Ik snap heel goed na zo’n heftige start dat het lastig is om je kleintje los te laten. Maar je kindje is maar 1x zo’n kleine baby en dat is ook voor de mensen om je heen heel speciaal. Probeer kleine stapjes te nemen maar jezelf wel uit te dagen hierin, want anders wordt het alleen maar lastiger voor je kindje, jijzelf en de relatie met je schoonmoeder. Een open gesprek met haar waarin je eerlijk vertelt dat je het gewoon zelf lastig vindt, maar haar zeker geen slechte oma vindt kan misschien ook al helpen? Want ze interpreteert jouw actie denk ik nu anders dan dat jij het bedoelt (denkt dat je haar niet goed genoeg vindt). Ik bedoel dit overigens echt niet hard of vervelend, maar hormonen zijn bitches en hebben bij mij ook tot spanningen met schoonfamilie geleid die ik achteraf graag wat relaxter in was gegaan, ik zag achteraf veel beter de kwetsbaarheid van m’n schoonmoeder en toen ik meer los liet was zij echt een verrijking voor m’n kindje en voor mij. (Had een huilbaby die ik ook moeilijk los kon laten).
