Ongewenst zwanger?

Kijk er nuchter tegen aan: een abortus lost misschien tijdelijk iets op. Kindje weg, probleem opgelost. Maar bedenk wel... de meeste vrouwen krijgen daarna problemen! Ze voelen zich schuldig. En dat is niet vreemd. Je hebt wel een leven beeindigd. Het is niet zomaar iets wat je doodt en weg doet. Het is een leven, een kindje. Ik zou er dus ook niet voor zijn!

Hoe de problemen ook liggen, het kindje kan er niets aan doen. Jullie vrijen allebei en dat het nu 'fout' is gelopen, daar zijn jullie nu beiden voor verantwoordelijk! Loop er niet voor weg. Een kind brengt zoveel vreugde in je leven.

En bedenk: je hebt nog 6 maanden om aan het idee te wennen. Je vriend zal misschien enorm schrikken, maar als hij wegloopt voor de zwangerschap dan weet je wel gelijk wat je aan hem hebt. Laat hij je in de steek, dan laat hij zijn kind ook in de steek... een goede vader is ie dan niet.

dat zal waarschijnlijk niet gebeuren. Na de grote schok zal hij er ook steeds meer naar uit gaan zien.

Laat je ons weten hoe je confrontatie is verlopen?

Sterkte meid, met de hormonen op volle toeren zal het niet makkelijk zijn! Maar weet... een kind is prachtig, wel een grote omschakeling, maar het is echt genieten en je krijgt er zoveel voor terug!
 
Probeer het zo nuchter mogelijk te vertellen en laat hem daarna aan het idee wennen. ZIjn eerste reactie zou misschien heftig kunnen zijn maar misschien went hij aan het idee.
Dit is iets wat jullie samen moeten doen.
Misschien is het wel een goed ding omdat hij een beetje in de put zit, hopelijk word hij daar wat vrolijker van en dan ziet hij misschien weer een stukje toekomst samen met jij en de baby.

Succes met het vertellen, laat je het weten hoe het is gegaan?
 
Om even in te gaan op het abortus punt.
Is het niet zo dat je het tot 12 weken mag weg laten halen, wanneer je het kindje niet wilt.
En mocht er na die tijd een afwijking worden gevonden dat je als nog dan tot de 24ste week krijgt om om die reden het kindje weg te laten halen. Omdat het dus ongezond blijkt te zijn.
 
ben het met de meiden hierboven eens, vertel het hem gewoon rustig, of spreekin een cafe af waar je het hen verteld en waar hij niet uit zijn dak kan gaan. Je bent niet van hem afhankelijk hoor, weet niet hoe oud je bent maar vanuit de overheid krijg je veel steun en mocht je nog erg jong zijn dan kun je hulp van bepaalde instanties krijgen. sterkte in ieder geval
 
hi lovertje,

Wat een moeilijke situatie! Ik ben eerlijk gezegd heel blij dat je zegt dat je dit kindje wilt houden. Een kindje krijgen is zo'n wonder...!
Zou het misschien een goed idee zijn om iemand die in je vertrouwen kunt nemen mee te nemen (bijv. een van je schoonouders?)...
Zou idd van te voren goed proberen voor te nemen wat je precies wilt, zodat je daar iig antwoorden op kunt geven.
Als hij geen veilige basis voor jou en je kindje kan geven zou ik ook sterk nadenken over hoe dat nu verder moet. Je deelt toch je leven met deze persoon.

veel sterkte!
liefs, Sparkle
 
ik kwam pas na 5,5 maand erachter bij mijn eerste kindje dat ik zwanger was. ik had dus helemaal geen opties meer zelfs niet als mijn kindje "afwijkingen" zou vertonen. mijn vriend trok helemaal bleek weg. we waren pas 21 en hij zag zijn leven voorbijschieten en ik was dolgelukkig. het heeft wel even geduurd, maar na een tijdje draaide hij helemaal bij.

nu zijn we een gelukkig gezinnetje en wachten op ons tweede kindje

heel veel sterkte
 
Terug
Bovenaan