Nog altijd tranen...

Jemig Alinda, dat is ook niet niks!
Dat onbegrip in het ziekenhuis, daar baal ik echt zo zwaar van... Erg gewoon dat het bij jou ook zo was, bah, het lijkt wel overal zo te zijn :-(
Gelukkig kwamen ze er snel achter en hebben jullie je niet laten afschepen. Fijn dat het nu beter gaat met Lars.

Ook die onzekerheid die je ervan overhoudt is gewoon kut, kan het niet anders verwoorden... Ik had gehoopt dat het hier nu ondertussen na 4,5 maand toch wel rustiger zou zijn, maar ik moet mezelf nog vaak toespreken. Wij kijken nog aan tegen een controle in het ziekenhuis tot mijn zoontje 5 is ivm de premature geboorte. Ik hoop dan ook dat dat gewoon bij controle blijft en dat er niet nog meer bij komt. Er is nu geen reden tot ongerustheid daarover gelukkig, want we blijven horen dat hij het zo ontzettend goed doet.

De nutrilon omneo kunnen wij niet gebruiken, omdat de KA de allergien nog niet wil uitsluiten, dus het blijft gehannes hier. Wij hebben nu cinababy druppeltjes die naar mijn idee de krampjes wel een stuk minder hebben gemaakt.

Jij ook veel sterkte!
Liefs, Marieke
 
Wat een verdrietig verhaal. Het lijkt wel of je in een achtbaan zit van emoties. Ik vind het zo dapper dat je het hier op hebt geschreven. Toch wil ik je ook graag feliciteren met de geboorte van jullie wondertje maar ik snap heel goed hoor dat het allemaal heel dubbel is, het verdriet en het geluk...
Heel veel sterkte.
 
Terug
Bovenaan