<p>Hi allemaal! </p><p>Ik heb meerdere topics voorbij zien komen over ongeplande zwangerschappen, maar kan geen recente vinden, dus ik maak er zelf maar één!</p><p>Ik ben er inmiddels ongeveer 4 weken geleden achtergekomen dat ik zwanger ben. Ik ben eind November vertrokken naar Thailand om een paar maanden met een vriendin door Azië te reizen. Twee maanden voordat ik vertrok begon ik toch wel gevoelens te krijgen voor een collega en goede vriend van me. We hebben een beetje gedate en veel samen gedaan en dat was geweldig. Maar ik kwam net uit een relatie van bijna 5 jaar en zou een half jaar op een ander continent zitten, dus we besloten er niet teveel achter te zoeken. </p><p>Op de dag dat we vertrokken had ik ongesteld moeten worden, maar je raadt het al... Dat gebeurde niet. In eerste instantie vermoedde ik door de stress van de reis, maar na twee weken ben ik toch een test gaan halen. Ik had alle symptomen die je maar kan bedenken bij een zwangerschap, maar de test was negatief en we waren altijd heel voorzichtig geweest (en de ene keer dat we twijfelden, heb ik zelfs een MAP gehaald), dus die kans was ook wel heel klein dacht ik. Toch had ik veel heimwee en was ik non-stop misselijk. Het voelde gewoon niet goed. Na drie weken zijn we teruggekomen naar Nederland en ja hoor, clearblue had er maar een seconde voor nodig om te bevestigen dat ik toch echt zwanger ben. </p><p>Dus hier ben ik dan, 25 jaar, nog helemaal niet toe aan een nieuwe relatie, zonder huis, zonder baan (beide opgezegd voordat we vertrokken...) en met een kindje in m'n buik. Ik ben altijd erg tegen abortus geweest (voor mezelf, ik vind zeker dat iedereen die keuze moet kunnen maken!), maar ging hier toch wel even door twijfelen. Maar dit kindje bestaat al... En toen ik erachter kwam was ik bijna 8 weken zwanger en was er al een hartje te zien op de echo. Dus ik word moeder! En ergens vind ik dat fantastisch. Ik heb ouders en vrienden die voor me klaarstaan en me overal mee willen helpen en spaargeld voor de reis. En zelfs als ik geen baan meer kan vinden in mijn situatie, kom ik er financieel wel uit... </p><p>Maar... Er is ook nog een vader! Een jongen die liever had gehad dat ik het weg liet halen, die nog helemaal geen vader wil worden... Maar ook een jongen die zijn verantwoordelijkheden wil nemen en niet wil dat zijn kind zonder vader opgroeid, dus die mee is geweest naar de eerste twee controles en die me zoveel mogelijk wil helpen overal bij. Het grootste probleem is nu dat we van plan waren om te zien wat er van onze gevoelens over was als ik terugkwam, om elkaar beter te leren kennen en dan MISSCHIEN een relatie te beginnen. Maar dat voelt allemaal ineens wel een stuk serieuzer nu. En we zijn allebei heel bang dat dit de kans op een leuke relatie tussen ons verpest. Omdat het nu goed moet gaan. Omdat er een tijdsdruk achter zit ineens. We willen voorlopig niks serieus, ik ga dit in m'n 'eentje' doen en alles wat hij doet is mooi meegenomen, maar ik weet niet goed wat voor afspraken we kunnen maken... Hoe we dit het beste aan kunnen pakken.</p><p>Sorry een heel verhaal, maar mijn leven staat compleet op z'n kop, ik weet niets meer zeker. En ik ben heel benieuwd of er meer mensen zijn die zwanger zijn en proberen een relatie op te bouwen? Of misschien mensen die juist geen relatie hebben met de vader en hoe jullie dat dan van plan zijn als de kleine er is?</p><p>Liefs,</p><p>Lizzy</p>
Ongepland zwanger zonder relatie
- Onderwerp starter Lizzy W
- Startdatum
Hi Lizzy,
Wat een verhaal! Ik heb onlangs het topic single en zwanger aangemaakt. Ik heb geen relatie meer met de vader, en ergens was er nooit echt sprake van een relatie. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was stond mijn wereld ook even stil. Diep van binnen wist ik dat dit kindje welkom is maar idd, de papa. Ik heb het hem verteld toen ik zelf achter mijn keuze stond om dit kindje te houden. Hij gelooft niet dat hij de vader is en eist een dna test. In t begin vond ik dit heel pijnlijk. Deze week heb ik mijn eerste echo gehad en ik ben al 10wkn zwanger! Toen ik de vorm van dit mensje zag dacht ik: ik heb zijn papa helemaal niet nodig. Ik ben sterk en ik red dit met de steun van mijn lieve vriendinnen en familie. In jouw geval is alles wat de papa wil bijdragen mooi meegenomen maar ga van je eigen kracht uit. Iedere keer als ik naar de echo kijk krijg ik zoveel kracht! Je bent niet afhankelijk van een man. Als hij zijn verantwoordelijkheid wil nemen als vader is dat heel fijn maar bedenk wel in hoe verre je dit wil. Geen makkelijke keuzes, maar ik denk dat je wel aanvoelt wat het beste is voor je kindje. Fijne zwangerschap gewenst en heel veel succes!
Wat een verhaal! Ik heb onlangs het topic single en zwanger aangemaakt. Ik heb geen relatie meer met de vader, en ergens was er nooit echt sprake van een relatie. Toen ik erachter kwam dat ik zwanger was stond mijn wereld ook even stil. Diep van binnen wist ik dat dit kindje welkom is maar idd, de papa. Ik heb het hem verteld toen ik zelf achter mijn keuze stond om dit kindje te houden. Hij gelooft niet dat hij de vader is en eist een dna test. In t begin vond ik dit heel pijnlijk. Deze week heb ik mijn eerste echo gehad en ik ben al 10wkn zwanger! Toen ik de vorm van dit mensje zag dacht ik: ik heb zijn papa helemaal niet nodig. Ik ben sterk en ik red dit met de steun van mijn lieve vriendinnen en familie. In jouw geval is alles wat de papa wil bijdragen mooi meegenomen maar ga van je eigen kracht uit. Iedere keer als ik naar de echo kijk krijg ik zoveel kracht! Je bent niet afhankelijk van een man. Als hij zijn verantwoordelijkheid wil nemen als vader is dat heel fijn maar bedenk wel in hoe verre je dit wil. Geen makkelijke keuzes, maar ik denk dat je wel aanvoelt wat het beste is voor je kindje. Fijne zwangerschap gewenst en heel veel succes!
Beste lizzy,
ik lees je verhaal en dacht; dit ben ik... zou graag willen weten, of je al verder bent met de afspraken met de vader?
Kom graag in contact met je.
Groeten
ik lees je verhaal en dacht; dit ben ik... zou graag willen weten, of je al verder bent met de afspraken met de vader?
Kom graag in contact met je.
Groeten
Groeten janneke
Hey meis, wat een verhaal! Maar ik wil je graag een positief verhaal vertellen, zodat je misschien toch een lichtpuntje ziet.
Een vriendin van mij kwam net uit een relatie van 7 jaar. Ze wilden even vrij zijn allebei om te kijken of dit 'het' wel was voor hen. Ze is gaan daten. Tinder. En ontmoette een aardige vent. Op date 2 is ze zwanger van hem geraakt waar ze met 5 weken achter kwam. Ze had zelfs de morning afterpil geslikt maar de kleine is er gewoon doorheen gekomen (wist niet eens dat dit kon). Stress, paniek, je wilt niet weten. Uiteindelijk afspraken, echo's, nadenken...... ze hebben de keuze gemaakt het te houden. Ook al hadden ze geen relatie. Ze hebben er totaal GEEN druk opgelegd. Dus ook niet gezegd: nu ik zwanger ben MOETEN we het maar proberen. Nee. Als de liefde zou komen, dan zou het komen. Zo niet, dan niet. Maar dan wilde hij er wel voor haar zijn. Hoe dan ook! Ze hebben gepraat, veel gepraat. Uiteindelijk is er een fantastisch ventje geboren begin december en hebben ze nu een hele leuke relatie! Het is zo gegroeid en uiteindelijk de beste keuze geweest die ze had kunnen maken. ALs ze nu naar het mannetje kijkt moet ze er niet aan denken hem te moeten missen.
Volg je hart en je gevoel. Ik denk dat allebei de keuzes goed zijn.. maar wilde je toch even een positief verhaal laten lezen! Misschien doet het je goed
Een vriendin van mij kwam net uit een relatie van 7 jaar. Ze wilden even vrij zijn allebei om te kijken of dit 'het' wel was voor hen. Ze is gaan daten. Tinder. En ontmoette een aardige vent. Op date 2 is ze zwanger van hem geraakt waar ze met 5 weken achter kwam. Ze had zelfs de morning afterpil geslikt maar de kleine is er gewoon doorheen gekomen (wist niet eens dat dit kon). Stress, paniek, je wilt niet weten. Uiteindelijk afspraken, echo's, nadenken...... ze hebben de keuze gemaakt het te houden. Ook al hadden ze geen relatie. Ze hebben er totaal GEEN druk opgelegd. Dus ook niet gezegd: nu ik zwanger ben MOETEN we het maar proberen. Nee. Als de liefde zou komen, dan zou het komen. Zo niet, dan niet. Maar dan wilde hij er wel voor haar zijn. Hoe dan ook! Ze hebben gepraat, veel gepraat. Uiteindelijk is er een fantastisch ventje geboren begin december en hebben ze nu een hele leuke relatie! Het is zo gegroeid en uiteindelijk de beste keuze geweest die ze had kunnen maken. ALs ze nu naar het mannetje kijkt moet ze er niet aan denken hem te moeten missen.
Volg je hart en je gevoel. Ik denk dat allebei de keuzes goed zijn.. maar wilde je toch even een positief verhaal laten lezen! Misschien doet het je goed
Beste Lizzy!
Momenteel maak ik hetzelfde mee als jij deed toen die tijd. Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben van mijn ex.. totaal onverwachts en niet gepland.
Mijn ex is er erg duidelijk in dat hij het liever niet wilt. Hij vind dat hij nog niet klaar is voor het vaderschap en dat begrijp ik volledig. Mocht ik besluiten dat deze zwangerschap niet wordt beëindigd is hij wel bereid om zijn verantwoordelijkheid te nemen in hoeverre hij dat kan.
Ik zit enorm te twijfelen. Vanbinnen vind ik het zo bijzonder dat er iets in mij groeid en is een baby krijgen mijn grootste wens maar aan de andere kant weet ik niet of ik wel klaar voor ben voor deze levenslange rol als moeder omdat dit geen ideale situatie is. Ik weet ook als ik besluit dat we dit doorzetten dat ik er alles aan zou gaan doen om dit te laten werken en gelukkig heb ik familie en vrienden om mij heen die mij zullen steunen.
Ik ben al een keer eerder zwanger geweest en toen wel gekozen voor een abortus. Ik heb dat mentale herstel enorm onderschat en ben daar een aantal maanden goed ziek was geweest. Ik heb toen best last gehad van spijt gevoelens ook al was de situatie toen al helemaal niet ideaal. Daarom zit ik nu ook zo enorm te twijfelen.
Ik ben 25 jaar, ik werk 4 dagen en volg 1 dag in de week een opleiding. Mijn woonsituatie is niet ideaal, maar niet onmogelijk. Ik woon in een grote ruimte wat ik eventueel zou kunnen splitsen in 2 ruimtes zodat er nog een slaapkamer kan worden gecreeërd. Ik zou het een en ander moeten verbouwen als ik niet op tijd een grotere woning zou kunnen vinden. Daar maak ik mij niet persee zorgen over.
Wat heeft jou doen besluiten om je zwangerschap door te zetten ook al had je geen relatie, geen werk en geen woning? Hoe is het bij jou gegaan? Ook met de vader? Hoe reageerde je familie?
Alvast bedankt voor je reactie
Groeten Sharon
Momenteel maak ik hetzelfde mee als jij deed toen die tijd. Ik ben er vorige week achter gekomen dat ik zwanger ben van mijn ex.. totaal onverwachts en niet gepland.
Mijn ex is er erg duidelijk in dat hij het liever niet wilt. Hij vind dat hij nog niet klaar is voor het vaderschap en dat begrijp ik volledig. Mocht ik besluiten dat deze zwangerschap niet wordt beëindigd is hij wel bereid om zijn verantwoordelijkheid te nemen in hoeverre hij dat kan.
Ik zit enorm te twijfelen. Vanbinnen vind ik het zo bijzonder dat er iets in mij groeid en is een baby krijgen mijn grootste wens maar aan de andere kant weet ik niet of ik wel klaar voor ben voor deze levenslange rol als moeder omdat dit geen ideale situatie is. Ik weet ook als ik besluit dat we dit doorzetten dat ik er alles aan zou gaan doen om dit te laten werken en gelukkig heb ik familie en vrienden om mij heen die mij zullen steunen.
Ik ben al een keer eerder zwanger geweest en toen wel gekozen voor een abortus. Ik heb dat mentale herstel enorm onderschat en ben daar een aantal maanden goed ziek was geweest. Ik heb toen best last gehad van spijt gevoelens ook al was de situatie toen al helemaal niet ideaal. Daarom zit ik nu ook zo enorm te twijfelen.
Ik ben 25 jaar, ik werk 4 dagen en volg 1 dag in de week een opleiding. Mijn woonsituatie is niet ideaal, maar niet onmogelijk. Ik woon in een grote ruimte wat ik eventueel zou kunnen splitsen in 2 ruimtes zodat er nog een slaapkamer kan worden gecreeërd. Ik zou het een en ander moeten verbouwen als ik niet op tijd een grotere woning zou kunnen vinden. Daar maak ik mij niet persee zorgen over.
Wat heeft jou doen besluiten om je zwangerschap door te zetten ook al had je geen relatie, geen werk en geen woning? Hoe is het bij jou gegaan? Ook met de vader? Hoe reageerde je familie?
Alvast bedankt voor je reactie
Groeten Sharon
Hoi dames
Wat een verhaal!
Ik vind het wel fijn om dit even te lezen.
want ik zit in bijna in het zelfde situatie en ik dacht dat ik alleen voor stond..
Ik heb natuurlijk wel vrienden en familie die mij helpen.
En gelukkige fijn huis en een werk.
Alleen heb ik weer het probleem dat mijn ex zich overal mee wil bemoeien.
En dreigt naar de Rechter te gaan als hij zijn.
zin niet krijgt.
Wat moet ik hier mee!
Heeft iemand een tip voor mij?
Groeten
@
Wat een verhaal!
Ik vind het wel fijn om dit even te lezen.
want ik zit in bijna in het zelfde situatie en ik dacht dat ik alleen voor stond..
Ik heb natuurlijk wel vrienden en familie die mij helpen.
En gelukkige fijn huis en een werk.
Alleen heb ik weer het probleem dat mijn ex zich overal mee wil bemoeien.
En dreigt naar de Rechter te gaan als hij zijn.
zin niet krijgt.
Wat moet ik hier mee!
Heeft iemand een tip voor mij?
Groeten
@