He Marsch,
Helaas heb ik bijna dezelfde situatie mee gemaakt.
(wij waren dan wat jonger) maar wij hadden wel een eigen koopwoning , beide vaste banen en een relatie die super liep al 5 jaar.
Op de dag dat ik er achterkwam dat ik zwanger was (ook door de pil heen ivm antibiotica) , wist ik niet of ik nou super blij moest zijn of moest huilen omdat ik wist dat mijn vriend er nog niet aan toe was en het nu nog niet wilde (al van te voren).
Mn vriend kwam thuis van zn werk en ik vertelde het hem dat ik dus al langer dan 4,6 weken zwanger was + 2 weken..
De eerste dagen was hij ook heel stil en afwezig en het enige wat eruit kwam was van je laat het maar verwijderen want het is nog een vruchtje dus nog niks en dat hij het nog niet wilde.
Ik wilde het zelf wel heel graag en alles hadden we op de rit dus waarom niet ,alleen ik wilde Mn vriend ook niet kwijt dat absoluut niet , niet dat hij daar mee dreigde want dat is zwak... maar dan gaat er zoveel door je heen..
Op dat moment gaat alles zo snel en ik was zelf ook best naïef... als in dan doe ik het maar dan is iedereen gelukkig. ZO STOM...
Het is nu 2 jaar geleden dat ik "het" hebben laten weg halen. Keuze van ons beide uiteindelijk maar diep van binnen had ik het nooit willen doen , maar heb er op de dag van vandaag zoveel spijt en verdriet van dat ik het toch heb laten doen. Heb toen ook echt afgezien in die kliniek alleen maar huilen nadat die ingreep gedaan was en met het plaatsen van de spiraal omdat ik zoiets niet opnieuw wilde mee maken etc.
... en dan te bedenken dat je dat doe om je relatie te behouden.
Je laat iets weg halen omdat hij dat wil en hij denkt verder niet na wat voor impact dat is en als vrouw zijnde zal het altijd een gemis blijven omdat jij het wel wilde want je weet dat als je "samen" voor kinderen zou gaan er al een had rond gelopen.
Je mag ook best met mij contact opnemen als je dat fijn vindt maar ik zal dan adviseren om ECHT te luisteren naar je hart en gevoel, het is zo zonde om de verkeerde keuze te maken meid echt ...
