ANONYMOUS_USERNAME
New member
Zoals jullie al hebben kunnen lezen zijn wij vrijdag 03-02 trotse ouders geworden van Xavi!!
Uitrekendatum was 14-02 dus onze man is iets eerder gekomen dan gepland. Het meest onverwachtse is zijn gewicht, 2340 gram!
Ons kleine held!! En een held is het zeker.. Als het allemaal iets anders was gelopen dan had ik nu niet op een blauwe wolk gezeten.
Ik zal bij het begin beginnen,
Donderdag was het flink aan het rommelen in mijn buik en onbewust wist ik dat het begonnen was. Dan ga je toch op een gegeven moment een beetje tellen en al vrij snel bleek dat mijn weeen regelmatig kwamen om de 5 min en toch al gauw 30 tot 60 sec aan hielden. Het begon terwijl ik het avondeten stond te maken en werd ook erger. Ik op de bank gaan liggen en maar tellen en proberen weg puffen.
Dit ging nog redelijk. Ik merkte wel dat ik een uitverkorene was met rugweeen(vreselijk)..
Om half 11 kwam de vk, ik had nog geen ontsluiting maar de baarmoedermond was wel bezig met de verweking. Voor de zekerheid is mijn vriend urine gaan brengen bij de huisartsenpost om urineweginfectie uit te sluiten. Heel de nacht heb ik niet kunnen slapen, om de 5 min weeen. Ik met de vk afgesproken dat ik pas zou bellen als ik duidelijk merkte dat ze erger werden. Rond een uur of 5 's nachts kon ik niet meer, huilen puffen lukte niet meer. Vk was om kwart over 7 bij ons. De baarmoedermond was open en ik had 2cm ontsluiting(na 12uur lang weeen) ze heeft mijn vliezen gebroken om het op gang te brengen.
Toen begon het; onze kleine man had in het vruchtwater gepoept.
Wij naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen, ik kon niet meer!! Die rugweeen waren zo zwaar. Ik moest aan de meters voor mijn hart en van Xavi.
Ik kreeg een ruggenprik om de bevalling te versnellen.
Het bleek dat het helemaal niet zo goed ging met Xavi; zijn hartslag daalde bij elke wee.
Na de ruggenprik had ik binnen een uur 6 cm. Dit was goed nieuws!!
De gyneacoloog wilde me op mijn rug hebben zodat ze een druppeltje bloed van hem af kon nemen om te kijken of hij een bevalling aan zou kunnen.
We waren er in die paar uur wel al achter dat onze kleine man niet wilde dat ik op mijn rug lag. Ik moest dus mijn weeen opvangen middels zijligging wat vreselijk pijnlijk was.
Met dat de gyneacoloog zijn bloed wilde testen daalde Xavi's hartslag van 150 naar onder de 60!!!
Binnen 2 min werd er besloten dat het een spoedkeizersnede werd en werden we al rennend door het ziekenhuis operatie klaar gemaakt.
Nog geen 5 min later werd ik volledig onder narcose gebracht en is onze zoon gehaald.
Een uur later werd ik wakker op de verkoever en was ik bang, ik voelde dat mijn kindje uit mijn buik was maar waar was hij? En hoe ging het met hem?! Het enige wat ik wist was dat zijn hartslag was gedaald en dat hij per direct gehaald moest worden!! Gelukkig kwam er een verpleegster maar me toe en feliciteerde me met onze zoon, ik was nog van slag want waar was hij en hoe ging het?
Ik werd later opgehaald door de verpleegsters van de verloskundige afdeling en die vertelde dat allebei mijn mannen op mijn kamer lagen en dat Xavi zo klein was en zo sterk!
Huilen,huilen en nog eens huilen meer kon ik niet!
Bijna was ik hem kwijt, wat hield ik al van hem en ik had hem niet eens gezien ik heb zijn geboorte niet eens mee gemaakt. Zoveel emoties!
En toen kreeg ik hem op me van mijn vriend, het mooiste moment wat ik nooit zal vergeten; onze kleine man en hij was zo mooi!
Apgarscore had ie drie tienen, heel het ziekenhuis liep met hem weg zo klein sterk ventje wat is hij verwend die 4 dagen in het ziekenhuis.
We zijn nu 2 dagen thuis, de eerste nacht was even schrikken thuis want zijn temp daalde elke keer dus moest mijn vriend met hem bloot op bloot stomen met kruiken dit hielp gelukkig! Nu is hij alweer terug op geboortegewicht en zijn temp is elke keer goed, vanmorgen heeft hij de gehoortest en hieprik al gehad. Echt wat een held!!
Borstvoeding gaat ook goed, ik kolf alles af want hij is te klein om aan de borst te liggen maar hij drinkt,poept,plast zoals het hoort.
We konden nog wel even aan het shoppen gaan, maatjes 44, prematuurluiers,babyweegschaal etc maar voor je kind doe je alles!!
Ik heb nog wel een lang herstel te gaan met de keizersnede maar ik ben intens gelukkig met mijn gezin! De hondjes zijn net thuis gekomen, nu zijn we helemaal compleet.
Ik wil jullie allemaal succes en sterkte wensen met de bevallingen/keizersnedes die nog moeten, alle meiden die al bevallen zijn heel veel genietgeluk met jullie hummeltjes.
