Lieve meiden,
Heel erg bedankt voor jullie bemoedigende reacties, felicitaties en sterkte wensen. Doet me heel goed om te lezen dat er mensen zijn die met me mee leven. Kan dat echt gebruiken nu, gezien we er voor hebben gekozen het nieuws aan niemand te vertellen.
Meisje1990: Wat vreselijk voor jullie dat je vriend terug moet naar Bulgarije. Wil of kan hij niet hier blijven? Begrijp ik uit jouw verhaal dat jij er voor gekozen hebt het kindje alleen op te voeden? Ik lees in ieder geval door de regels heen dat je blij bent met je zwangerschap, dus van harte!
Esk: Ik merk inderdaad dat ik alle mogelijke senario's probeer uit te denken, zodat ik een helder beeld krijg van hoe mijn leven er uit gaat zien. Daar komt bij dat mijn vriend achter mijn keus staat, maar wel duidelijk zijn grens trekt (hij vind het niks als ik blijf waar ik nu zit en een gedeelte alleen doe). Maar misschien moet ik inderdaad eerst een keuze maken op basis van mijn gevoel, en daarna alle opties bekijken.
Hanneke: Gefeliciteerd met de zwangerschap! Jullie zaten ook in een lastige situatie zeg.. Wat bijzonder dat jullie beiden er achter kwamen dat abortus niet is wat jullie wilden en toch voor het kindje zijn gegaan. Wat je schrijft over afgaan op gevoel, daar ben ik het helemaal mee eens. Alleen kan ik mijn gevoel niet altijd goed duiden (hormonen?). Ik had het allemaal gewoon zo anders voor me gezien; beiden een goede baan, een leuke woning, een goed (gezamenlijk) sociaal leven en dan kindjes.. Hoe ben jij in contact gekomen met meiden die een abortus hebben gepleegd?
Mama van Sharon: Jij zat dus in een soort gelijke situatie.. Zoals ik lees was dat niet makkelijk! Ben jij achteraf blij dat je die keuze hebt gemaakt? Heb je je sociale leven weer op kunnen bouwen?
Marijke24: Hoe was het voor jullie om opeens samen te gaan wonen met de kleine op komst? Is het moederschap je mee- of tegen gevallen?
Micromuis84: Ik wil inderdaad graag mijn baan behouden of direct een andere baan. Thuis zitten is niks voor mij, wat dat betreft ben ik de meest ambitieuze van ons twee. Zwanger een vaste baan vinden lijkt me ook een hele opgave.. Dus snap jou reactie heel goed, het sluit aan op mijn gevoel. Het liefst zou ik blijven waar ik zit, maar als dat betekend dat ik het (de eerste jaren) alleen moet doen.. Lijkt me erg heftig. Mijn vriend vindt dit absoluut geen goede optie, omdat hij dan een groot gedeelte van mijn zwangerschap en de kleine mist. Als we nou ruim bij kas zaten zou ik de keuze om bij hem te wonen sneller maken, dan rij ik met enige regelmaat op en neer en heb daardoor toch mijn vrienden en familie om me heen. Denk dat ik straks sowieso even ga zitten puzzelen met onze financiën..
Silvymaas: Dank voor je tips..
Wat me opvalt is dat de meeste mensen er positief op reageren. Terwijl ik ook denk aan een veranderende relatiesfeer (positief of negatief), ander sociaal leven, minder vrijheid, minder financiële middelen, meer zorgen (in onze situatie). Marijke24, hoe was dat voor jou? Is het iemand ook tegen gevallen? Ik heb absoluut geen negatieve insteek, maar zoals ik al eerder schreef probeer ik een zo helder mogelijk beeld te krijgen van hoe het zou zijn en daar horen volgens mij ook negatieve ervaringen bij.
Veel liefs, Sun
