A
Anoniem
Guest
Nog een week vakantie en dan gaat het voor mij beginnen...mn nieuwe baan.
Heb er heel veel zin in maar toch heb ik een gevoel van binnen.. van twijfel...
Ik heb 3 jaar niet gewerkt. Ik kom uit het basisonderwijs, heb 8 jaar op een school in de Randstad gewerkt en daar is het flink fout gegaan.
Bedreigd door ouders én kinderen, niet gesteund door de directie, een hels laatste jaar meegemaakt waar ik een flinke opdonder van heb gekregen.
Verhuisd naar het Noorden van het land, mezelf een rustperiode gegeven, toen een baan gevonden. Heb daar 2 dagen gewerkt en ben toen echt in elkaar gestort. Das nu dus 3 jaar geleden. Een hoop therapie gehad, ellende met het UWV( vreselijke organisatie...maar daar zal ik niet over beginnen...)
Ondertussen zwanger geraakt en toen was mike daar. Een ventje die mn hart heeft gestolen en ben vreselijk dol op em.
Toch knaagde er iets aan me...ik wilde niet alleen moeder zijn, ik miste de gesprekken op werkniveau, andere gesprekken dan luiers, voeding en boodschappen.
Heb een half jaar vrijwilligerswerk gedaan op een basisschool en toen wist ik het zeker..ik wilde weer werken.
Door mn eigen assertiviteit heb ik nu een baan op een VO, ik ga lesgeven op het vmbo, nederlands en maatschappijleer. Super blij ben ik met deze baan....maar toch ....
Ik hoop dat ik het kan , dat het me gaat lukken. Ik hoop dat ik het verleden het verleden kan laten, dat ik niet weer een terugslag krijg.
En dan mike...die gaat nu iets meer naar de opvang, wat zal ik em missen.
Ik heb zijn 1e jaar fulltime mee kunnen maken en daar ben ik heel blij mee. En nu zal dat dan wat minder worden.
Eén ding staat vast...gaat het werken ten koste van mn kind...dan moet er een andere oplossing komen, wie weet wel niet meer werken. Maar dan heb ik het wel geprobeerd.
liefs jen
Heb er heel veel zin in maar toch heb ik een gevoel van binnen.. van twijfel...
Ik heb 3 jaar niet gewerkt. Ik kom uit het basisonderwijs, heb 8 jaar op een school in de Randstad gewerkt en daar is het flink fout gegaan.
Bedreigd door ouders én kinderen, niet gesteund door de directie, een hels laatste jaar meegemaakt waar ik een flinke opdonder van heb gekregen.
Verhuisd naar het Noorden van het land, mezelf een rustperiode gegeven, toen een baan gevonden. Heb daar 2 dagen gewerkt en ben toen echt in elkaar gestort. Das nu dus 3 jaar geleden. Een hoop therapie gehad, ellende met het UWV( vreselijke organisatie...maar daar zal ik niet over beginnen...)
Ondertussen zwanger geraakt en toen was mike daar. Een ventje die mn hart heeft gestolen en ben vreselijk dol op em.
Toch knaagde er iets aan me...ik wilde niet alleen moeder zijn, ik miste de gesprekken op werkniveau, andere gesprekken dan luiers, voeding en boodschappen.
Heb een half jaar vrijwilligerswerk gedaan op een basisschool en toen wist ik het zeker..ik wilde weer werken.
Door mn eigen assertiviteit heb ik nu een baan op een VO, ik ga lesgeven op het vmbo, nederlands en maatschappijleer. Super blij ben ik met deze baan....maar toch ....
Ik hoop dat ik het kan , dat het me gaat lukken. Ik hoop dat ik het verleden het verleden kan laten, dat ik niet weer een terugslag krijg.
En dan mike...die gaat nu iets meer naar de opvang, wat zal ik em missen.
Ik heb zijn 1e jaar fulltime mee kunnen maken en daar ben ik heel blij mee. En nu zal dat dan wat minder worden.
Eén ding staat vast...gaat het werken ten koste van mn kind...dan moet er een andere oplossing komen, wie weet wel niet meer werken. Maar dan heb ik het wel geprobeerd.
liefs jen