<p>Ik ben zwanger. Hoera?</p><p>We zijn niet alert geweest met onveilige seks en nu ben ik zwanger. Ongepland dus.</p><p>Ik wil graag een kindje en mijn partner ook, maar de situatie waarin we zitten is niet ideaal</p><p>- ik heb geen baan, maar een ziektewetuitkering. Ik ben op zoek naar een reïntegratie plek voor 2 dagen.</p><p>- ik heb psychische klachten (trauma) en ben bang voor de impact hiervan en van de behandeling op het kind</p><p>- mijn partner heeft een eigen bedrijf welke goed gaat, maar financieel wel wat tikken gehad heeft afgelopen jaar. Ik weet niet of hij in staat is ons financieel te dragen</p><p>- we wonen te klein en de huidige huizenmarkt reist de pan uit. - we hebben ook geen spaargeld om dit te vergemakkelijken.</p><p> </p><p>Nu hebben we eerder besproken dat om al deze redenen, mocht ik zwanger raken, het weghalen (overtijdbehandeling) het meest verstandige zou zijn. Dit denk ik nog steeds, toch voelt het ook niet kloppend omdat we allebei graag kinderen willen en ons kortgeleden verloofd hebben.</p><p>Het is zaterdag, de vriendin die ik wil bellen hierover ligt nog de slapen. De huisarts is er pas maandag weer en ik kan bij niemand anders mijn verhaal kwijt. </p><p>Zijn er meer mensen met zo'n verhaal (of vergelijkbaar) en hoe hebben zij dit gedaan? Weghalen? Laten komen? Hoe stond de partner erin?</p><p> </p><p>TJ</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Ongepland zwanger
- Onderwerp starter tjj
- Startdatum
Hoi,
Geen ervaring mee, maar ik heb zoiets van waar een wil is een weg. Ik ga niet tegen je zeggen dat je op had moeten letten want daar zit je waarschijnlijk niet op te wachten. Het enige wat ik je wil zeggen is bedenk goed voordat je t weg laat halen. Het is het mooiste wat er is ook al zijn de omstandigheden niet ideaal. Het enige wat een baby nodig heeft is schone luier. Bedje voeding en veel liefde. En af en toe een badje. Hoeft financieel niet veel te kosten. Heb je marktplaats voor. Ook voor de kleertjes kun je tot een jaar of 2 heel vaak goed slagen. Besef wel dat het een leventje is wat je bij je draagt. Stel dat je later wel voor een kindje gaat en je laat deze weghalen ga je er dan geen spijt van krijgen?
Geen ervaring mee, maar ik heb zoiets van waar een wil is een weg. Ik ga niet tegen je zeggen dat je op had moeten letten want daar zit je waarschijnlijk niet op te wachten. Het enige wat ik je wil zeggen is bedenk goed voordat je t weg laat halen. Het is het mooiste wat er is ook al zijn de omstandigheden niet ideaal. Het enige wat een baby nodig heeft is schone luier. Bedje voeding en veel liefde. En af en toe een badje. Hoeft financieel niet veel te kosten. Heb je marktplaats voor. Ook voor de kleertjes kun je tot een jaar of 2 heel vaak goed slagen. Besef wel dat het een leventje is wat je bij je draagt. Stel dat je later wel voor een kindje gaat en je laat deze weghalen ga je er dan geen spijt van krijgen?
Zoals je zelf al zegt, jullie willen allebei graag kinderen. Ik denk dat je ontzettend veel spijt gaat krijgen als je de beslissing maakt om deze weg te laten halen, ondanks dat ik je overwegingrn heel goed begrijp. Als ik naar mijn omgeving kijk, zijn kinderen groot geworden met minder (tienermoeders nog inwonend bij ouders die beide leven van een uitkering etc.) En ook zij zijn er bovenop gekrabbeld en hebben vrolijke kindjes rondlopen die maar weinig van de omstandigheden hebben meegekregen.
Tuurlijk geeft het je stress, je denkt immers dat je geen goede ouder kan zijn, maar het ouderschap betekent veel meer dan financiele stabiliteit en nieuwe spulletjes, ondanks dat dat het eerste is waar je als toekomstig ouder aan denkt, behoort het misschien wel onder aan het lijstje te staan.
Waar een wil is is een weg en wat geeft je nu meer motivatie als zo'n leven in je armen.
Tuurlijk geeft het je stress, je denkt immers dat je geen goede ouder kan zijn, maar het ouderschap betekent veel meer dan financiele stabiliteit en nieuwe spulletjes, ondanks dat dat het eerste is waar je als toekomstig ouder aan denkt, behoort het misschien wel onder aan het lijstje te staan.
Waar een wil is is een weg en wat geeft je nu meer motivatie als zo'n leven in je armen.
Helemaal mee eens en zeker gelijk allemaal dat ik het had kunnen voorkomen. Dat is natuurlijk verantwoordelijkheid die we niet genomen hebben en nu hebben we verantwoordelijkheid te dragen voor het gevolg.
Een kindje heeft niet veel nodig, hoe gaan jullie om / zijn jullie omgegaan met de angst dat je het kindje niet genoeg kan geven?
Nog maals ik hoop dat er mensen zijn die ook getwijfeld hebben en die hun verhaal willen delen. Of mensen die net als ik in een traumaverwerkingsproces zitten. De studies zijn onduidelijk over wat de impact hiervan op een kindje is.
