Hoi Martine,
Ik ben 33, straks bij de bevalling zal ik 34 zijn..Dus niet meer de jongste, maar ook nog geen 36 dat het automatisch een groot risico is. Wij hebben er bewust voor gekozen om gebruik te maken van de mogelijkheden en het zekere (wat is immers zeker?) voor het totaal onzekere te nemen..
Uiteindelijk zijn wij ons ervan bewust dat het een pseudo zekerheid kan geven. (Bij eenlingen is de kansberekening voor 90% betrouwbaar, bij een tweeling zoals ik zwanger ben 70-75%) als een verhoogde kans blijkt dan gaan we voor vervolgonderzoek, met alle risico's van dien (want de kans op miskraam is bij een tweeling iets groter) en als blijkt dat dat ook niet goed is; tja dan...Dan zijn er bij de tweeling nog meer risico's verbonden want stel als we het afwijkende foetusje zouden willen laten weghalen dan heeft dat complicaties tot gevolg voor het overblijvende foetusje..En ueberhaupt daar willen we dan nog eens HEEL goed over nadenken..
Maar goed zover is het nog lang niet..Maandag hoor ik de uitslag van de bloedtest en dan zien we wel verder..
Wij hebben nooit een kinderwens gehad, maar toen we eenmaal (door stomme onvoorzichtigheid) zwanger raakten dachten we; nou dan maar welkom!.. Het speelt wellicht op de achtergrond mee, dat we doordat we minder ons hebben kunnen "voorbereiden", extra voorzichtig willen zijn en (nu wel) weloverwogen keuzes willen maken..(En tja een tweeling is al helemaal zwaarder..)
Nogmaals je hoeft niet "all the way" te gaan..
Sterkte met jullie beslissing en keuze..
Groetjes,
Melda