Dames, wat herkenbaar allemaal! Kennen jullie deze ook: voor mijn zwangerschap was ik behoorlijk nuchter, bij de vreselijkste jank-film liep er geen traantje over mijn wangen. Nu, vooral na de bevalling (alweer in oktober) zit ik bij elk zielig berichtje, treurige film of problematisch verhaal (bijna) te janken. Ik betrek het inderdaad ook allemaal meer op mezelf en op mijn kleintje, maar het gebeurt ook bij echt onzinnige dingen, zoals emoties bij de Olympische spelen (om maar even actueel te blijven). Ik herken mezelf er absoluut niet meer in!
Gaat dit nog over??
Gaat dit nog over??