Ik ga a.s. dinsdag naar de huisarts om met haar te praten
Een kindje heeft niet veel nodig, hoe gaan jullie om / zijn jullie omgegaan met de angst dat je het kindje niet genoeg kan geven?
Nog maals ik hoop dat er mensen zijn die ook getwijfeld hebben en die hun verhaal willen delen. Of mensen die net als ik in een traumaverwerkingsproces zitten. De studies zijn onduidelijk over wat de impact hiervan op een kindje is.
Ik ga a.s. dinsdag naar de huisarts om met haar te praten
Wat je je ook heel goed moet realiseren is dat het niet vanzelfsprekend is dat, mocht je het weg laten halen, je weer gemakkelijk zwanger raakt. Dat lijkt me wel iets heel belangrijks om mee te nemen in je beslissing, omdat je aangeeft dat jullie wel graag kinderen willen. Veel succes met het nemen van je beslissing.
Ik denk dat jullie niet licht met deze situatie en keuze omgaan, en dat jullie goed alle voors en tegens bespreken en overdenken. Ik vind het goed van jullie dat jullie serieus bezig zijn of dit de beste situatie is voor jullie kindje.
Ik heb geen ervaring met jouw situatie, maar wilde je even een hart onder de riem steken. Wel heb ik een lang EMDR traject doorlopen, en hebben wij er idd voor gekozen te wachten met onze kinderwens tot dit was afgerond. Ik snap jouw twijfels omtrent je mentale situatie heel erg goed, ik denk zeker dat je die niet mag onderschatten. Ik weet niet of ik in staat zou zijn geweest een zwangerschap af te breken, maar ik denk dat ik minstens dezelfde twijfels zou hebben gehad.
Praktisch gezien, denk ik ook dat het wel goed zou komen. Nogmaals, jullie gaan er serieus mee om en dat betekent ook dat jullie, indien jullie het wel zouden houden, ook jullie best zouden doen het beste te kunnen geven. Financieel, ruimte, etc, dat lost zich écht allemaal op.
Maar mentaal is heel lastig, en niet iets wat je uit kan schakelen zodra er een kleintje komt. Ervoor 'zorgen' dat je het niet meedraagt naar een kind, is daardoor dus een stuk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het feit dat je daar nu je verantwoordelijkheid over durft te nemen vind ik heel knap en ook dat is geen makkelijke keuze.
Ik denk niet dat je je heel hard moet laten afschrikken door de angst dat je wellicht geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Tuurlijk is kan dat waar zijn, maar andersom wordt datzelfde argument net zo vaak gebruikt. Eenmaal zwanger geweest is heel vaak een indicatie dat het nog een keer gaat lukken.
Ik wens je heel veel succes, en volg vooral wat het best voelt voor jullie beiden.
Ik heb geen ervaring met jouw situatie, maar wilde je even een hart onder de riem steken. Wel heb ik een lang EMDR traject doorlopen, en hebben wij er idd voor gekozen te wachten met onze kinderwens tot dit was afgerond. Ik snap jouw twijfels omtrent je mentale situatie heel erg goed, ik denk zeker dat je die niet mag onderschatten. Ik weet niet of ik in staat zou zijn geweest een zwangerschap af te breken, maar ik denk dat ik minstens dezelfde twijfels zou hebben gehad.
Praktisch gezien, denk ik ook dat het wel goed zou komen. Nogmaals, jullie gaan er serieus mee om en dat betekent ook dat jullie, indien jullie het wel zouden houden, ook jullie best zouden doen het beste te kunnen geven. Financieel, ruimte, etc, dat lost zich écht allemaal op.
Maar mentaal is heel lastig, en niet iets wat je uit kan schakelen zodra er een kleintje komt. Ervoor 'zorgen' dat je het niet meedraagt naar een kind, is daardoor dus een stuk gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het feit dat je daar nu je verantwoordelijkheid over durft te nemen vind ik heel knap en ook dat is geen makkelijke keuze.
Ik denk niet dat je je heel hard moet laten afschrikken door de angst dat je wellicht geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Tuurlijk is kan dat waar zijn, maar andersom wordt datzelfde argument net zo vaak gebruikt. Eenmaal zwanger geweest is heel vaak een indicatie dat het nog een keer gaat lukken.
Ik wens je heel veel succes, en volg vooral wat het best voelt voor jullie beiden.
Ik zou me als ik jou was aanmelden via de huisarts bij een poli voor aanstaande mama's met psychische klachten. Dan kunnen ze met je meedenken en misschien ook je trauma's nog behandelen voordat je moeder wordt. Er is veel hulp voorhanden, dus die kansen zou ik eerst uitzoeken voordat je besluit dat je het niet aandurft. Zelf heb ik nog EMDR voor een traumatische bevalling gehad tijdens m'n zwangerschap van de tweede, daar krijgt je kindje niks van mee (even een korte periode stress is niet schadelijk, chronische langdurige stress kan dat wel zijn) en gaf me daarna juist veel rust. Mocht je het toch weg laten halen (wat ook je helemaal goed recht is natuurlijk), kan zo'n poli je misschien ook steunen in dat proces. Veel sterkte met uitzoeken, ik zou dus eerst voor en nadelen afwegen en je hulpbronnen uitzoeken voordat je de beslissing neemt. Dan hoef je jezelf naderhand niks te verwijten!