<p>Zo, met die titel krijg ik vast veel lezers. Gelukkig valt het allemaal mee!</p><p> </p><p>Hallo zwangere en bevallen dames,</p><p> </p><p>Ik schrijf dit omdat ik mijn verhaal kwijt wil voor iedereen die hetzelfde heeft gevoeld als ik en zich er (net als ik deed) voor schaam(t/de). </p><p> </p><p>Al sinds jaren voor mijn zwangerschap ging ik er vanuit dat ik een meid zou krijgen als eerste kindje. Toen ik net zwanger was keek ik alleen naar meisjes spulletjes, kleertjes en meubeltjes. Toen ik met krap 15 weken een pretecho voor het geslacht liet doen zakte de grond onder mij vandaan: gefeliciteerd jullie verwachten een jongetje! </p><p>Natuurlijk veinsde ik blijdschap tegenover mijn familie en vrienden maar van binnen ging ik kapot. Ik wilde helemaal geen jongen maar aan de andere kant vond ik het vreselijk dat ik mij zo voelde tegenover mijn zoontje, hij kan er niets aan doen dat hij een y-chromosoom heeft. Tegen mijn man en moeder was ik eerlijk over mijn gevoel en zij waren begripvol, ook al deelde zij dit gevoel niet met mij. Mijn moeder verzekerde mij dat dit gevoel zou verdwijnen naarmate de zwangerschap vorderde, mijn man was angstig voor de geboorte van ons kind. Met een achtergrond van depressies vreesde mijn man dat ik geen liefde voor onze zoon zou voelen en weer in een neerwaardse spiraal zou raken. </p><p>De maanden gingen voorbij, mijn buik groeide en ik deed onwijs mijn best gelukkig te zijn. Zelfs mijn man zag niet dat het gemaakt geluk was. In de laatste weken nog huilend aan hem toegegeven dat het gevoel niet weg was. En toen begon de bevalling, eerder dan ik verwacht had waardoor ik helemaal van slag was. Al die pijn, ik vond het het niet waard tot hij geboren was. Ik was een haartje verwijderd van een totaal ruptuur (dat geluk had ik dan weer) en had mijn zoon op mijn borst. Daar was hij dan, ik verwachtte helemaal niets van mijn gevoel want het kon alle kanten op gaan. Maar het verzorgende moeder gevoel was er wel, ik wilde hem veilig bij mij houden. Na 3 dagen in het ziekenhuis (hij had een slechte start) konden we naar huis. In de auto met een vreemde baby want wees eerlijk, je kent je kind nog niet en houden-van is dan nog heel anders.</p><p>De dagen in de kraamweek waren zwaar, door mijn achtergrond kregen we langer kraamhulp en na de laatste dag namen wij afscheid van een geweldige kraamhulp en keek ik naar mijn zoontje. </p><p> </p><p>Als ze mij zouden vertellen dat ik morgen weer van hem moest bevallen dan deed ik het, als ik nog 100 zonen zou krijgen dan hield ik van hen allemaal. Als ik nooit een dochter zou krijgen dan was dat maar zo. Dit is mijn kindje en ik heb een leven lang om hem de liefde te geven die ik 9 maanden lang niet voelde. Ik schaam mij voor mijn naïviteit, dat ik dacht dat een zoon niet genoeg zou zijn. Ik schaam mij niet voor mijn menselijkheid, ik heb hiervan geleerd en ik hoop dat ik door dit te delen andere (aanstaande) moeders kan helpen met hun onzekerheden. </p><p> </p><p>Het komt wel goed. </p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Ontevreden met het geslacht
- Onderwerp starter Carneool
- Startdatum
Ik kan me hier niet in plaatsen eigenlijk.
En vind dat je blij moet zijn dat je überhaupt een kind kan krijgen .ongeacht wat voor geslacht.
Ik ben nu zwanger van de2e. En mij maakt het echt niet uit of het weer een jongen is of een meisje.
Als het maar gezond is.
Wel fijn om te lezen datje gevoel helemaal is bij gedraaid na de bevalling en dat je nu toch heel blij bent met je zoontje.
