Ongepland zwanger en vriend wil het niet houden..

<p style="margin: 0px 10px 1.5em 0px; font-size: 15px; line-height: 1.5; color: #000000; font-family: Arial, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Hallo Iedereen,</p><p style="margin: 0px 10px 1.5em 0px; font-size: 15px; line-height: 1.5; color: #000000; font-family: Arial, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Ik zal maar gelijk met de deur in huis vallen want ik ben behoorlijk radeloos momenteel.<br />Ik heb een relatie van meer dan 3 jaar en woon niet samen.<br />Ik ben 31 jaar en mijn vriend is 29.<br />Ik heb een vaste baan en een klein 1 persoons koophuis, we zijn al ongeveer een jaar op zoek naar een huisje voor ons samen.<br />Nu ben ik door de anticonceptie heen zwanger geraakt, ik ben ongeveer 6 weken zwanger.<br />Van tevoren hebben we het wel eens over kindjes gehad en als het per ongeluk toch zou gebeuren, dan hadden we besloten dat we er wel uit zouden komen en het accepteren en ervoor zouden gaan.<br />Vanaf het moment dat ik weet dat ik zwanger ben (zo’n anderhalve week nu) doet mijn vriend vreemd tegen me.<br />Hij praat amper tegen me en ontwijkt me. Ik heb me erg alleen gevoeld afgelopen week.<br />Gisteren kwam het hoge woord eruit: hij wil dat ik het weg laat halen want hij is er niet klaar voor om vader te worden.<br />Nu ben ik ten einde raad, want ik wil het niet weg laten halen. Ik vind het onmenselijk en ik vind ook niet dat we in een hele beroerde positie zitten om een kind groot te brengen. We zijn volwassen en we hebben het prima op de rit, afgezien van het feit dat we dus niet samen wonen. (Hij woont nog thuis) </p><p style="margin: 0px 10px 1.5em 0px; font-size: 15px; line-height: 1.5; color: #000000; font-family: Arial, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Dit hele gebeuren slaat een enorme kloof tussen ons in en ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Praten erover lukt niet echt omdat hij zijn beslissing al gemaakt heeft dus voelt het voor mij alsof ik geen keuze meer heb.</p><p style="margin: 0px 10px 1.5em 0px; font-size: 15px; line-height: 1.5; color: #000000; font-family: Arial, sans-serif; -webkit-text-size-adjust: 100%;">Ik hoop dat jullie me advies kunnen geven want ik weet het even niet meer.. dit is ook niet hoe ik het gewild heb allemaal en het liefste vorm ik natuurlijk gewoon op den duur een fijn gezinnetje met hem maar dat lijkt nu onmogelijk.<br />Als ik het weg zou laten halen denk ik niet dat ik dat mezelf en hem ooit zou kunnen vergeven.. ik kan dat niet en dan ‘vrolijk’ doorgaan met onze relatie. Hij denkt van wel.<br />Heeft er iemand hier ervaring of tips?</p>
 
Ik herken je situatie wel een beetje, alleen mijn vriend heeft me gelukkig niet gedwongen en steunt mij sowieso. Maar het kindje weg laten halen alleen omdat hij dat wil is geen goede reden.. en ik denk niet dat jjj daarachter kan staan. Ik denk dat je zelf goed moet nadenken wat jij wil. En ik hoop voor je als hij wat meer tijd heeft gehad om aan het idee te wennen hij er alsnog voor wil gaan. Want teruggaan naar de situatie zoals die was kan gewoon niet gebeuren want deze ervaring zal altijd een rol spelen in jullie relatie.
succes!
 
Wat erg dat hij zo doet. Mijn advies volg je eigen hart. Aangezien jullie leeftijd zou weg laten halen geen optie moeten zijn voor deze redenen. 
Je hebt een stabiel leven (huis en inkomsten). Ik weet niet of je een goed vangnet hebt? Maar daar zou je naar kunnen kijken. Het is in het begin wel zwaar om het alleen te moeten doen.
En een kindje heb je voor het leven. Ik heb twee dochters, de liefde die je voor je kind voelt is echt heel anders. En je krijgt zoveel van ze terug.
 
Hey, 
Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik heb geen ervaring maar ik kan je wel vertellen wat ik zou doen.
Ik zou een gesprek met hem aangaan en zeggen dat je het kindje houdt, met of zonder hem. Als ik zo je verhaal lees ben jij er volgens mij wel blij mee. Het is triest dat hij wil dat je het weg wil laten halen puur om de reden dat hij er niet klaar voor is. Je weet dat als je seks hebt er altijd een kans is op een zwangerschap  ook met anticonceptie. Als hij je zou verlaten omdat jij het kindje wil houden kan je hem beter kwijt dan rijk zijn want dan is het geen vent! Waarom zou je voor abortus gaan als je ooit kinderen wilt, hoe weet hij dat het over een paar jaar nog eens lukt. Natuurlijk wil je er niet alleen voor komen te staan maar als je toch voor abortus kiest redt je relatie het waarschijnlijk ook niet zeg je zelf.
Wie weet moet hij gewoon even aan het idee wennen en draait hij over een tijdje wel bij. Ik wil je heel veel sterkte wensen want dit is niet zoals het zou moeten gaan. Er groeit een wonder in je buik, wees daar trots op!
Liefs Danah
 
Vreselijke situatie is dit!
Alweer 5 jaar geleden had ik wel abortus gepleegd... me vriend zou me steunen of ik het kindje zou houden of niet, waardoor de keuze meer aan mij overlag. Omdat ik nog op school zat en een bijbaantje had, besloot ik het weg te halen.
WAT HAD IK EEN SPIJT! Werd depressief en me studie bijna niet af kunnen maken omdat het me alleen niks meer kon schelen. Ook al maakte ik de keuze, toch viel het heel zwaar ondanks alle steun van buitenaf. Duurde lang voor ik het mezelf kon vergeven. 
Nu ben ik 33 wkn zwanger en blij met et meisje dat gaat komen, vriend denkt hetzelfde erover. Onze situatie is ook niet ideaal (wonen ook niet samen, hard op zoek) maar deze situatie vond ik niet erg genoeg (zoals toen) om het weg te halen. Zou wel zeggen dat als mijn vriend me zou vertellen om het weg te halen, ik hem de deur zou hebben gewezen en hoefde niet meer terug te komen tenzij hij het accepteert. 
Het beeld van een leuk gezinnetje is dan misschien weg maar er zijn zoveel sterke alleenstaande moeders die gelukkig zijn met hun kind, zo dacht ik ook teminste stel me vriend zou me zeggen om het niet te houden. 
Ik hoop dat je de keuze voor jezelf maakt en niet voor een ander. Maar als ik het zo lees, wil jij het graag houden, ga er dan ook voor!
Knuffel en succes!
 
Dankjewel voor jullie lieve reacties.
Het is ook erg lastig omdat het nog zo pril is en je er daardoor met (bijna) niemand over kunt praten.
Ik vind het erg fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen en jullie positieve reacties te lezen, zelf zit ik in een soort negatieve spiraal en durf ik niet eens een moment van geluksgevoel toe te laten. Dat is heel moeilijk.. 
 
Hey meid,
ondanks dat het misschien niet op de ideale manier verloopt: toch gefeliciteerd met je wondertje!
deze situatie geld wel een andere code in: normaal wil je graag pas na de safety periode mensen samen gaan verrassen met het leuke nieuws. Dit vervalt nu een beetje(tot nu toe) Maar het lijkt me juist zeer prettig voor jezelf (ook om uit die negatieve spiraal te komen) als je iemand anders toelaat in je zwangerschap te delen, gezien je op zn minst 1 persoon nodig hebt die het wel met je deelt ☺️ misschien je moeder/vader of een beste vriendin? Dat lucht op en dan hoef je niet alles alleen te doen, geloof me. En het is misschien cliche: maar als meneer zn 'ding' erin kan duwen en in voorgaande gesprekken al gezegd heeft dat hij oud genoeg is om met eventuele consequenties verder te gaan.... dan behoort hij er ook zijn daden op aan te passen. Achteraf zeuren kan iedere puber!! met 29 is een mooie leeftijd voor zijn eerste kind, jullie waren ook al een koophuis aan het zoeken samen. Rent hij alsnog weg voor zijn gevoelens en eigen verantwoordelijkheid? Dan ben blij dat je van hem af bent, wat heb je aan zo'n egoist? Zou geen leuke relatie zijn geweest, kind of geen kind als jullie waren gaan samen wonen,..ik wens je alle geluk ? deze app kan je qua regelen al ver helpen, en iedereen hier op het forum staat voor je klaar op emotioneel vlak
xx
 
Lieve Marsch,Je hebt ALTIJD een keuze.
Ik heb 2 prachtige meiden en ik ben zwanger van de 3e.
Ik heb een LAT relatie en woon dus ook niet samen met de vader van dit kleine moppie.
Ik heb hier bewust voor gekozen.
Ik kan je vertellen dat ik het heel erg gezellig heb met mijn meiden.
Ik ben de spil van ons gezin en zorg dat het lekker gezellig is bij mij in huis.
De maatschappij creeert het ideale plaatje en nee, niet iedereen voldoet daaran.
Maar jij kan je eigen plaatje creeren en die is misschien wel veel mooier en liefdevoller dan het plaatje wat je nu in je hoofd hebt.

Ik zou het ook zeker niet kunnen om zo'n kleintje weg te laten halen.
Zoals je al zegt, je hebt alles voor elkaar.
Geloof me, je hebt echt geen man nodig om zo'n kleintje groot te brengen.
Toen ik met mijn 2 meiden alleen kwam omdat de vader de prikkels niet aan kon, raakte ik ook lichterlijk in paniek, maar nu alles loopt vind ik het heerlijk met mijn meiden alleen.

Succes met je keuze.
 
Terug
Bovenaan