Nooit meer zwanger????

A

Anoniem

Guest
Hoi,

wij hebben inmiddels twee jongens, we hebben altijd gezegd dat we twee kindjes wilden. Dat zou dus betekenen dat ik nooit meer zwanger zal worden.......... Erg jammer, vond het zwanger zijn altijd helemaal geweldig. Kan echt jaloers worden op die mooie dikke buiken. Ik zal binnenkort met pijn in mijn hart mijn positiekleding op internet zetten. Tevens zal ik de rompers in maatje 50-56 moeten opruimen / wegdoen, dat zal wel een traantje gaan opleveren...........
 

Hoi,

Ook wij hebben altijd gezegd dat wij graag twee kinderen wilden en herken ik dit dus wel. En nu dus met twee prachtige en gezonde kinderen is voor ons ons gezin toch wel compleet, maar het blijft idd een rare gedachte dat je nooit meer zo'n wondertje in je buik zal hebben.
Bij mij ligt ook nog steeds een grote stapel positiekleding, op de een of andere manier kan ik het maar niet wegdoen, maar ga het binnenkort toch maar doen (stel dat ik toch ooit nog zwanger mocht worden, koop ik gewoon alles nieuw hahaha). En ja, de babykleertjes... ik heb voor mijn beide kids een doos bewaard met de mooiste kleertjes en kleertjes die ik van bepaalde mensen heb gekregen, want ik kan ook niet alles wegdoen hoor.

Gr. Esther
 
Hoi allemaal,

Wij hebben nu 2 geweldige zoons. En zoals ik het nu voel is ons gezin nu compleet, maar ik zeg nooit nooit. Aan de ene kant is het een heel raar idee om nooit meer zwanger te zijn, het was toch heel bijzonder en speciaal. Aan de andere kant ben ik weer erg blij dat ik mijn lijf weer langzaamaan terug aan het krijgen ben en dat ik weer alles lust en kan eten zonder er last van te krijgen.

Ik ga ook zeker niet alle kleertjes weg doen. Aan sommige kleertjes heb je gewoon speciale herinneringen. M'n zwangerschapskleding gaat wel allemaal weg. Mocht ik toch nog ooit een keer zwanger worden, dan koop ik wel nieuwe.

groetjes,
Susan (mv Tijs 2-8-06 en Stef 29-7-08)
 
Ik denk dat t bij moeders altijd wel een beetje blijft kriebelen. Mijn moeder is 50 en heeft 4 kinderen, maar nog zegt ze dat ze weleens wee wordt bij t idee een babytje te hebben, alleen verstandelijk beredeneer je dat t genoeg is geweest, emotioneel is een ander verhaal. Daarom denk ik dat je ook bewust en goed beredeneerd moet kiezen hoeveel kinderen voor jullie genoeg is, want als je t van de emotie van de vrouw af laat hangen... ik denk dat als een vrouw een baby ziet of vasthoudt of ruikt (oh dat heerlijke zoete geurtje!), dat ze dan altijd weer verlangt naar nog een baby... ten minste, de meeste vrouwen dan...

Nu denk ik dat we na Jesse nog 1 kindje willen, over een paar jaar. Maar het lijkt me zo vreemd en definitief om te weten dat t de allerlaatste keer is dat je ooit zwanger zult zijn... misschien dat je na 10 jaar dan toch nog voor een 'nakomertje' kiest hihi..
 
Gek is dat he, ik was er altijd heel erg duidelijk over, 2 kinderen is genoeg. Nu is de tweede geboren en maatje 56 ligt alweer in de kast, mijn positiekleding ligt nog in de la. Het geeft me een heel vreemd gevoel. De belangrijkste reden dat ik 2 kinderen wilde, was dat ik zwanger zijn bij de eerste echt geen feest vond. Bij de tweede ging het stukken beter. Bij de eerste had ik een keizersnee want die lag in stuit, mijn tweede bevalling was binnen 5 uur gepiept. Als dit weer een keizersnee was geweest was het gevoelsmatig denk ik makkelijker om te zeggen: "zo is het genoeg". Ook de praktische bezwaren, grotere auto, nog langer wachten tot we weer echt leuk op vakantie kunnen, twee kinderen op 1 kamer, weer een periode met gebroken nachten, het lijkt opeens niet zo belangrijk meer.
Mijn man is er overigens heel duidelijk in, hij vindt 2 genoeg en ik wil er geen halszaak van maken. Ach, over een jaar of anderhalf gooi ik het nog eens in de groep en dan zie ik wel hoe hij er dan over denkt. Ik heb het gevoel dat Koen een wat makkelijker karaktertje heeft dan zijn oude broer, hij doet het nu in elk geval heel erg goed, dus ja.. Wie weet. Maar het verbaast mij in elk geval wel dat ik opeens ben gaan twijfelen.
 
Hej,
tja, dit is weer zo'n lastige he.... Wij hebben 2 geweldige kanjers van jongens, nu 8 en 10. Ik wilde altijd al zóóóóó graag nog een kindje. Door allerlei omstandigheden was het gewoon steeds niet 'handig' om zwanger te worden, waaronder de voorbereidingen voor en het verhuizen naar Zweden. Voor we het wisten was er zo 3 jaar om.... en toen het heftige verlangen tegenover een nuchter feit..... het leeftijdverschil tussen de boys en nr. 3.... ook geen makkelijke. Weer opnieuw beginnen of niet? Maar na heel wat wikken en wegen, kozen we toch voor het gevoel en het hart. En daardoor hebben we nu toch ons zo enorm welkome meiske Linde op 17 mei mogen krijgen. Voor mij een hemels geschenk.... het leeftijdsverschil is er nu eenmaal, niet leuk om dat ALTIJD maar weer te moeten horen, mensen willen er toch wat over zeggen. Er wordt zelfs voorzichtig gevraagd of 'het' van de zelfde vader is. JA dus, en kunnen we dan nu meteen even het woord nakomeling veranderen in Welkomeling????? He lekker! Ha,ha,ha. Ook mijn zwangerschapskleren liggen apart, maar dit keer gaan de babykleren echt niet zomaar weg. Ik had ze vd jongens altijd bewaard maar na de emigratie aan een andere vrouw gegeven die een jongen verwachtte. Alles weg, doet wel zeer ergens. Dus nu ben ik er wel voorzichtiger mee. Ik ben nu bijna 37, het moet natuurlijk wel een keer klaar zijn, en dat is voor mijn gevoel nu ook wel zo. Uitgebroed, zeg maar, ha,ha,ha. Maar ja, wie weet....   liefs Pippi
 
Ik ben nog steeds in voor een vierde. Maar of we daar voor gaan tzt is nog de vraag. Heb Joah's zwangerschap niet gevoeld als laatste. Maar ja of we het nog een keer aandurven (gezondheid van de baby) daar twijfelt vooral mijn man over.
Ik heb alle mooie kleren van de meiden nog en alles wat Joah nu te klein is gaat ook naar zolder. Ik doe nog niks weg, alleen kleren die ik toch niet meer aan zou doen.
 
Hoi,

Ook wij hebben nu twee prachtige kids(een zoon en een dochter)  en mijn man vindt het genoeg. Ik zie ook wel de praktische bezwaren van nog een kindje, zeker nu ikna 3 maanden  nog steeds loop met bekken instabiliteit, maar in mijn hart verlang ik wel naar nog een keer zwanger, nog een keer zo'n afhankelijk wezentje. Ik denk dat het er niet van komt,   maar kan toch ook nog niet  de baby-kleertjes wegdoen. Het is wel goed om te lezen dat bij meer vrouwen het verstand iets anders zegt dan het hart.

Groetjes,
Eefje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan