nu nog kraamtranen?

hoi
hier nog een berichtje van mij.
ik ben 4 weken geleden van onze zoon marijn.
de bevalling en kraamtijd verliep heel anders dan ik me voorgesteld had.
het stond al gepland dat ik in het ziekenhuis zou bevallen.
de vk stuurde me al eerder heen(had pas 2 cm ontsluiting) omdat de hartslag van marijn daalde zodra ik een wee had. toen we daar aankwamen werd ik gelijk aan de ctg gelegd en inderdaad zakte de hartslag steeds. dit hebben ze een uurtje aangekeken en toen werd er besloten tot een spoedkeizersnee.
nou dan gaat het snel voor dat ik het wist lag ik al op de operatietafel.
toen marijn geboren werd heb ik hem even gezien een paar tellen en toen brachten ze hem weg want hij had in het vruchtwater gepoept en dus moest z'n maagje leeggezogen worden en hij was erg klein,2394 gram.
nadat ik gehecht was werd ik naar een uitslaapkamer gereden,daar moest ik een uurtje liggen maar ze vergaten me op te halen dus lag ik er 3 uur.
na die 3 uur kon ik eindelijk naar mijn zoon op de kinderafdeling.
daar lag hij in de couveuze uit voorzorg maar alles zag er goed uit dus hoefde hij niet aan apperatuur te liggen.
de volgende dag kreeg ik longontsteking,een complicatie van de keizersnee door een ziekenhuisbacterie.
hier ben ik erg ziek van geweest,moest ook gelijk aan het infuus met antibiotica en kreeg zuurstof in m'n neus.
hierdoor heb ik de eerste dagen van marijn gemist,ze hebben me wel naar hem toegereden maar door de koorts weet ik dit niet meer.
na 10 dagen mochten we naar huis maar doordat we zo lang in het ziekenhuis hebben gelegen kreeg ik nog maar 3 dagen kraamzorg.
door dit alles is de borstvoeding mislukt omdat marijn al helemaal aan de fles gewend was,ik mocht geen bv geven vanwege de antibiotica.
nu zijn we 4 weken verder en ik merk dat de tranen hoog zitten,kan zomaar in huilen uitbarsten. moet het allemaal nog verwerken denk ik.
pffffff het is een heel verhaal geworden maar moest het even kwijt.
groetjes ammarins
 
Hoi,

ik had dat ook zo rond de drie weken, bij mij was ook de kraamtijd anders gelopen dan ik verwacht had. Ik ben bij mijn ouders thuis bevallen omdat ik aan boord van een binnenvaartschip woon  en dat ging erg goed, maar na twee dagen kreeg ik hoge koorts. Ik had een baarmoederontsteking en kon Laura niet om me heen verdragen vanwege de koorts. Ik vertrouwde mezelf ook niet en daarom legden ze haar aan de borst als ze honger had en verder zag ik haar niet. Ik werd weer wat beter toen Laura een week oud was en toen kwam dus ook de visite los. Mijn man en moeder hebben die eerste week alles gedaan en ik had dus het gevoel dat zij het allemaal veel beter konden en dus deed ik nog niets met haar. Ondertussen had ik ook geen kraamzorg meer. Toen Laura 2 weken was kreeg zij drie abcessen en moest zij dus aan de antibiotica. Ze mocht wel mee naar huis, maar ik moest 4 dagen lang iedere dag naar de kinderarts en tussendoor ook nog naar het cb omdat ze maar onder haar geboortegewicht bleef hangen. Die week stond dus in het teken van artsen, wegen, eten en slapen. Toen ze drie weken was en alles weer rustig werd, kreeg ik de kraamtranen, alsof ik die uitgesteld had ofzo. Ik heb lekker een paar jankbuien gehad en daarna voelde ik me veel beter, ik kon ook beter de dagen aan en nu is Laura 13 weken en zijn de eerste weken verdwenen in een herinnering. Mijn advies is: Huil maar eens lekker uit en neem een baaldagje. Alleen met je kindje bezig zijn, de boel verder de boel laten en ik hoop dat je je morgen weer beter voelt. Sterkte,

Ilona  
 
Hoi,

Het is best heftig wat je hebt meegemaakt, en vooral omdat de zwangerschaps periode en de bevalling, speciale herinneringen zijn die je moet koesteren.

