Onbegrip

Zo te horen ben ik dus niet de enige met lompe figuren om me heen.

Gaat met mij inmiddels beter. Breek niet meer zomaar in huilen uit, dus ik ga die hork van een baas vandaag eens even aanspreken. Ik kan zo echt niet werken hoor. Is dan Director Communications (of zoals ie door de rest van het bedrijf genoemd wordt: Director Non-Communications). Zegt al genoeg toch?Ergste is nog dat hij tegen mijn collega's gezegd heeft dat ie weet hoe het voelt, want z'n eigen vrouw heeft ook een miskraam gehad. Helpt helaas bij hem dus ook niet.

Hoop dat ik hem binnenkort alsnog kan melden dat ik volgend jaar een paar maanden uit de running ben. Ben nu al benieuwd naar zijn reactie. Die wordt echt kwaad, dat weet ik nu al. Zijn al collega's die aangegeven hebben bij dat moment aanwezig te willen zijn. Gewoon om die hork recht in z'n gezicht uit te lachen. Erg he?

Meiden, allemaal sterkte. Bedankt voor jullie steun. Fijn dat er ook nog mensen zijn die het wel snappen.

@ Jul80: heel veel sterkte. Hoop dat je het binnenkort goed af kunt sluiten. Sterkte met de kijkoperatie.

@ Maaike: jeetje, jullie hebben helemaal veel voor je kiezen gehad. Sterkte. Kan me voorstellen dat dit er goed inhakt en je het af en toe echt niet trekt.

@Supertje: probeer toch te genieten van je zwangerschap. ik ga heel hard duimen dat deze goed blijft plakken!
 
Tja wat moet je er nou van zeggen als mensen zulke reacties geven.
Ik wist in ieder geval me eigen geen houding gegeven.
De kwetsende opmerkingen die mensen kunnen maken nadat je een miskraam hebt gehad.
Ik heb zelf 2 bbz achter de rug en ben nu opnieuw zwanger ( bijna 6 weken )
Heb t nog tegen niemand verteld omdat ik na mn eeste bbz vrij snel (maanden ) weer zwanger was en de eerste reactie was , goh das wel erg snel weer. Toen dat ook uitmonde in een bbz was t van tja dat had je kunnen verwachten !
Denk dat ze geeneens weten wat ze zeggen.
Ook de opmerking " wees blij dat je al een gezonde zoon hebt " heb ik vaak genoeg gehoord.
Tuurlijk ben ik daar hartstikke blij om maar dat neemt t verdriet niet weg en maakt de wens op een kindje niet kleiner.
Uit ervaring zeg ik , neem alle tijd die je nodig hebt , schaam je niet om verdriet te hebben en laat de mensen met hun vooroordelen en opmerkingen lekker het heen en weer krijgen hoe moeilijk ook.
 
Meid,

Mensen weten vaak niet wat ze zeggen. Meeleven kunnen ze al helemaal niet, zeker niet als ze het zelf niet ervaren hebben. Het is zo ingrijpend. ik kon de eerste 2 weken mezelf alleen maar in slaap huilen of midden in de ancht huilend wakker worden. En logisch ook: je bent je kindje verloren. Hoe klein ook, hoe onzichtbaar... het had alles in zich om uit te groeien tot een baby. Een droom die in duigen valt, een toekomstbeeld die je bij moet stellen... Dat is zo verschrikkelijk. dat kost heel veel tijd. Ik kon het pas een beetje gaan loslaten toen ik opnieuw zwanger was en het goed ging. Maar ik bleef er gespannen onder, ondanks dat ik een supergoede zwangerschap gehad heb.
Het is niet vanzelfsprekend dat je maar weer door gaat. Al zien veel mensen het wel zo. Elke keer als je weer ongie wordt is het er weer... dat weet je: als ik nu zwanger was geweest dan was ik niet ongesteld. En wie geeft je de zekerheid dat je weer opnieuw zwanger wordt?? Niemand. Het is afwachte...
Ik heb zoveel lompe opmerkingen gehad:
* Op een dag was ik ongie geworden en dik in tranen natuurlijk, daarna tranen gedroogd en op naar een kraambezoek waar ik tegenop zag. Mijn zus zag aan me dat ik niet lekker in mij vel zat. Belde ze me na het bezoek "Hey, ik vind het niet echt prettig als je zo bent als we op visite gaan, kun het in vervolg voor jezelf houden en gewoon gezellig meedoen?" Ik was zo boos! Notabene mijn eigen zus!
* "Ach ja... je was nog niet zover... als je verder was geweest dan was het pas echt moeilijk geweest!"
* "Het is maar beter zo, het zou anders toch gehandicapt zijn!"
* "Zit je er nou nog mee? Kom op zeg!"

Nou zo kan ik nog zeker een tijdje doorgaan!

Geef het tijd! Meld je ziek als het niet gaat! Bek maar eens van je af als mensen het niet begrijpen.
Maar neem de tijd en stort in als je het echt even niet meer ziet zitten. want aldoor jezelf in de benen houden, levert alleen maar meer problemen op op lange termijn!
Laat het verdriet in golven komen en gaan... geef er aan toe! Huil maar, wees maar boos, wees maar intens verdrietig... het is een groot gemis!
 
Hoi EB78,

Jeetje meid, sterkte met jullie verlies.
Ik heb 23/08 een miskraam met 13,2 weken gehad en het was een echte minibevalling. Op dit moment lukt het mij ook niet om te gaan werken, zit er redelijk doorheen en ik werk als kraamverzorgende dat is toch behoorlijk confroterend. Nu was er met ons kindje wat mis ( een open buikje) en morgen krijg ik de uit slag van de vlokkentest en in de komende weken zal ik ook horen wat de utslag zal zijn van het kindje dat onderzocht word. Voor ons was het wel heel bijzonder dat we het kindje nog hebben gezien, ook het open buikje, en het heeft nog zo'n 20 minuten naast ons gestaan zodat we er naar konden kijken als we daar behoefte aan hadden.
Bij ons reageerd de omgeving heel lief, van mijn werk is er gelukkig veel begrip.
Jammer dat dat niet bij jouw het geval is, miskraam of niet, je bent toch een kindje verloren en daar heb je gewoon verwerkingstijd voor nodig dat is niet na een paar dagen op zijn plek. Meid neem er de tijd voor en als het niet lukt meld je ziek, anders "loop" je straks jezelf voorbij.

Sterkte!!!

Liefs Danielle
 
jullie durven er nog over te praten ik hebt er alleen met man over en die heeft zoiets van was nog zo ort vrolijk doorgaan wordt er gek vn..
verder weet allen mn moeder en zus t maar prate er niet over..
mn dochtertje is nog maar 5maande dus sommige vinde t te vroeg aan 2e te beginne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan