<p>Hoi allemaal. Even getwijfeld om hier mijn verhaal te doen maar ik merk dat het me niet loslaat.</p><p>Ik probeer het kort te houden. </p><p>Ik heb een dochtertje die vorige week 1 jaar is geworden en op dit moment 7.5 week zwanger van nummer 2. Op zich niks geks want er zit nog wel eens een kleiner leeftijdsverschil tussen als dat soms hoor of zie bij anderen. </p><p>Nu heb ik altijd heel graag 2 kindjes gewild, maar wel altijd gezegd dat ik er zeker 2.5 tot 3 jaar verschil tussen wil. Het idee dat de oudste dan al wat meer kan enz, vind ik wel prettig. Ook leek het mij gewoon erg zwaar om ze zo kort op elkaar te hebben. Ik zie het bij anderen en moest er zelf niet aan denken. </p><p>Nu het dus door een ongelukje toch gaat gebeuren, probeer ik het positief te bekijken. Ik word binnenkort 35 dus ik mag blij zijn dat het gelijk raak was. wie weet lukt het over 2 of 3 jaar niet meer zo makkelijk. Het idee dat ze straks samen nog in de luiers zitten en er dan opeens ook allebei uit zijn, en het feit dat ze straks veel aan elkaar hebben qua leeftijd, is natuurlijk allemaal heel positief.</p><p>Maar er knaagt toch een angstig, negatief gevoel aan me. Ik kijk heel erg op tegen de komende periode. Aangezien ik de vorige keer zwangerschapssuiker had en de kans nu ook heel groot is dat ik het weer zal krijgen, vind ik maar niks. Ik ben totaal niet gemotiveerd om gezond te 'moeten' gaan leven nu. </p><p>Het afgelopen jaar met mijn dochtertje was niet héél zwaar maar toch wel pittig. Ik trek altijd alles naar mij toe en sta continu 'aan'. Ik ben erg snel bezorgd wat weer voor de nodige stress zorgt. Nu was ik een beetje op een moment dat ik iets makkelijker/losser begin te worden en dat ik het ook leuk vind om even met mijn dochter naar de winkel te gaan. Ik begin er eindelijk van te genieten dus. Nu denk ik het genieten weer voorbij is nu ik opnieuw niet mag genieten van het zwanger zijn en het weer een zwaar eerste jaar wordt. Misschien nog wel zwaarder dan afgelopen jaar. Want dan heb ik er tenslotte 2?</p><p>Ik weet inmiddels al bijna 4 weken dat ik zwanger ben en heb het ook nog bijna niemand verteld. De vorige keer wisten onze ouders en broers en mijn vrienden het wel al heel snel. Op de één of andere manier voel ik nog niet zo de behoefte om het van de daken te schreeuwen. Ik denk onbewust omdat mensen dan blij voor ons zijn en ook van mij verwachten dat ik er blij mee ben. </p><p>Hopelijk herkent iemand zich in mijn verhaal waarbij het uiteindelijk allemaal is meegevallen?</p><p>Sorry dat het alsnog zo'n lang verhaal is geworden?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Nog niet toe aan 2e zwangerschap, wél zwanger..
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Hier precies hetzelfde gehad dus heel herkenbaar. Zoon was 6 maanden toen ik zwanger bleek van de 2e. Ik was net weer een beetje mezelf aan het worden, hadden eindelijk een ritme, hij sliep door, borstvoeding bijna gaan afbouwen, weer eens een wijntje drinken en alle aandacht voor hem.
Ik moest echt even van de schrik bekomen en vond het de eerste dagen echt niet leuk. Ik had ook een leeftijdsverschil van een jaar of 3 in mijn hoofd en dat werd ineens anders. En het was even zwaar, een dikke buik en een baby die getild moest worden en daarna een pasgeborene met een dreumes. Maar oh wat is het nu heerlijk. Ze zijn 1 en 2 en spelen zoveel met elkaar. De eerste weken vond ik enorm zwaar. Voelde me constant een van de twee tekort doen en alleen maar aan het zorgen. Maar nu is het intens genieten en vind ik het heel fijn dat ze zo dicht op elkaar zitten omdat ze nu ook echt samen spelen.
Even wennen, soms even doorbijten, en proberen te genieten. Het is ook heel erg prachtig! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Komt vast allemaal goed hoor!
Ik moest echt even van de schrik bekomen en vond het de eerste dagen echt niet leuk. Ik had ook een leeftijdsverschil van een jaar of 3 in mijn hoofd en dat werd ineens anders. En het was even zwaar, een dikke buik en een baby die getild moest worden en daarna een pasgeborene met een dreumes. Maar oh wat is het nu heerlijk. Ze zijn 1 en 2 en spelen zoveel met elkaar. De eerste weken vond ik enorm zwaar. Voelde me constant een van de twee tekort doen en alleen maar aan het zorgen. Maar nu is het intens genieten en vind ik het heel fijn dat ze zo dicht op elkaar zitten omdat ze nu ook echt samen spelen.
Even wennen, soms even doorbijten, en proberen te genieten. Het is ook heel erg prachtig! Gefeliciteerd met je zwangerschap! Komt vast allemaal goed hoor!
Oh super. Bedankt voor je fijne reactie ?
Ik heb nu wel het geluk dat mijn dochtertje al zelfstandig loopt dus ik hoef haar niet veel meer te tillen.
Het idee dat ik 1 van de 2 tekort zal doen knaagt nu ook erg aan me. En dan vooral dat ik niet niet meer alle aandacht voor mij dochtertje heb. Kan ik mij nu al schuldig over voelen. Maar ik snap ook dat zij straks niet beter zal weten en over 10 jaar echt niet beseft dat ze de eerste 20 maanden van haar leven álle aandacht kreeg en daarna niet meer?
Ik heb nu wel het geluk dat mijn dochtertje al zelfstandig loopt dus ik hoef haar niet veel meer te tillen.
Het idee dat ik 1 van de 2 tekort zal doen knaagt nu ook erg aan me. En dan vooral dat ik niet niet meer alle aandacht voor mij dochtertje heb. Kan ik mij nu al schuldig over voelen. Maar ik snap ook dat zij straks niet beter zal weten en over 10 jaar echt niet beseft dat ze de eerste 20 maanden van haar leven álle aandacht kreeg en daarna niet meer?
..
Eerst toch gefeliciteerd met je zwangerschap! Herkenbaar! Wij hebben wel bewust gekozen om kort leeftijdsverschil tussen de meiden ter hebben ivm mijn leeftijd (38) . Omdat de eerste via ivf geboren is. We dachten laten we maar snel weer beginnen, als het weer en paar jaar duurt... spontaan zwanger na 9 maanden.
De zwangerschap vond ik wel zwaarder. Heb echt een beroep gedaan op mijn vriend. Hij nam veel taken in het huishouden over. Ook hebben we een schoonmaakster aangenomen. Stofzuigen ed zag ik echt niet met zitten. Mijn vriend masseerde mijn rug en schouders 2x in de week en ik probeerde 1x in de week er echt een keert uit te gaan voor me time. Met vriendinnen of uitgebreid kapper/pedicure.
Ik had bijna de eerste ook zwangerschapsuiker. Ik ging er echt vanuit dat het bij de tweede ook zo zou wezen. 3x en test gedaan, vreselijk. Maar niks aan de hand. En ik heb nergens op gelet hoor. Vrat gewoon chocolade en pepernoten. Mocht het nou wel weer gebeuren kijk dan op de facebook pagina van gobento voor koolhydraten beperkte recepten. Je mag meer vetten als je koolhydraten skipt. En ze de delen daar de lekkerste dingen en ideeën.
En nu is de jongste bijna 6 maanden. En het is zo leuk hoe ze op elkaar reageren! De jongste roept echt soms de oudste en heeft dan een lol! En ook de oudste schiet soms zomaar weg om de jongste en kus of aai te geven. Zo lief! De oudste heeft niks mee gekregen van de zwangerschap. Dat had ze nog niet begrepen. En toen de baby er was hebben we nergens in gepusht. Ze mocht echt zelf beslissen wanneer ze bij de baby ging kijken of een wanneer ze een kusje of aai zou geven en of ze kwam helpen met flesjes of luiers Uiteindelijk is ze nooit jaloers geweest. En de oudste heeft altijd haar aandacht wel opgeëist. De jongste heeft misschien zelfs iets minder aandacht gekregen dan de eerste in dezelfde periode. Maar doordat de oudste rond loopt krijgt de jongste daarvan weer aandacht en heft dat elkaar weer op.
Ik hoop dat je toch een beetje kunt gaan genieten van je zwangerschap na wat positieve klanken. Natuurlijk is het even een omschakeling! Succes!
De zwangerschap vond ik wel zwaarder. Heb echt een beroep gedaan op mijn vriend. Hij nam veel taken in het huishouden over. Ook hebben we een schoonmaakster aangenomen. Stofzuigen ed zag ik echt niet met zitten. Mijn vriend masseerde mijn rug en schouders 2x in de week en ik probeerde 1x in de week er echt een keert uit te gaan voor me time. Met vriendinnen of uitgebreid kapper/pedicure.
Ik had bijna de eerste ook zwangerschapsuiker. Ik ging er echt vanuit dat het bij de tweede ook zo zou wezen. 3x en test gedaan, vreselijk. Maar niks aan de hand. En ik heb nergens op gelet hoor. Vrat gewoon chocolade en pepernoten. Mocht het nou wel weer gebeuren kijk dan op de facebook pagina van gobento voor koolhydraten beperkte recepten. Je mag meer vetten als je koolhydraten skipt. En ze de delen daar de lekkerste dingen en ideeën.
