Onbedoeld zwanger met al 2 kleintjes.. help wat nu?!

[Gebruiker10384198]

Ach, mama toch
Geen ervaring met ongewenst zwanger zijn, abortus etc. Wel met mama zijn van 3 kleintjes. De oudste 2 waren net 3 en 1,5 toen hun broertje geboren werd. En ze vinden het geweldig! Ja, het kost tijd en je hebt minder aandacht voor de oudsten, maar daar krijgen ze dus wel een broertje of zusje voor terug. En wat je nu misschien nog niet kunt bedenken, is dat de 2 oudsten ook steeds meer samen gaan spelen, zonder dat je er continu als politieagent tussen hoeft te springen. En dat ze steeds zelfstandiger worden wat betreft aankleden, broodje smeren, zindelijkheid etc. Want in de 7 maanden die je nog hebt als je ervoor kiest om het kindje te houden, groeien ook je andere kids.
En nee, het is niet altijd makkelijk. Het is soms chaos en stress en hysterie en peuterpubers. Maar als ik van een afstandje naar m'n gezin kijk, kan ik niet anders dan megatrots zijn!
Nog wel een sidenote, ondanks je PCOS moet je geweten hebben dat er altijd een kans (hoe klein ook) zou zijn om zwanger te worden. Dit geldt uiteraard ook voor je partner. Hebben jullie het hier wel eens over gehad? Niet als sneer bedoelt, maar meer of je misschien wel eens (onbewust) hebt overwogen om voor een 3e kindje te gaan. En wat waren dan je gedachten hierbij?
Sterkte en succes met je keuze!

 

[MrsM]

Hoihoi, niet helemaal dezelfde situatie, maar ik snap wel je twijfels. Ik zou het er vooral met je man over hebben. Hoe zien jullie de komende tijd voor je? Hebben jullie vooral behoefte aan wat meer rust en ruimte? Kan je dat creeeren in je zwangerschap, of hebben jullie daar meer tijd voor nodig? Komt het nu niet goed uit, of zijn 2 kinderen echt genoeg? En hoe zie je jullie leven over 4 jaar, wanneer dit kindje naar school zou gaan? 
We hebben een zoon van 4 en manlief roept al lang dat hij 1 kind wel genoeg vindt. Ik twijfelde, maar als we voor een 2e zouden gaan, dan moeten we het ook allebei willen. We hebben dus alle baby- en kinderspullen weggedaan als onze zoon er uitgegroeid was. Ik heb in die 4 jaar vaak voor de zekerheid een morning after pil genomen en we hebben ook gesproken over permanente anticonceptie.
Begin dit jaar, op de dag dat onze zoon zindelijk werd, kwam ik erachter zwanger te zijn. Oftewel, we kunnen helemaal opnieuw beginnen. We hebben veel gesprekken gevoerd over de voors en tegens en onze gevoelens en behoeftes. Ook omdat we allebei 40+ zijn. Uiteindelijk toch gekozen om het babietje als het volgens de testen gezond zou zijn te laten komen. Dat mijn man zei dat hij zich toch ook wel met een klein babietje zag lopen, gaf mij het vertrouwen er samen voor te gaan. Ook hebben we geprobeerd om nu meer rust in te bouwen (onze zoon was de afgelopen 2 jaar steeds al om 04u wakker, dus we waren ook echt heel moe) en samen en alleen leuke dingen te doen, omdat dat straks met een babietje weer even wat lastiger is.
Ben nu 35 weken zwanger van onze dochter en raak steeds meer aan het idee gewend dat we met z'n 4en zijn straks. Als ze er eenmaal is, ga ik wel m'n eileiders weg laten halen. Ik wil nooit meer in de stress zitten over een zwangerschap, voelt ook compleet met 2 kinderen. En als een man een knip laat zetten, is er toch een kleine kans dat je weer zwanger wordt. 
Zelf geen ervaring met een abortus. Heb wel een aantal kinderloze vriendinnen, van een aantal weet ik dat zij een abortus hebben gehad en dat zij dat nu jammer vinden. Maar zij hebben dus helemaal geen kinderen. 
Veel sterkte.