Lieve allemaal,
Ik vierde gisteravond mn verjaardag. Een vriendin van mij heeft al een keer door laten schemeren dat het misschien raak is (al een keer eerder en toen was het nix) gister dronk ze weer fris en haar man heeft het deze keer aan mijn vent verteld dat ze waarschijnlijk zwanger is. Ze zijn net 1 maand getrouwd en meteen is het raak.
Aan het einde van de avond toen iedereen weg was ben ik letterlijk emotioneel geknakt.
Ik heb zo intens gehuild om het feit dat het maar niet wil lukken. Al het verdriet kwam er even uit, echt met van die snikken en lange halen. Mijn man heeft me stevig vastgepakt en me niet meer losgelaten (we lagen in bed). Het was enorm intens, als ik eraan terugdenk kan ik zo weer vochtige ogen krijgen. Elke keer begon ik opnieuw te huilen en vond het allemaal oneerlijk en klote en zwaar. Ben als een blok in slaap gevallen daarna.
Nu ben ik opgelucht dat het eruit is gekomen, voel me een stukje beter en nog dichter bij mn man staan. Hij is nu ook ontzettend lief en knuffelig. Echt een schatje.
Af en toe is het echt nodig om alles eruit te gooien. Vaak wil je groot en sterk blijven om jezelf erdoor heen te slepen. Maar dit kan niet altijd.
heb nu echt van heerlijke lieve kleine dikke oogjes, maar het gaat weer goed met me.
Ik wilde dit even kwijt.
heel veel liefs Sjan