemaal,

Herkenbaar zeg, dat van "met kerst een dikke buik" enzo. Ik heb gek genoeg twee miskramen gehad maar ben nooit overtijd geweest (echt waar, dat kan, dan ben je wel echt zwanger incl pijnlijke borsten enzo, maar dan gaat het toch mis). Ik zat al te dromen over "hoe vertellen we het", maar er viel steeds niets te vertellen... We dachten: we wachten tot we leuk nieuws hebben.  Daar hebben we nu dan maar niet meer op gewacht, mijn ouders weten nu dat we het proberen en van de miskramen. Toch wel fijn, hoewel we dus liever hadden verteld dat ze opa en oma werden. Wie weet!

Wie weet ook voor jullie: deze kerst een dikke buik halen de meeste niet meer geloof ik (hoewel, wie was er zes weken?) maar volgende zomer wandelen met de kleine gun ik ons allemaal.

Veel liefs,

Zeeuws Meisje
 
Hoi Eva,

Het is goed als je je verdriet laat komen denk ik, het is goed als je het verwerkt, het wegstoppen is niet goed heb ik ervaren, vooral niet met dat dwangmatige erbij. Je kunt er toch niks aan doen, als het komt komt het. Laatst zei nog iemand over zwanger zijn dat je dat natuurlijk zelf in de hand hebt, ach ja sommige mensen weten niet beter, laat ze maar denken, jou tijd komt wel. En nu kun je nog genieten van de dingen die je straks niet meer kan doen (uitslapen bijvoorbeeld).
Dat bijstellen van je verwachtingen ken ik ook ja. Het ergste vond ik nog dat mn vader zich volgens mij erg verheugd had op een kleinkind, maar ik denk dat ie er wel weer overheen is, zijn tijd als opa komt ook nog wel zei hij laatst.
Waar ik wel over in zit is de volgende keer dat ik over tijd ben en de eerste weken, hoe kom ik die in godsnaam door, de laatste keer kon ik het ook niet laten steeds als ik wat voelde op de wc in mn slip te kijken, tja dat zullen we toch wel houden denk ik.
Groetjes en succes allemaal.
Lin
 
Terug
Bovenaan