ongepland zwanger

[Anoniem]

Hallo,
Ik sluit me aan bij wat al gezegd is: alleen jij kunt besluiten of je een abortus wilt.
En je hebt zowiezo al een relatieprobleem, sorry dat ik het zo zeg. Want als je een abortus doet, ben jij verdrietig en rouw je en is hij blij. Dat is heel lastig te hanteren. Andersom geldt dat als je het kindje laat komen, jij blij bent en hij boos/verdrietig.

Hoe dan ook zullen jullie met dit verschil in gevoel moeten gaan dealen. Ik zou je willen aanraden dat te bespreken met hem voordat je een beslissing neemt. Soms kan het helpen als ieder voor zich opschrijft waar hij/zij bang voor is, boos over is, verdrietig om is, blij om is en dat voor elk van de scenario's. Dan ga je bij elkaar zitten en vertel je over wat je opgeschreven hebt. Je spreekt af pas te reageren als alles voorgelezen is wederzijds om zo te zorgen dat je niet al gaat discussieren voordat de ander weet hoe je erin staat.

Veel succes!

 

[Anoniem]

De site van het VBOK is www.vbok.nl

even ter aanvulling.

Succes met alles en denk er goed over na hoor!!! Het gaat wel om nieuw leven in je buik... een bijzonder nieuw kindje.

Greets, Natasja uit Ede
36,5 wkn

 

[Anoniem]

Hoi,

Kom hier net voor het eerst kijken. En meteen een bekend verhaal. Ik ben ook ongepland zwanger, vooral omdat we er pas achterkwamen nadat we onze relatie hadden beeindigd.
Mijn ex-vriend vind dat ik abortus moet plegen, en dat heb ik echt serieus overwogen. Maar zoals mijn vader heel wijs zei, ben ik degene die wel met mijn gevoel moet kunnen leven. En mijn gevoel zei nee, mijn verstand ja.
Heb vorige week besloten er echt voor te gaan. En ben er blij mee, en heb mijn rust gevonden.

Misschien heb je hier wat aan.

Groetjes Rinske

 

[Anoniem]

Hoi hoi allemaal,

Ik ben ook ongepland zwanger, maar stiekem wel heel blij ermee..Mijn vriend wilt dat ik het weg laat halen om financiele redenen en denkt dat hij het niet aan kan, terwijl ik 9 jaar jonger ben en er alles voor wil geven om het te houden. Ik ben nu ongeveer 6 weken zwanger en heb 10 april me eerste echo, wel sávonds de afspraak gemaat ivm werk van me vriend en hoop dat hij toch nog om slaat of misschien wil proberen het toch te accepteren. Het is heel erg moeilijk want ik denk dat ik het niet aan kan om het weg te halen.. en in een behoorlijke depressie terecht kom, mijn vriend denkt echter dat hij er niet aan toe is en zelf eraan onder door zal gaan, t kind niet op zal zien groeien ivm zn werk. Ook denkt hij dat ik hem niet meer zal zien staan en alleen maar ons kindje.
Ik wil hem zo graag wakker schudden dat dit niet het geval zal zijn maar hij luistert alleen naar zijn standpunt. Mijn vriendinnen en familie (voor zover er een paar mensen zijn pas die het weten) zeggen me allemaal dat ik het niet aan kan om het weg te halen, die kennen me al jaren en stiekem wil ik dit ook zo graag doorzetten.Er zijn vrouwen die het alleen kunnen dat kunnen wij het toch samen??  Ik heb me vriend laten weten dat ik zowieso van deze EERSTE zwangerschap wil genieten wat hij ook doet.
Misschien kan iemand mij raad geven??

Groetjes Beertje86