Het is daarom niet zo gek dat je je somber voelt, en dat je huilbuien hebt. Als ik jou was zou ik wel praten hierover, dat helpt. Je moet die periode/ herinnering toch ergens een plaatsje geven.

Wat ik heel raar vind, en bijna onbegrijpeljk, is je Kraamtijd. Wat ik begreep uit je verhaal is dat je tijdens de officiele kraamperiode in het ziekenhuis lag en aan het infuus lag. Hieruit kan ik opmaken dat je vrij weinig tot bijna niets, heb meegekregen van de kraamzorg die in het ziekenhuis plaatsvond. En laten we eerlijk zijn, 3 dagen Kraamzorg thuis is gewoonweg veellsss te weinig. Vooral omdat je in die 3 dagen alles bewust hebt mee kunnen maken. Ik vind het vreemd dat de verloskundige en/of gyneacoloog, jou niet extra kraamzorg heeft toegekend (dus kosteloos), zij en de kraamhulp  hoefde hierbij alleen een formulier te tekenen, om je een paar dagen extra te geven, zodat je in die periode meer tot jezelf kon komen, en je wat onlast werd.  

Ik heb    extra kraamzorg gekregen, omdat ik heel erg veel last had van de hechtingen (ik was ingeknipt), en de borstvoeding liep niet gestaak.  

Na 4 weken  had ik daar ook nog last van kraamtranen. En het heeft ook te maken met je ontzwangering, dat jeje zo somber voelt, en dat alles wat je hebt meegemaakt versterkt het gevoel alleen maar. En daar moet je juist tegen in aan, door erover te praten,  om een e.v.t.  depressie te voorkomen.

Denk maar zo ondanks alles wat er gebeurd is, heb je toch een prachtig gezond kindje gekregen!


Groetjes,
Sharon
 
Hoi,

Nog even dit, ik zei op het einde prachtig gezond kindje. Ik las in je vorige onderwerp dat je kleine z'n 1e onderzoek heeft gehad i.v.m. zijn niertjes. Ik   begreep ook dat jullie tijdens de zwangerschap wisten dat hij wat aan ze niertjes had.

Maar  algeheel gezien is, kan je wel zeggen dat het een gezond kindje is!

Groetjes,
Sharon
 
pfff heftig verhaal meid!!!
wat een klote begin zeg!!

schaam je niet voor je tranen hoor... normaal gesproken kun je zelfs nog kraamtranen hebben weken na de bevalling... maarin jouw geval lijkt het me heeeeeeeeeeeeel normaal!!! is ook best heftig!!!

kop op meid.. lekker laten tranen hoor...

kussie
 
hallo
bedankt voor jullie lieve reacties.
voel me al wat beter nu ik weet dat dit een normale reactie is.
ben namelijk erg bang voor eventuele postnatale depressie omdat ik in het verleden al eens een depressie heb gehad.
maar het is gewoon alles bijelkaar en daarbij komt dat ik me totaal nog niet fit voel.
dus nu maar rustig aan en wil nu echt eens gaan genieten na deze beroerde start
groetjes ammarins
 
hoi amarins
wat een vervelende kraamtijd zeg.je hoeft niet bang te zijn voor een depressie,volgens mij moet iedereen huilen die zoiets meemaakt.ik denk dat je 4 weken overleeft hebt en nu pas begint met verwerken.lekker huilen en praten meid!
sterkte
 
Erg vervelend voor je, ik voel met je mee. Tijdens mijn kraamtijd was er ook geen sprake van beruchte "roze wolk". Ik moest met 1 cm ontsluiting naar het ziekenhuis ivm het reageren van de kleine op de weeen. Zijn hartje ging langzamer kloppen al reactie op een wee. En ik had al 24 uur weeen en maar 1 cm ontsluiting ! Vervolgens kreeg ik een ruggeprik en pas 12 uur later werd de kleine geboren. De artsen hebben nog even overwogen om een keizersnede te doen, gelukkig is dit niet meer gebeurt. Vervolgens wilde  de kleine niet aan de borst drinken, daarna begonnen de krampjes en tot overmaat van ramp huilt hij alleen maar, meer als de gemiddelde baby. Overdag slapen dat doet hij al helemaal niet ! En hij is pas 5 weken oud !
Ik voel dus helemaal met je mee :)
 
Terug
Bovenaan