Onbegrip a.s. vader

A

ANONYMOUS_USERNAME

Momenteel ben ik 8 weken zwanger en helaas voor mij gaan de afgelopen weken gepaard met alle mogelijke klachten die je maar kunt hebben.

Toch werk ik fulltime ernaast, omdat ik nu in een fase zit waarin ik mezelf kan bewijzen voor een eventuele promotie.

Eenmaal thuis aangekomen ben ik volledig uitgeput.

Het lijkt echter dat mijn vriend hier totaal geen begrip voor heeft. Dat hij het idee heeft dat ik alsnog kan koken (terwijl ik daar zo misselijk van wordt) en God weet wat nog meer. Als ik om 20.00 uur roep dat ik al ga slapen, ben ik volgens hem saai.

Ik heb meerdere malen aan hem uitgelegd dat de hormonen momenteel door mijn lichaam gieren en ik gewoon niet in staat ben om de dingen te doen zoals ik dat voorheen deed.
Maar als reactie krijg ik te horen dat ik ook niet altijd even redelijk ben, sinds de zwangerschap en af en toe ook enorm uit kan halen.

Is mijn partner nou zo onredelijk? Of komt het door mijn hormonen dat ik niet kan inzien dat hij ook een punt heeft....
 
Je bent echt niet onredelijk, meid!!!
'De mijne' heeft er enkele weken over gedaan (en vele ruzies verder...) om nu eindelijk te snappen dat hij beter kan geloven wat ik aangeef over hoe ik me voel dan wat hij denkt te zien. De mannen voelen de hormonen en vermoeidheid niet. Ondanks dat ik er ook razend van werd , snap ik nu dat hij echt gewoon echt niet kon begrijpen. Het leeft nog niet voor hem. Het hielp bij ons door hem er meer bij te betrekken. Ik heb een dagelijkse aftelkalender gekocht waar elke dag iets over de zwangerschap op dat moment beschreven stond en die elke dag onder zijn neus gehouden. Toen kon hij zich een beetje een beeld vormen van wat er allemaal in mijn lijf gebeurde, ook al zag hij niks. Af en toe mee laten lezen met relevante onderwerpen op het forum (...zie je wel dat ik niet de enige ben...) hielp ook. En ik kon de VK gisteren wel kussen...! Ze zei tegen hem dat het vast heel moeilijk voor hem was en dat zwangere vrouwen inderdaad vreeeeeselijk zijn, maar:
DAT HIJ ZICH MOEST BESEFFEN DAT WIJ ER NIKS AAN KUNNEN DOEN!!! Door de hormonen. En dat hij maar extra vaak moest doorademen en tellen...

Soms zeg ik dingen 100x en komt het niet aan, maar 1x van een ander wel...

Wat ik heb geleerd van al de ruzies de afgelopen weken: het kost energie die je niet hebt. Je kan die tijd beter besteden in een lekker badje of in je bedje!!!!!! Zodat je er meer uitgerust weer uit komt. Goed voor jezelf zorgen als het mannetje dat nog niet door heeft.
 
Hoi dames,

Ik herken dit zo!!!!!.... Vreselijk... ben nu 16 weken en 5 dagen en ik probeer al meer dat 10 weken aan hem uit te leggen waarom ik zo moe ben, kriebelig, opstandig en weet ik veel allemaal niet wat... En hij gelooft me nog steeds niet... teminste hij snapt het niet denk ik. Ik heb hem van alles laten lezen.... en nog steeds snappen... Na vele ruzies en stress... is het nu wat rustiger geworden maar hou mezelf ook heel erg in, probeer aardig te zijn enzo.... Na mijn werkdag (fulltime) boodschappen doen, kom ik thuis, opruimen, eten koken en weer opruimen en douchen.... dan wilt hij zijn gebruikelijke aandacht  en dan rond elf uur half twaalf naar bed... Om vijf uur 's ochtends weer op als hij naar zijn werk gaat, zijn eten inpakken, ontbijtje... daarna nog een uurtje terug naar bed, en dan naar mijn eigen baan.... pffffffff.... en dat vijf dagen per week.. Hij doet ook wel wat hoor!!!!.... hij probeert me wel te helpen door bijv. te stofzuigen. maar goed... dan lig je eindelijk een uurtje op de bank... te vechten om je ogen open te houden, want anders gaat meneertje weer zeggen dat ik saai ben..... Ik denk maar bij mezelf... hij weet niet beter.... laat maar, moet het even vol zien te houden.... Begrijp me niet verkeerd, het is wel een schatje en ik hou ontzettend veel van hem.. Het is alleen zo frustrerend dat hij niet kan begrijpen hoe moe en uitgeput ik ben. Ach ze zeggen niet voor niets dat mannen net kleine kinderen zijn... hahahahah

Groetjes
 
Hoi,

heel herkenbaar die vermoeidheid. Ik ga vaak van half 8 tot half 9 even een uurtje met mijn ogen dicht liggen.
Wat ik niet begrijp; waarom zou je uit je bed gaan om zijn brood klaar te maken?????
Kan hij toch wel zelf en zo heb jij ook weer meer rust.

Gr. Mickey (14 wk)
 
Hoi Mick,

Ja, daar heb je helemaal gelijk in... Voordat ik zwanger was deed ik het ook altijd..... En tja... hij begrijpt het echt niet, dat kleine half uurtje, daarna kan ik toch weer terug zegt hij.. En ik heb echt geen zin om daar nog ruzie om te maken... we hebben al zoveel ruzies gehad (omdat ik zo veranderd ben (door de hormonen enzo) zegt hij) ik heb wel geleerd dat de ruzies meer energie verbruiken dan  het half uurtje.... Ik ben ook niet zo aardig hoor als we ruzie hebben ik ga er fel op in... dus ik heb zoiets van laat maar!....
ik smeer het brood niet hoor... hij krijgt een halfje brood mee en beleg,  fruit en drinken en een mesje  enzo.. gaat allemaal de tas in en klaar...

Groetjes Christie
 
hahaha.. of je nou het brood smeert ja of nee maakt ook niet uit... ik maak het toch klaar... (zit net even te lezen wat ik neergezet had....) slaat ook nergens op....  haha
 
Hi dames,
Yep yep, ook voor mij is dit heel bekend, ik heb wel met jullie te doen omdat jullie er nog een baan bij hebben. Ik heb geen baan, in zoverre geen fulltime baan, ik werk gemiddeld zo'n 10 tot 12 uur per week. Maar daarvan af gezien, ben ik wel iedere dag super moe. Ik geef dit ook heel vaak aan, maar het enige wat ik als reactie krijg is; waar kan jij nou moe van zijn? Jij ligt iedere dag tot een uur of 11 in bed, en verder doe je helemaal niks, behalve een beetje internetten. Ik heb me een tijd lang er erg aan geirriteerd, maar ben tot de conclusie gekomen dat dit niet helpt. Ik zeg nu gewoon dat ik niks hoef te doen om moe te zijn, en dat dit gewoon de hormonen zijn. Werkt dit niet, dan laat ik hem maar gewoon even klagen, vaak kom ik er dan in bed achter dat hij gewoon een kutdag heeft en dat hij zijn kwaaie zin even op mij moet afreageren. Ooit kom ik er pas tegen 2 uur!!! achter wat er aan de hand is.
Ook vindt hij het huishouden belangrijker dan dat ik dit vind, meestal zeg ik dan; als je het zo erg vindt, je weet waar de stofzuiger staat. En het is niet zo dat ik niks doe, maar ik heb er gewoon echt een hele grote hekel aan om dit te doen wanneer ik alleen ben. Hij hoeft van mij niks te doen, maar ik kom meestal pas in actie als hij thuis is, bijvoorbeeld in het weekend wanneer hij aan het schilderen is thuis, ga ik echt alles een keer heel goed doen. De rest van de week hou ik het dan maar een heel klein beetje bij. Wat een toestand, ik hou zoveel van hem, dus neem ik z'n geklaag er heel graag bij. Is wel fijn, dit lucht erg op pffff X
 
Hoi,

Geef hem het boek: Help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt! Van Kluun. Leuk boekje. Soms wat grof taalgebruik, maar een boekje geschreven voor een man-door een man. Het is een dun boekje, en het kost 10 euro.

Is ook leuk om zelf te lezen!
Groetjes, Kat

PS: Veel mannen kunnen niks met het feit dat wij zwanger zijn. Voor hun word het pas echt iets als ze het kunnen voelen of soms zelfs pas als het geboren is. (hoorde ik steeds van mijn man, en van mannelijke vrienden)
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan