Ontzwangeren & heftige emoties

[Jetteketet]

Ha lieve ouders,

Eind augustus ben ik bevallen van een geweldig lief ventje, zijn broer is ook stapel op hem en samen met mijn man pakken we de nieuwe aanwinst en het combineren met onze andere zoon echt lekker op.
We hebben de luxe dan onze zoon nu al aardig wat uren in de nacht doorslaapt en al met al een ontzettend tevreden en rustig babytje is die ook flink doorgroeit.

Nu heb ik zelf even kort last gehad van kraamtranen, ongeveer een weekje en daarna eigenlijk helemaal top gevoeld. Ik ben erg gelukkig, ben goed aan het herstellen ondanks dat ik een keizersnede had en voel me fit.
Wel merk ik sinds een week of twee, drie dat mijn emoties ineens veel heftiger zijn.
Ik kan vastlopen in doemscenario's over hoe ouders plots hun kinderen verliezen en het verdriet wat ze dan wel niet moeten voelen, bang dat ik mijn kinderen, mijn man, mijn huis, mijn leven en toekomst verlies. Alle rampen voltrekken zich in mijn hoofd en ik ga dan even kapot van binnen. Dit kan de ene dag een paar uurtjes door mijn hoofd schieten, de volgende dag heb ik er totaal geen last van of maar heel kort. Valt geen peil op te trekken of te doorgronden waarom.
Ik heb een prima baan, geweldige man, goede gezondheid, ben enorm gelukkig met waar ik sta.
Het is dus voor mij heel verwarrend waar deze emoties vandaan komen.
Wel merk ik dat ik zo nu en dan ondanks de pil wat doorbraakbloedingen heb.
Hierdoor is bij mij een beetje het vermoeden ontstaan dat ik wellicht wat last heb van hormonale schommelingen en dat daar ook deze heftige emoties vandaan komen

Mijn vraag is: herkent iemand dit? Of heeft iemand iets soortgelijks meegemaakt en hoe is dat afgelopen?

 

[Essil]

Ik heb weleens begrepen dat hormoonschommelingen de eerste 9 maanden heel normaal zijn, vanwege het ontzwangeren.
Die doorbraak bloedingen kunnen misschien betekenen dat je pil niet sterk genoeg is.

 

[Babyjoy]

Die hormoonschommelingen zijn killing inderdaad, sommige zijn daar gevoeliger voor dan anderen. En ik herken precies wat je schrijft.
Onze dochter is begin december 2023 geboren en we zitten in de “wanneer komt de rust en ritme erin weken”. De eerste paar weken heeft ze ontzettend veel gehuild ivm de darmkrampen, dat is nu gelukkig iets minder. Maar ze huilden soms 5-6 uren achter elkaar. En dat heeft mij wel getraumatiseerd merk ik. Mijn zenuwstelsel is helemaal van slag. Maar de kraamweken heb ik net als jij ervaren. Een paar dagen tranen en daarna ging het wel weer redelijk. Maar nu ervaar ik ook veel doemdenken, onrustige gevoel in mijn lichaam, hartkloppingen. Ik zit dan fysiek nog niet op mijn oude niveau (heb een fluxus bevalling gehad) dat kan de emotionele klachten ook verklaren. Heb je je bloedwaardes laten testen? Wellicht valt daar nog iets te halen?
Bij mijn eerste dochter heb ik een postnatale depressie gehad, wat 1,5 jaar duurde dus ik herken ook wel wat symptomen. Ik hoop dat onze kleine snel in haar ritme komt en minder huilt (ook al is dat hun enige communicatiemiddel i know) het valt mij in ieder geval zwaar!
Enfin het is niet gek dat je je zo voelt, hormonen kunnen gekke dingen laten denken/doen. Geef het de tijd en praat er anders met je huisarts erover. Hoe cliché ook, 9 maanden op 9 maanden af, blijf erover praten.
Sorry voor het lange verhaal, wellicht iets anders dan wat jij meemaakt, maar wel herkenbaar