ongepland zwanger

[Anoniem]

hallo mensen,
ik ben ongepland zwanger van ons 2e kindje zelf ben ik er blij mee maar mijn vriend niet. hij ziet het liefst dat ik een abortus laat plegen. ik denk niet dat ik daar mee zou kunnen leven.
wie heeft het zelfde mee gemaakt en wil haar  ervaring met mij delen????
of wie heeft er nog tips

groetjes Iris

 

[Anoniem]

Hoi Iris,

Wat een vervelende situatie waar je op het moment in zit, ik heb dit nooit meegemaakt ben in verwachting van mijn 1ste kindje.

Wel zou ik als ik jou was naar je gevoel luisteren en goed nadenken wat je wilt. Wil jij ook een abortus? En wat gebeurt er als je het hou blijf je vriend dan bij je of zal hij bij je weggaan? Er zijn zoveel dingen die je moet bepraten met je vriend.

Het is heel moeilijk en wil je ook heel veel sterkte wensen met deze situatie.

Gr Fruit Girl

 

[Anoniem]

Hoi Iris,
Inderdaad niet echt een leuke situatie. Ik ben zelf op het ogenblik ongepland zwanger van de vierde en dat was voor ons toch ook best schrikken.
Voor mijzelf weet ik dat ik een abortus niet over mijn hart kan verkrijgen (geen godsdienstige motieven, ben ook niet tegen abortus), dus mijn redenatie was vrij snel: waar er drie eten en leven, kunnen er ook vier zijn! Gelukkig denkt mijn man daar net zo over.
Jou situatie lijkt me vooral zo moeilijk omdat je vriend een abortus wil. Ik kan alleen zeggen wat ik vind: ik zou nooit een abortus plegen omdat iemand anders dat wil. Als je er zelf niet achter staat, krijg je denk ik toch schuldgevoelens. Het kindje houden brengt ook problemen met zich mee, vooral in jullie relatie, maar daarbij zou ik zoiets hebben: ik red het wel, desnoods in mijn eentje. Maar ik zeg al, ik kan alleen zeggen hoe ik het voel.
Je moet er toch zelf (of samen) uitkomen en doen waarbij jij je goed voelt.
Liefs Ivy

 

[Anoniem]

Hoi Iris,

Hè, wat een vervelende situatie voor jullie. Net zoals wat de anderen al zeiden, is het iets waar je samen uit moet zien te komen, maar het is ook belangrijk om naar jezelf te luisteren en te kijken wat jij wilt.

Is het een idee om eens te gaan praten met het VBOK? Daar kunnen ze je hele goede voorlichting geven over deze keuze. Ze hebben gewoon een eigen site.

Heel veel succes en sterkte met deze beslissing.

Groetjes,
Lies

 

[Anoniem]

Hoi Iris,

Een tijdje geleden is er een hele discussie op dit forum geweest naar aanleiding van een verhaal dat opgestart was door een mevrouw met de gebruikersnaam mamavantwee.
Misschien dat je die nog kunt vinden, daar is destijds heel veel reactie op geweest. Zij was ongepland zwanger van haar derde kindje maar zat verder in dezelfde situatie als jij.

Ik zou er heel goed met je vriend over praten voordat je hier een keuze in maakt. Vraag vooral naar de beweegredenen van je vriend waarom hij het kindje niet wil houden. Als het praktische redenen zijn, zou ik maar zo denken: daar zijn wel oplossingen voor. Als hij het emotioneel niet aankan, wordt het een ander verhaal maar ook dan zou ik het niet te somber inzien. Misschien is het voor hem gewoon de schrik en de angst voor wat komen gaat.

Mocht je toch een abortus overwegen, besef dan wel dat het iets is wat je waarschijnlijk niet in de koude kleren zal gaan zitten (gelukkig heb ik het zelf nooit mee hoeven maken). En vraag je dan af of jij dat wel emotioneel aankunt.

Misschien is het een idee om een echo te laten maken samen met je vriend. Misschien als hij dat hummeltje op het scherm ziet, dat hij dan wel bijtrekt?

Heel veel succes en sterkte en hopelijk loopt het allemaal goed af!

Groetjes,
Maike

 

[Anoniem]

Ik zag toevallig je reactie staan zit sinds een paar dagen weer even mee te lezen... zelf 5 jaar geleden een abortus laten plegen (met een aantal afgewogen redenen, te jong, te kort bij elkaar, geen goede financiën kortom geen toekomst voor de kleine hummel vonden wijetc) echter  in jan gestopt met de pil en direct zwanger (gepland)  deze zwangerschap is helaas in een miskraam gelopen. Toch zien wij die abortus nog steeds als ons eerste kindje *(ik ben nl. nog steeds bij deze man) Tot op de dag vandaag heb ik nog steeds een beetje spijt van deze beslissing ook omdat ik nog steeds bij mijn (inmiddels) man ben... Ik wil je uit de grond van mijn hart adviseren om heel goed na te denken en nooit op aandragen van iemand anders een abortus laten plegen, ik heb nu nog een beetje spijt ondanks ik toen degene was die riep dat we dit hummeltje onmogelijk konden houden. En nu na de miskraam doet de abortus ook nog steeds pijn. denk er alsjeblieft goed over na meis!!! MIjn advies, "niet doen zeker in jou geval, je bent al ooit zwanger geweest en hebt een klein hummeltje rond rennen"

Groetjes,
Miranda

 

[Anoniem]

Hoi,

Ik ben ook ongepland zwanger, maar ik en mijn vriend zijn wel heel blij.
Ik vind ook dat je in een erg moeilijke situatie zit.
Een abortus is niet zomaar iets en dat moet je vriend goed begrijpen. Hij heeft er de rest van zijn leven geen last meer van terwijl jij met enorme emoties kan komen te zitten.
Ik heb ook erg veel verhalen gelezen over vrouwen die een abortus hebben laten doen en sinds die tijd al met spijt zit.

Ik vind dat je dat best zo tegen je vriend mag zeggen.
Hij hoeft immers niet het hele " rouwproces " te doorstaan.

Heel veel succes en als je besluit het te houden " Gefeliciteerd "

Groetjes Esther

 

[Anoniem]

Hoi Iris,

Nou ik ben zelf niet ongepland zwanger,heel gewenst juist.Ben 21 jaar maar ik kan me voorstellen dat het een lastige situatie is.Ik moet zeggen ik ben zelf erg tegen abortus maar dat is iedereen zijn of haar eigen keuze.Ik zeg je wel denk goed na over alles.
En ik hoop dat je het houd.

Liefs Bernice(17weken zwanger,eerste kindje)