Je hoort ook weleens dat dat gevoel niet bijdraait en moeders vreselijke dingen kunne doen. Als je die mensen überhaupt dan een moeder kan noemen.
En vind dat je blij moet zijn dat je überhaupt een kind kan krijgen .ongeacht wat voor geslacht.
Ik ben nu zwanger van de2e. En mij maakt het echt niet uit of het weer een jongen is of een meisje.
Als het maar gezond is.
Wel fijn om te lezen datje gevoel helemaal is bij gedraaid na de bevalling en dat je nu toch heel blij bent met je zoontje.
Je hoort ook weleens dat dat gevoel niet bijdraait en moeders vreselijke dingen kunne doen. Als je die mensen überhaupt dan een moeder kan noemen.
Ik kan me hier niet in plaatsen eigenlijk.
En vind dat je blij moet zijn dat je überhaupt een kind kan krijgen .ongeacht wat voor geslacht.
Ik ben nu zwanger van de2e. En mij maakt het echt niet uit of het weer een jongen is of een meisje.
Als het maar gezond is.
Wel fijn om te lezen datje gevoel helemaal is bij gedraaid na de bevalling en dat je nu toch heel blij bent met je zoontje.
Je hoort ook weleens dat dat gevoel niet bijdraait en moeders vreselijke dingen kunne doen. Als je die mensen überhaupt dan een moeder kan noemen.
En vind dat je blij moet zijn dat je überhaupt een kind kan krijgen .ongeacht wat voor geslacht.
Ik ben nu zwanger van de2e. En mij maakt het echt niet uit of het weer een jongen is of een meisje.
Als het maar gezond is.
Wel fijn om te lezen datje gevoel helemaal is bij gedraaid na de bevalling en dat je nu toch heel blij bent met je zoontje.
Je hoort ook weleens dat dat gevoel niet bijdraait en moeders vreselijke dingen kunne doen. Als je die mensen überhaupt dan een moeder kan noemen.
Ik snap het heel goed dat je je er niet in kan plaatsen, ik denk ook echt niet dat dit iets is dat veel voorkomt hoor! Ik deel het alleen voor die gene die dit wel hebben en zich zorgen maken over die gevoelens. Er zijn ook moeders waarbij er vanuit de omgeving druk ligt op welk geslacht je krijgt of waarbij de partner een uitgesproken voorkeur heeft.
Ik ben het met je eens, als het maar gezond is! Helaas hadden wij dat geluk niet, wat ik hierboven er niet bij heb getypt is dat ik verminderd vruchtbaar ben (waardoor ik mij nog meer schaamde voor mijn voorkeur) en onze zoon is geboren met een anatomische afwijking (dit wisten we al vroeg in de zwangerschap).
Ik ben het met je eens, als het maar gezond is! Helaas hadden wij dat geluk niet, wat ik hierboven er niet bij heb getypt is dat ik verminderd vruchtbaar ben (waardoor ik mij nog meer schaamde voor mijn voorkeur) en onze zoon is geboren met een anatomische afwijking (dit wisten we al vroeg in de zwangerschap).
Ik heb erover gelezen; genderdissapointment. Blijkt meer voor te komen dan wordt gedacht, alleen durven mensen er niet voor uit te komen vanwege de reacties uit de omgeving.
Het is heel jammer als je dit ervaart denk ik. Ik heb altijd al een meisje gewild, maar vanaf het moment dat we zwanger waren wist ik zeker dat het een jongetje was. Even omschakelen in gedachten, maar zeker na alle bloedingen en onzekerheden kon het me niet meer schelen wat het zou worden. Als het maar gezond was.
Ik heb al eens een veel erger verhaal gehoord.... een baby van een jaar oud, waarvan een van de ouders zei dat het kind nog steeds niet zo had gehoeven. Ook daar zal een probleem achter zitten.
Ik begrijp ook de visie van ongewenst kinderlozen. Die zouden zo blij zijn, met wat het ook zou worden.
Tjsa zoveel mensen, zoveel wensen, ideeen, achtergronden, meningen en zo kun je nog wel even doorgaan. Ik vind het knap als je je verhaal zo durft te delen, want zeker in de tijd van de sociale media kun je ongezouten reacties verwachten.
Het is heel jammer als je dit ervaart denk ik. Ik heb altijd al een meisje gewild, maar vanaf het moment dat we zwanger waren wist ik zeker dat het een jongetje was. Even omschakelen in gedachten, maar zeker na alle bloedingen en onzekerheden kon het me niet meer schelen wat het zou worden. Als het maar gezond was.
Ik heb al eens een veel erger verhaal gehoord.... een baby van een jaar oud, waarvan een van de ouders zei dat het kind nog steeds niet zo had gehoeven. Ook daar zal een probleem achter zitten.
Ik begrijp ook de visie van ongewenst kinderlozen. Die zouden zo blij zijn, met wat het ook zou worden.
Tjsa zoveel mensen, zoveel wensen, ideeen, achtergronden, meningen en zo kun je nog wel even doorgaan. Ik vind het knap als je je verhaal zo durft te delen, want zeker in de tijd van de sociale media kun je ongezouten reacties verwachten.
Ergens begrijp ik je maar anderzijds ook niet. Ik hoopte op een meisje. Meer omdat mn partner al meerdere zoons heeft. Je bent zwanger geweest, hebt leven in je gevoeld , bent bevallen. Een prachtige ervaring!
Mijn beste vriendin heeft net haar zwangerschap afgebroken met 22 weken omdat het kindje heel ziek en niet levensvatbaar op de wereld zou komen. Dat breekt je hart gewoon. Dan besef je dat zoon, dochter, krijgen wat je zo graag zou willen eigenlijk niet zou moeten uitmaken. Want inderdaad wat hierboven word geschreven.. zoveel kinderlozen etc etc. Zwanger raken, zwanger zijn en blijven en ook een gezond kind na de bevalling zijn niet altijd zo vanzelfsprekend.
Gelukkig voel je je nu wat beter. Gefeliciteerd en geniet ervan
Mijn beste vriendin heeft net haar zwangerschap afgebroken met 22 weken omdat het kindje heel ziek en niet levensvatbaar op de wereld zou komen. Dat breekt je hart gewoon. Dan besef je dat zoon, dochter, krijgen wat je zo graag zou willen eigenlijk niet zou moeten uitmaken. Want inderdaad wat hierboven word geschreven.. zoveel kinderlozen etc etc. Zwanger raken, zwanger zijn en blijven en ook een gezond kind na de bevalling zijn niet altijd zo vanzelfsprekend.
Gelukkig voel je je nu wat beter. Gefeliciteerd en geniet ervan
Knap dat je dit zo durft te delen en dat het gelukkig allemaal goed is nu.
Ik heb 2 dochters, de jongste is 8 weken oud. We wisten het geslacht niet tot ze geboren was. We hoopten stiekem op een jongetje, want na een meisje zou een jongetje toch wel leuk zijn! Toen ze geboren was (met keizersnee) en ik zag dat het een meisje was, was ik heel even een beetje teleurgesteld. Het schoot even door mijn hoofd: Jammer, weer een meisje. Ik schaam me er voor, maar gelukkig was het gevoel ook direct weg en dacht ik er meteen bij: Wel leuk, een zusje voor mijn oudste dochter!
Dus ja, ergens herken ik dit wel. Mijn man zou ook graag een zoon willen. Maar wie weet komt er op een dag nog een derde kindje, en natuurlijk zou het leuk zijn als dat wel een jongetje is. Maar zo niet, dan een huis vol vrouwen! Heerlijk!
Een collega van me wilde heeeeeel graag een dochter. Ze heeft nu 2 zoons en is zwanger van een derde zoon. Ze vindt het zó erg dat het weer een jongetje wordt, dat ze wilde dat ze niet zwanger was geraakt. Ze baalt er écht van. Dat is dus wel wat extremer dan mijn gevoel, best heftig om dat zo te horen en dat begrijp zelfs ik niet helemaal.. want ook al heb ik 2 meiden, ik ben zó blij en trots op ze!!!!!!!
Ik heb 2 dochters, de jongste is 8 weken oud. We wisten het geslacht niet tot ze geboren was. We hoopten stiekem op een jongetje, want na een meisje zou een jongetje toch wel leuk zijn! Toen ze geboren was (met keizersnee) en ik zag dat het een meisje was, was ik heel even een beetje teleurgesteld. Het schoot even door mijn hoofd: Jammer, weer een meisje. Ik schaam me er voor, maar gelukkig was het gevoel ook direct weg en dacht ik er meteen bij: Wel leuk, een zusje voor mijn oudste dochter!
Dus ja, ergens herken ik dit wel. Mijn man zou ook graag een zoon willen. Maar wie weet komt er op een dag nog een derde kindje, en natuurlijk zou het leuk zijn als dat wel een jongetje is. Maar zo niet, dan een huis vol vrouwen! Heerlijk!
Een collega van me wilde heeeeeel graag een dochter. Ze heeft nu 2 zoons en is zwanger van een derde zoon. Ze vindt het zó erg dat het weer een jongetje wordt, dat ze wilde dat ze niet zwanger was geraakt. Ze baalt er écht van. Dat is dus wel wat extremer dan mijn gevoel, best heftig om dat zo te horen en dat begrijp zelfs ik niet helemaal.. want ook al heb ik 2 meiden, ik ben zó blij en trots op ze!!!!!!!
Knap dat je dit zo durft te delen en dat het gelukkig allemaal goed is nu.
Ik heb 2 dochters, de jongste is 8 weken oud. We wisten het geslacht niet tot ze geboren was. We hoopten stiekem op een jongetje, want na een meisje zou een jongetje toch wel leuk zijn! Toen ze geboren was (met keizersnee) en ik zag dat het een meisje was, was ik heel even een beetje teleurgesteld. Het schoot even door mijn hoofd: Jammer, weer een meisje. Ik schaam me er voor, maar gelukkig was het gevoel ook direct weg en dacht ik er meteen bij: Wel leuk, een zusje voor mijn oudste dochter!
Dus ja, ergens herken ik dit wel. Mijn man zou ook graag een zoon willen. Maar wie weet komt er op een dag nog een derde kindje, en natuurlijk zou het leuk zijn als dat wel een jongetje is. Maar zo niet, dan een huis vol vrouwen! Heerlijk!
Een collega van me wilde heeeeeel graag een dochter. Ze heeft nu 2 zoons en is zwanger van een derde zoon. Ze vindt het zó erg dat het weer een jongetje wordt, dat ze wilde dat ze niet zwanger was geraakt. Ze baalt er écht van. Dat is dus wel wat extremer dan mijn gevoel, best heftig om dat zo te horen en dat begrijp zelfs ik niet helemaal.. want ook al heb ik 2 meiden, ik ben zó blij en trots op ze!!!!!!!
Ik heb 2 dochters, de jongste is 8 weken oud. We wisten het geslacht niet tot ze geboren was. We hoopten stiekem op een jongetje, want na een meisje zou een jongetje toch wel leuk zijn! Toen ze geboren was (met keizersnee) en ik zag dat het een meisje was, was ik heel even een beetje teleurgesteld. Het schoot even door mijn hoofd: Jammer, weer een meisje. Ik schaam me er voor, maar gelukkig was het gevoel ook direct weg en dacht ik er meteen bij: Wel leuk, een zusje voor mijn oudste dochter!
Dus ja, ergens herken ik dit wel. Mijn man zou ook graag een zoon willen. Maar wie weet komt er op een dag nog een derde kindje, en natuurlijk zou het leuk zijn als dat wel een jongetje is. Maar zo niet, dan een huis vol vrouwen! Heerlijk!
Een collega van me wilde heeeeeel graag een dochter. Ze heeft nu 2 zoons en is zwanger van een derde zoon. Ze vindt het zó erg dat het weer een jongetje wordt, dat ze wilde dat ze niet zwanger was geraakt. Ze baalt er écht van. Dat is dus wel wat extremer dan mijn gevoel, best heftig om dat zo te horen en dat begrijp zelfs ik niet helemaal.. want ook al heb ik 2 meiden, ik ben zó blij en trots op ze!!!!!!!