Hallo meiden,
Ik moet even mijn ei kwijt. Wij hebben gisteren een telefoontje van onze verloskundige ontvangen met de uitslag van de NIPT. Een verdenking van het edwardssyndroom (trisomie 18). Een hele shock nadat we vorige week een super goede echo in het ziekenhuis hadden gehad.
We waren namelijk doorgestuurd op verdenking van een verdikte nekplooi, maar dat bleek dus niets te zijn. Toen is de kleine helemaal gescand hersenontwikkeling zag er al goed uit, hart ook goed, rug en buikje ook goed, blaas ook mooi. Dus gingen super vrolijk en opgelucht naar huis en hebben het nieuws dus ook net een paar dagen daarna wereldkundig gemaakt. Ik kan mezelf aan een kant voor mn kop slaan dat ik niet heb gewacht op de NIPT uitslagen, maar omdat de echo zo goed was hadden we zoiets van het kan nu wel. We hebben al zo'n route moeten afleggen (vroege miskraam, medisch traject 2 jaar ivf/icsi).
Het voelt allemaal echt als een soort straf waarom moeten we klap na klap verwerken, wat hebben we verkeerd gedaan om dit te verdienen. We hebben keihard gewerkt voor alles wat we hebben. Gewacht tot we alles goed geregeld hadden om een kindje op de wereld te zetten en dan krijg je dit.
We proberen ons vast te houden aan de goede echo die we hebben gehad en dat uiteindelijk bij 24% edwardssyndroom daadwerkelijk vastgesteld wordt en er dus 76% is dat alles gewoon gezond is. Maar jeetje wat een stress onzekerheid en ellende brengt dit met zich mee. Oude wonden van het hele traject worden ook weer open gehaald en dat is geen fijn gevoel.
Zijn er nog meer dames die zo'n uitslag hebben gekregen? En met name dames met een positief verhaal over dat het uiteindelijk niets bleek te zijn?
Ik moet even mijn ei kwijt. Wij hebben gisteren een telefoontje van onze verloskundige ontvangen met de uitslag van de NIPT. Een verdenking van het edwardssyndroom (trisomie 18). Een hele shock nadat we vorige week een super goede echo in het ziekenhuis hadden gehad.
We waren namelijk doorgestuurd op verdenking van een verdikte nekplooi, maar dat bleek dus niets te zijn. Toen is de kleine helemaal gescand hersenontwikkeling zag er al goed uit, hart ook goed, rug en buikje ook goed, blaas ook mooi. Dus gingen super vrolijk en opgelucht naar huis en hebben het nieuws dus ook net een paar dagen daarna wereldkundig gemaakt. Ik kan mezelf aan een kant voor mn kop slaan dat ik niet heb gewacht op de NIPT uitslagen, maar omdat de echo zo goed was hadden we zoiets van het kan nu wel. We hebben al zo'n route moeten afleggen (vroege miskraam, medisch traject 2 jaar ivf/icsi).
Het voelt allemaal echt als een soort straf waarom moeten we klap na klap verwerken, wat hebben we verkeerd gedaan om dit te verdienen. We hebben keihard gewerkt voor alles wat we hebben. Gewacht tot we alles goed geregeld hadden om een kindje op de wereld te zetten en dan krijg je dit.
We proberen ons vast te houden aan de goede echo die we hebben gehad en dat uiteindelijk bij 24% edwardssyndroom daadwerkelijk vastgesteld wordt en er dus 76% is dat alles gewoon gezond is. Maar jeetje wat een stress onzekerheid en ellende brengt dit met zich mee. Oude wonden van het hele traject worden ook weer open gehaald en dat is geen fijn gevoel.
Zijn er nog meer dames die zo'n uitslag hebben gekregen? En met name dames met een positief verhaal over dat het uiteindelijk niets bleek te zijn?
Ik hoop toch dat je bij de 10% zit waar de NIPT het mis bij heeft. Sterkte de komende tijd