En nu is de jongste bijna 6 maanden. En het is zo leuk hoe ze op elkaar reageren! De jongste roept echt soms de oudste en heeft dan een lol! En ook de oudste schiet soms zomaar weg om de jongste en kus of aai te geven. Zo lief! De oudste heeft niks mee gekregen van de zwangerschap. Dat had ze nog niet begrepen. En toen de baby er was hebben we nergens in gepusht. Ze mocht echt zelf beslissen wanneer ze bij de baby ging kijken of een wanneer ze een kusje of aai zou geven en of ze kwam helpen met flesjes of luiers Uiteindelijk is ze nooit jaloers geweest. En de oudste heeft altijd haar aandacht wel opgeëist. De jongste heeft misschien zelfs iets minder aandacht gekregen dan de eerste in dezelfde periode. Maar doordat de oudste rond loopt krijgt de jongste daarvan weer aandacht en heft dat elkaar weer op.
Ik hoop dat je toch een beetje kunt gaan genieten van je zwangerschap na wat positieve klanken. Natuurlijk is het even een omschakeling! Succes!
@LiekB heb je verder tussen de zwangerschappen wel gezond geleefd? Of in elk geval gezonder dan voor de eerste? En hoe zat je met je gewicht?
Ik heb het afgelopen jaar echt heel vaak ongezond gegeten en bijna niks aan beweging gedaan. Behalve continu met mijn dochter bezig zijn. Mijn startgewicht is nu bij nummer 2 ook 6 tot 7 kilo hoger dan bij de eerste dus ik verwacht het nu ook wel echt te krijgen ?
Maar we zullen het zien.
Wel fijn om te lezen dat de kindjes zo leuk op elkaar reageren. Dat zal hier vast ook wel zo zijn. Maar op de één of andere manier zijn het vooral de negatieve dingen die bij me blijven hangen nu.. zal ook vast deels van de hormonen zijn misschien ?
Ik heb het afgelopen jaar echt heel vaak ongezond gegeten en bijna niks aan beweging gedaan. Behalve continu met mijn dochter bezig zijn. Mijn startgewicht is nu bij nummer 2 ook 6 tot 7 kilo hoger dan bij de eerste dus ik verwacht het nu ook wel echt te krijgen ?
Maar we zullen het zien.
Wel fijn om te lezen dat de kindjes zo leuk op elkaar reageren. Dat zal hier vast ook wel zo zijn. Maar op de één of andere manier zijn het vooral de negatieve dingen die bij me blijven hangen nu.. zal ook vast deels van de hormonen zijn misschien ?
Mijn bmi is sowieso te hoog. Bij eerste zwangerschap 33 maar ben afgevallen tijdens de zwangerschap zelf door de diabetes. Kon geen koolhydraten zien of mijn suiker schoot omhoog. Mijn bmi bij de tweede zwangerschap was bij de start 32. Ik probeerde wel af te vallen omdat we het ziekenhuis weer in zouden gaan voor ivf. Maar af en toe at ik heus een chocolaatje of gingen we uit eten. Tijdens de zwangerschap dacht ik: ik stop wel weer met suikers en koolhydraten als ik weer diabetes heb. Dus at lekker een handje extra chips en blokje chocolade. Ik verwachtte het ook echt te krijgen aangezien ik extreem diabetes had. Ik kon geen boterham eten zelfs de koolhydraten beperkte boterhammen niet. Elke zwangerschap is weer anders. Wil je geen valse hoop geven hoor. Maar het hoeft echt niet. Mijn buurvrouw had bij de eerste ook diabetes en bij de tweede niet. Het komt dus echt vaker voor. Misschien nu alvast wat slechte suikers skippen. Maar zelfs dat deed ik nauwelijks. Ook al at ik ook geen hele reep chocolade of hele zak chips leeg. Maar bleef wel genieten. Blije zwangere mama is beter dan een gestresste zwangere mama
De kleine was bij de geboorte net 8 pond bij 40+4. Dus ook niet extreem.
Ik duim voor je dat je het niet weer krijgt!
De kleine was bij de geboorte net 8 pond bij 40+4. Dus ook niet extreem.
Ik duim voor je dat je het niet weer krijgt!
Hoihoi,
Ik snap het helemaal. Ik wilde ook 2,5 maar ertussen hebben ongeveer, maar was na 10 maanden weer zwanger. Ik voelde me toen net weer fijn en toen begon het circus dus weer.. Ik vind zwanger zijn echt verschrikkelijk dus vond dat wel zwaarder, maar 2 kindjes is mij zo meegevallen. De 1e 6 weken waren wel wennen, maar ik vind het nu al zo leuk (4 maanden en bijna 2 jaar). Ze reageren super leuk op elkaar en ik heb minder stress dan toen ik alleen de oudste had. En 2 in de luiers is prima te doen.
Het is even pittig, maar ik geniet er nu echt van!
Ik snap het helemaal. Ik wilde ook 2,5 maar ertussen hebben ongeveer, maar was na 10 maanden weer zwanger. Ik voelde me toen net weer fijn en toen begon het circus dus weer.. Ik vind zwanger zijn echt verschrikkelijk dus vond dat wel zwaarder, maar 2 kindjes is mij zo meegevallen. De 1e 6 weken waren wel wennen, maar ik vind het nu al zo leuk (4 maanden en bijna 2 jaar). Ze reageren super leuk op elkaar en ik heb minder stress dan toen ik alleen de oudste had. En 2 in de luiers is prima te doen.
Het is even pittig, maar ik geniet er nu echt van!