Xxxxx
Uitrekendatum was 14-02 dus onze man is iets eerder gekomen dan gepland. Het meest onverwachtse is zijn gewicht, 2340 gram!
Ons kleine held!! En een held is het zeker.. Als het allemaal iets anders was gelopen dan had ik nu niet op een blauwe wolk gezeten.
Ik zal bij het begin beginnen,
Donderdag was het flink aan het rommelen in mijn buik en onbewust wist ik dat het begonnen was. Dan ga je toch op een gegeven moment een beetje tellen en al vrij snel bleek dat mijn weeen regelmatig kwamen om de 5 min en toch al gauw 30 tot 60 sec aan hielden. Het begon terwijl ik het avondeten stond te maken en werd ook erger. Ik op de bank gaan liggen en maar tellen en proberen weg puffen.
Dit ging nog redelijk. Ik merkte wel dat ik een uitverkorene was met rugweeen(vreselijk)..
Om half 11 kwam de vk, ik had nog geen ontsluiting maar de baarmoedermond was wel bezig met de verweking. Voor de zekerheid is mijn vriend urine gaan brengen bij de huisartsenpost om urineweginfectie uit te sluiten. Heel de nacht heb ik niet kunnen slapen, om de 5 min weeen. Ik met de vk afgesproken dat ik pas zou bellen als ik duidelijk merkte dat ze erger werden. Rond een uur of 5 's nachts kon ik niet meer, huilen puffen lukte niet meer. Vk was om kwart over 7 bij ons. De baarmoedermond was open en ik had 2cm ontsluiting(na 12uur lang weeen) ze heeft mijn vliezen gebroken om het op gang te brengen.
Toen begon het; onze kleine man had in het vruchtwater gepoept.
Wij naar het ziekenhuis.
Daar aangekomen, ik kon niet meer!! Die rugweeen waren zo zwaar. Ik moest aan de meters voor mijn hart en van Xavi.
Ik kreeg een ruggenprik om de bevalling te versnellen.
Het bleek dat het helemaal niet zo goed ging met Xavi; zijn hartslag daalde bij elke wee.
Na de ruggenprik had ik binnen een uur 6 cm. Dit was goed nieuws!!
De gyneacoloog wilde me op mijn rug hebben zodat ze een druppeltje bloed van hem af kon nemen om te kijken of hij een bevalling aan zou kunnen.
We waren er in die paar uur wel al achter dat onze kleine man niet wilde dat ik op mijn rug lag. Ik moest dus mijn weeen opvangen middels zijligging wat vreselijk pijnlijk was.
Met dat de gyneacoloog zijn bloed wilde testen daalde Xavi's hartslag van 150 naar onder de 60!!!
Binnen 2 min werd er besloten dat het een spoedkeizersnede werd en werden we al rennend door het ziekenhuis operatie klaar gemaakt.
Nog geen 5 min later werd ik volledig onder narcose gebracht en is onze zoon gehaald.
Een uur later werd ik wakker op de verkoever en was ik bang, ik voelde dat mijn kindje uit mijn buik was maar waar was hij? En hoe ging het met hem?! Het enige wat ik wist was dat zijn hartslag was gedaald en dat hij per direct gehaald moest worden!! Gelukkig kwam er een verpleegster maar me toe en feliciteerde me met onze zoon, ik was nog van slag want waar was hij en hoe ging het?
Ik werd later opgehaald door de verpleegsters van de verloskundige afdeling en die vertelde dat allebei mijn mannen op mijn kamer lagen en dat Xavi zo klein was en zo sterk!
Huilen,huilen en nog eens huilen meer kon ik niet!
Bijna was ik hem kwijt, wat hield ik al van hem en ik had hem niet eens gezien ik heb zijn geboorte niet eens mee gemaakt. Zoveel emoties!
En toen kreeg ik hem op me van mijn vriend, het mooiste moment wat ik nooit zal vergeten; onze kleine man en hij was zo mooi!
Apgarscore had ie drie tienen, heel het ziekenhuis liep met hem weg zo klein sterk ventje wat is hij verwend die 4 dagen in het ziekenhuis.
We zijn nu 2 dagen thuis, de eerste nacht was even schrikken thuis want zijn temp daalde elke keer dus moest mijn vriend met hem bloot op bloot stomen met kruiken dit hielp gelukkig! Nu is hij alweer terug op geboortegewicht en zijn temp is elke keer goed, vanmorgen heeft hij de gehoortest en hieprik al gehad. Echt wat een held!!
Borstvoeding gaat ook goed, ik kolf alles af want hij is te klein om aan de borst te liggen maar hij drinkt,poept,plast zoals het hoort.
We konden nog wel even aan het shoppen gaan, maatjes 44, prematuurluiers,babyweegschaal etc maar voor je kind doe je alles!!
Ik heb nog wel een lang herstel te gaan met de keizersnede maar ik ben intens gelukkig met mijn gezin! De hondjes zijn net thuis gekomen, nu zijn we helemaal compleet.
Ik wil jullie allemaal succes en sterkte wensen met de bevallingen/keizersnedes die nog moeten, alle meiden die al bevallen zijn heel veel genietgeluk met jullie hummeltjes.
Xxxxx