Ontevreden met het geslacht

[Ninaapie]

Ik vind het onwijs dapper van je dat je dit deelt. Net zoals je zelf zegt; je bent mens. Je bent een individu met een eigen rugzakje waar anderen niets van weten. Oordelen en veroordelen is dan oh zo makkelijk. Juist op dit soort onderwerpen ligt vaak een taboe terwijl ik zeker weet dat jij echt niet de enige bent die dit ervaart. Dus echt dapper van je.
Ik ben heel blij voor jou en je mooie zoontje dat het helemaal goed is gekomen. Topper.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Dat je moet schakelen snap ik. Dat je echt maanden ongelukkig bent, omdat je een zoon krijgt begrijp ik echt niet. Sorry! Ik dacht dat we de eerste keer 2 meiden zouden krijgen, maar ze hadden toch echt allebei een piemeltje. Ik snapte er niets van, want ik was zo overtuigd van 2 meiden. Ik heb het nooit erg gevonden. Ik heb tientallen keren tussen hun beentjes gekeken. Onze zoons zijn helaas overleden. Nu ben ik in verwachting van hun zusje. Ik ben blij dat het een meisje is, omdat ik een jongen best confronterend had gevonden. Een jongen was absoluut niet minder welkom geweest. Blij te lezen dat je inmiddels liefde voelt voor je zoon.

 

[Gebruiker10118492]

Ik herken dit gevoel totaal niet.
Ik heb een dochter van 11 jaar en heb 7 maanden terug na vele zwangerschappen die steeds weer mis gingen mijn zoontje in mijn armen mogen sluiten. Een voorkeur hadden we niet. We waren al lang blij dat het ons toch nog gegund was. We wilde ook niet weten wat het was. Want het maakte niet uit. We wilde graag een kindje samen. Wat het was het was meer dan welkom. 
Knap dat je het eerlijk durft uit te spreken. Begrijpen doe ik het niet. Je wilt toch een kindje....dan maakt het toch niet uit wat het is. Maar goed...misschien heb ik gewoon te veel mee gemaakt op dat gebied om het te kunnen begrijpen. Al had ik 11 jaar terug ook geen voorkeur en wisten we tot de geboorte ook niet wat het was

 

[Carneool]

Ik ben blij met alle eerlijke reacties en begrijp de reacties ook zeker!
 
Nu als ik naar mijn zoon kijk snap ik ook echt niet waar ik moeilijk over heb gedaan al die maanden. Het is onwijs stom maar je kunt er niets aan doen als je zo’n gevoel ontwikkeld, waarschijnlijk had ik er anders mee om kunnen gaan waardoor het misschien veel eerder was verdwenen. Helaas zal ik dat nooit weten. Ik denk wel dat als er meer openheid is voor dit soort problemen dat het gevoel eerder verdwijnt. 
 
Voel je vrij om je mening te blijven uitten, maar houd het netjes zoals het tot nu toe ook gaat !
 

 

[Ninaapie]

Maar dat is het juist... JIJ hebt niet moeilijk gedaan. Jij bent niet je gevoelens en gedachtes. Zeker met jouw achtergrond, waar je waarschijnlijk maar een klein puntje van de ijsberg over hebt verteld. Het zou zo makkelijk zijn als er een knopje bestond dat je om kunt zetten om bepaalde dingen niet te voelen of te denken. Of een toverstokje waarmee je POEF kunt doen. Dat is er niet. En jij kan er niets aan doen dat je voelt wat je voelt. 
Ik verbaas me daarom ook echt over bepaalde reacties. Maar dat komt wellicht omdat ik zelf ook erg bekend ben in de psychiatrie en veel weet over rugzakjes, trauma’s, gevoelens, gedachtes etc. 
Het enige wat je had kunnen doen is hulp en ondersteuning zoeken. Wie weet heb je dat ook gedaan. Oordelen is zo makkelijk. Zeker op het internet. 
Dus nogmaals; mega dapper dat je dit durft te delen en ik weet zeker dat vrouwen die hier ook mee worstelen en dit niet uit durven spreken, heel veel aan jouw eerlijke bericht hebben en er steun uit kunnen putten. 

 

[Kiwi]

Ik kan me zelf niet in je verhaal vinden. Maar wilde wel even zeggen dat ik enorm respect heb dat je dit hebt gedeeld. Ik kan me voorstellen dat dit onderwerp nog erg taboe is, daarom vind ik het goed dat je dit aanspreekt. 
Heel fijn dat je toch bent bijgedraaid!

 

[Nourii]

Hai. 
 
Ik heb twee dochters. Bij de eerste maakte het me echt helemaal niets uit was nml me eerste kindje. Had ook nooit een voorstelling gemaakt hoe ik het voor me zag om een kind te hebben ect. Bij de tweede dacht ik een jongen zou wel leuk zijn kreeg te horen word een meisje daxht wel even mmm oke maar zodra ik hoorde dat alles erop en eraan zat was ik super blij ermee. Nu achteraf hebben die meiden zoveel aan elkaar ze schelen ook maar 2 jaar. Ben inmiddels 40+5 weken zwanger van de derde en bij de pretecho ging ik er open minded in dacht wat het ook word zo is het en zo staat het geschreven. En ja hoor krijg een zoontje. Was super blij maar, als het weer een meisje was geweest had ik dit ook super leuk gevonden! Ben wel benieuwd naar de nieuwe ervaring omdat het een jongen is. Vind knap dat je dit zo durfde te vertellen denk dat ieder het anders ervaart maar, je moet altijd blij zijn kinderen krijgen is niet vanzelfsprekend en tuurlijk iedereen heeft stiekem een voorkeur of een bepaald beeld.
 
Liefs.

 

[Pinkyblue]

Ik snap je wel hoor! 
Ik wilde echt heel heel heel graag een meisje. Altijd al gewild. Dit heb ik ook gewoon uitgesproken en mensen vonden dit helemaal niet raar. Ik kreeg juist reacties dat mensen dit ook hadden maar niet durfde te zeggen, bang voor reacties.
3x raden wat er nu in z'n bedje ligt haha! 
Wij hebben een genderreveal gedaan, waar ik alleen maar keihard moest lachen toen het toch echt een blauwe taart was. Veel minder teleurgesteld dat gedacht gelukkig en ik wilde meteen niet anders meer!
Dat je de hele zwangerschap teleurgesteld bent geweest kan ik me niks bij voorstellen en vind ik dan ook super vervelend voor je. 
De droom voor een meisje blijft en daar voel ik me echt niet schuldig om! Omdat een jongen net zo welkom zou zijn!